Love Suicide

XLVIII

DECEMBER 7: Monday

It's already four in the morning. I didn't get any sleep since Quin drive me crazy... Ah, I mean, home.

Pumasok agad ako ng banyo matapos kong maalimpungatan. Nag-ayos na ako't lalabas na ng bintana papunta ng school nang bumukas ang pinto ng aking k'warto. Nakita ko si Papa na sinasara ang pinto. Nagtago ako at napasilip ng bahagya sa kaniya. Naglakad siya papunta sa may kama ko't napahinga siya ng malalim nang makita niyang wala nang nakahiga ro'n.

Tumalikod siya't dahan-dahan na lumapit sa may study table ko't inilagay do'n ang dala niyang pera. Lumabas siya ng aking k'warto pero bago pa man siya tuluyan na makalabas, huminga siya ng malalim at napatingin muli sa may kama ko.

Itinago ko na ang aking sarili ng tuluyan at bumaba na ng hagdan. Napapikit ako at napa-iling. Naglakad ako papunta sa 7/11 dahil napagpasyahan ko na kumain muna ng breakfast kahit papa'no. May pera pa naman akong ipon kaya hindi ko na muna kukunin ang pera na inilagay ni Papa sa drawer ko.

Bumili lang ako ng donut at kinain ito habang naglalakad papunta ng eskwela. Kinuha ko ang aking cellphone at tiningnan kung ano'ng oras na. It's already 5:36 in the early morning but our class starts 7:30 a.m.

I'm just walking while eating the donut that I bought when I saw a familiar figure standing under a big tree that I'm going to pass through. I stopped as I watch him. His back is pressed against the tree and he's holding the bicycle's brake. I looked at him while he's dozing to sleep but realized that he's on the street.

He wipe the side of his lips and shake his head slowly. I tilted my head to look at him even more and I smirked. He finally saw me and his eyes widened but he smiled. "Hi! Good morning!" He said still smiling.

"What are you doing here?" I asked him.

"Hm, waiting?" He answered me with a question.

"For Christmas?" I asked, laughing.

"No, actually, for you." He said that makes me stop from chuckling. I cocked an eyebrow and continue walking while biting my food.

"Why're you waiting for me, at this hour?" I asked him, not bothering if he's following me or nah. I don't care if he didn't follow me or if I looked like crazy, talking to myself.

"Instincts, Jacq. Instincts." He said nonchalantly. I roll my eyes and didn't mind him. "Hm, donuts?" He asked that made me stop from walking and look at him while arching an eyebrow on him.

"Bakit ka ba sumusunod?" Naiirita ko nang tanong sa kaniya. Tumigil din siya sa paglalakad mula sa'king likod at sa paghila niya ng dala niyang bike.

"I follow my dreams?" Ibinato ko sa kaniya ang hawak kong panyo.

"Korni mo." Tinalikuran ko siya pero hindi ko alam kung bakit hindi ko mapigilan ang ngiti sa'king labi.

Narinig ko ang pagtawa niya mula sa'king likuran kaya naman napatingin muli ako sa kaniya anng magkasalubong na ang aking kilay. "Tara na." He motioned his head on his right na para bang pinapasakay niya ako sa likod ng kaniyang bike.

"'Yoko nga." Ini-snob ko nalang siya at naglakad nalang habang kumakain pa din.

"Hoy, Jacq!" Nilingon ko siya't pinanliitan ng mata.

"Tumahimik ka nga d'yan. May mga tulog pa." Pagsita ko sa kaniya hanggang sa makarating na siya malapit sa may sa'kin. Hawak niya ang aking panyo na itinapon ko kanina sa kaniya.