SPARKS from RED

SR : part 36

Unedited

Nak---kamusta ka na? Sorry nak, wala kami ni papa mo - si mama

Ok lang ma. Sprained lang to. Ok na ako. Mamaya pwede na akong lumabas ng hospital - sagot ko

Sinong kasama mo diyan magdamag? - si Papa

Si- si Red po pa. Siya po nag bantay sakin pero pinauwi ko na kasi may trabaho pa siya. Mamaya nandito na din naman si Fe - sagot ko

Mabuti naman. Bukas pa kasi ang balik namin ng mama mo - si Papa

Ok lang pa. Mag enjoy lang kayo ni mama diyan. Huwag niyo po akong alalahanin. I love you pa -

Love you nak - si Papa

Love you anak ko - si mama

Love you more mama. Ingat kay diyan ha -paalala ko pa

"Hey pretty girl" Si Fe.

"Hi" nakangiting bati ko naman dito.

"I just dropped by para makita ka bago ka umuwi" sabi nito.

"You're not coming with me?"

"Gusto ko sana kaso may emergency ako sa hospital. Yung alaga ko, medyo critical daw. Eh napalapit na kasi yon sakin dahil ilang months ko na siyang binabantayan. Ayaw ko man sabihin pero baka kasi hindi na kami magkita pa. I just want to be with her lalo na ngayon" paliwanag nito.

"Don't worry I understand" ginagap ko ang palad nito.

"But Randel is coming to sent you home" sabi nito.

"Sige----Salamat ulit Fe" sabi ko bago ito umalis.

Later ay dumating si Randel. Nakabihis na ako ng oras na yon at hinihintay nalang ang bilin ng doctor na nag assist sa akin.

"Ready?" tanong pa nito.

"I am" mabilis na sagot ko.

"How are you my dear patient?" tanong ni Doctora Lina pagkapasok nito sa kwarto.

"I'm ok na po Doctora. Ready to get home" nakangiting sagot ko.

"I can see---by the way. Here's your prescription. Kailangan mo parin inumin yang mga nireseta ko para hindi na kumirot ang paa mo. And hinay hinay sa paglalakad. It's fine but not really ok. Kaya menor lang ha"

"Yes Doctora" sagot ko.

"Sige----take care. I'll go ahead. Ready na yung release paper mo. Inayos na ng husband mo" sabi pa nito.

Inayos ni Red.

I thought nasa work siya

Then the door opens.

"Ready?" tanong nito sakin saka tumingin kay Randel "I'll take her home Randel. Thanks for dropping by"

"Okay-----"parang napilitang sagot ni Rande "sige Adel. Take care ha. See you" pagpapaalam nito saka lumabas ng kwarto.

At dumating ang isang nurse na may tulak tulak na wheelchair.

"I don't think that's needed. Kaya ko naman" sabi ko sa nurse.

"Eh ma'am. Request po iyan ni sir. Sige po" umalis na din ito.

"Let's go" lumapit ito sa akin at walang anoy binuhat ako para ilagak sa wheelchair.

He collected all my things at tinulak ang wheelchair hanggang makarating kami sa parking.

Muli ay binuhat niya ako papasok ng kotse.

Deposited me on the passenger seat.

Then he climbs in and drove our way home.

It was quiet and it's deafening.

"Are you really ok now?" he cut off the silence between us.

"O-oo" Why do I feel this way.

I'm stuttering whenever he talked to me.

"You're parents called me and asked me to take care of you"

That's why..

He's here not on his own free will but more on he's been obliged.

When we reached our house...not home.

Because it's never been a home to me.

May lumabas na isang babae na nasa midst forties and edad.

"Sino siya?" tanong ko dito.

"She's our maid from now on---manang Lora si Adel po, my wife. Adel siya si manang Lora" he introduced us.

"Kamusta ma'am Adel" sabi nito.

"Ok naman po" magalang na sagot ko.

"Let's get in----manang pakuha nalang ng gamit sa kotse tapos pakidala sa room ni Adel" utos nito.

At sa pangatlong pagkakataon ay muli niya akong binuhat papasok sa bahay hanggang sa kwarto ko.

To be continued....

We're half way there....