"Mom, dad" bati ko sa mga ito pagkarating sa bahay. Hindi na ako sumama sa pagsundo dahil nagluto ako ng mga pagkain para pang welcome sa kanila. Tinulungan din ako ni mama. Si Papa naman ay susunod nalang daw after niya sa grocery.
"Hello anak. Kamusta?" Si daddy Kenzo.
"Okay lang po. Kamusta po ang flight?" balik tanong ko habang nag se-serve ng fresh buko juice sa kanila.
"Excited and happy. We really miss this cute patutie" Habang panay ang halik ni mommy Catherine kay Hopie.
"Where's Henry?" tanong nito kay mama na may dala dalang cake sliced.
"Nasa grocery pa. Dadaanan din daw niya yung shop bago mag tuloy dito"
"Good then. I miss hanging out with that man" dagdag ni daddy Kenzo.
"Hello everyone" Si Fe kasama si Randel at nanay Pinang.
"Hello nanay" humalik ako dito "How's my preggy friend" baling ko kay Fe. It's been two months nang ikasal sila. And she's on her way. And as promise, si Hopie and flower girl. It's a simple wedding. Ayaw nila ng magarbo. Only the closest friends and family ang invited na ginanap sa isang private resort.
"Still pretty" nakangiting sagot nito.
"Hey Randel" bati ni Honey.
"Hey----how's everything?" tanong nito.
"Pssst" saway ni Fe.
Tiningnan ko ang mga ito ng makahulugan.
"Anong meron at iba ang tinginan niyong tatlo? " tanong ko.
"Honey----I have a birthday surprise kay mom so please, be quite" bulong nito.
Napatango nalang ako.
"By the way mom, where do you plan to celebrate your birthday?" Tanong ni Honey.
"Dito lang. Simple celebration lang basta kasama kayong lahat"
"Apo halika dito kay nanay" Tawag ni nanay Pinang kay Hopie. Mabilis naman itong lumapit kay nanay. Hopie slowly growing up to be the sweetest little girl. She never forget to hug and kiss everyone in the family. Even the old tradition of respect. Yung pagmamano sa mga nakatatanda.
Masaya na ako. Ganitong buhay ang pangarap ko. Simple pero masaya. Na inakala ko noon na never kong mararanasan. The day that I've almost died, inisip ko na okay na sakin yon. Hindi man naging masaya, at least, may iiwan akong isang anghel sa mga taong mahal ko. Si Red----sa kabila ng lahat, hindi nawala ang pagmamahal ko sa kaniya. He hurt me, leaving me with so much pain, it's unbearable kaya gusto ko nang isuko ang lahat noon. But God has been good to me, giving me another chance to live. At ang sarap lang sa feeling na----natupad na ang pangarap ko.
Ang mabuhay na kasama sila----hindi ko ipagpapalit sa kahit ano man.
"Hey honey, may problema ba?" tanong ni Red na hindi ko namalayang katabi ko na pala.
Umiling ako "masaya lang ako. It's only a dream before, pero kita mo. Nangyari din. Malusog sina mama at papa, you're mom and dad, they make time to see us. Sina Fe at Randel na parang mga kapatid ko na. Si Hopie at ikaw. I'm lucky to have all of you. Yung panibagong chance na nakamit ko para mabuhay, worth it. Lahat lahat" naiiyak na kwento ko.
"Because you deserve it honey. You deserve all the happiness and love this world can offer. And I promise to love only you----for the rest of my life"
"I love you" we said in unison.
To be continued....
Masasakit na alaala...kukupas, lilipas. Pero isang araw habang masaya ka, bigla mong maaalala....saka mo sasabihin sa sarili mong "Ay pinagdaanan ko pala yon"...
Saka ka ngingiti...at sasabihin sa sarili mong...."Okay na ako. Naka move on na. Masaya na"
Drama lang si otor.
BINABASA MO ANG
SPARKS from RED
FanficWAGAS na pagmamahal? Meron pa nga ba nito? Kayo ba? Naranasan niyo na bang mahalin ng WAGAS o nagmahal na ba kayo ng WAGAS ?
