SPARKS from RED

SR : part 44

It's been a week since she left me. I tried if I can see her in their old house but there's no sign that she's there.

I don't know about her other relatives or friends. It's just Fe but unfortunately, she's living with them. I think of Randel maybe, but it seems  he know nothing about her whereabouts.

I search for her on every streets that I've been passing through all day hoping to see her.

I even hired a private detective just to find her.

Maybe this is what they called "karma".

Because of what I did to her, chances that I can make things right, the time that I decided to make it up to her, was the time she decided to let go.

And I'm such a jerk. I have her all this time. But I push my luck. And now she's gone.

If ever we'll met again. Is she going to accept me again----or will she ever forgive me or will she hate me for the rest of her life.

Why realization came to late for me?

In just a snap, she's gone. I lost her. If its forever----there's no one else to blame but myself.

If only I realize it so soon-----maybe she's still here with me.

-

Hindi ako makakapunta diyan ngayon friend - Fe

Bakit? - Adel

May nagmamanman sakin. At sure ako, asawa mo ang nag utos - Fe

Ganon ba. Kita nalang tayo mamayang gabi. Sa dati - Adel

Ok sige. Ingat kayo. Sabihin mo na din kay Randel. At yung wig mo, wag mo kalilimutan - Fe

Opo. Ako pa ba . Sige friend ingat. Love you - Adel

Love your friend. Ingat kayo ng inaanak ko ha - Fe

Yes tinangs - Adel

-

"Kamusta anak" Si mama.

"Ok naman ma. Si Papa? " balik tanong ko.

"Nasa kwarto. Pero pupuntahan ka non maya maya lang"

"Alam na ba niya?"

Patago kung magpunta kami sa bahay. Para bang wanted ako sa batas. Pero iniiwasan ko lang naman na magtagpo kaming muli ni Red. Hindi ko pa kaya. Hindi pa ito ang tamang panahon. 

Maraming bagay ang mahirap kalimutan at ayokong maging dahilan yon para malagay sa piligro ang buhay ng anak ko.

Madali akong ma stress at pwedeng maging reason yon para mawala ang anak ko. At yon ang bagay na hindi ko hahayaang mangyari.

I know, once na magkita kami ni Red, baka hindi ko mapigilan ang sarili ko. Kaya hanggat maaari, ayaw kong magkita  kami. Ayaw kong malaman niya ang lagay ko.

"Yung tungkol sa baby o yung ayaw mong malaman niya"

"Pareho" sagot ko.

"Yung tungkol sa baby alam na niya. Pero yung totoong kalagayan mo hindi ko kayang sabihin.  Dahil narin sa kahilingan mo anak"

"Salamat ma"

"Ano ang hindi ko dapat malaman?"napatuwid ako ng upo ng biglang pumasok si Papa sa kwarto at batid kong kanina pa siya nandoon base sa ekspresyon sa muka nito.

"Papa!"

"Ano ang ayaw mong malaman ko at kailangang niyong ilihim sa akin ng mama mo?" ramdam ko ang tampo sa tinig ni papa.

"Pa!" Hindi ko magawang tumugon.

"Panahon na anak" sabi ni mama at hinila si Papa paupo sa tabi ko.

"Makikinig ako" pauna ni papa. Nagkatinginan kami ni mama at humihingi ako ng sensyales kung dapat ko na ba talagang sabihin.

Tumango ito.

"Anong problema Adel?" mahina ngunit may awtoridad ang paraan ng pagkakatanong ni papa.

Hindi ko yata kaya...

To be continued...

Ito na ba ang...itinakda 😂