SPARKS from RED

SR : the final chapter

It was a very simple but very meaningful wedding. We've got married again, but this time, we marry each other because of love. Hindi dahil sa kasunduan o kung ano pa man.

Masaya ang lahat lalo na kami ni Red. Isinara na namin ang past chapter sa buhay namin. At handa nang magsimula ng panibago. Kakalimutan ang nakaraan upang tuluyang maging masaya.

Totoo nga ang kasabihan, na hindi mo mararanasan ang tunay na kaligayahan kung hindi mo napagdaanan ang masaktan.

Masasaktan pero magmamahal muli.

At maswerte ako na ang lalaking minahal ko noon, natutunan din akong mahalin ng higit pa sa pagmamahal na kaya kong ibigay ngayon.

There is no perfect relationship.

No perfect partner.

But there is the right one.

Hindi mo man hilingin, hindi mo man hanapin, kusa siyang darating.

"Happy?" tanong ni Red habang nagsasayaw kami.

"Very. Salamat Honey"

"I should be the one to thank you. For giving me another chance. And I promise, hinding hindi ko babaliwalain ang chance na to. I may not be a perfect husband to you, pero gagawin ko ang lahat just to be the best husband and a father to Hopie"

"Honey. May gusto sana akong sabihin sayo" tumigil kami sa pagsasayaw.

He stared at me.

"May problema ba honey?"

"Si Hopie" sabi ko.

"Anong problema kay Hopie honey" bigla itong nag alala "is she sick. Tell me Honey" he hold my hand so tight.

"Ano kasi" I was taking it slowly.

"Tell me Honey. You're making me nervous"

He said it in a loud voice kaya napatingin ang lahat samin.

"Si Hopie. Magiging ate na siya"

"God. Yun lang pala aka----napatigil ito sa pagsasalita at muling tumitig sa mga mata ko "Wait.  You mean?" Pag confirm nito.

Ngumiti ako saka tumango.

Nagtatalon ito saka nagsisigaw, sumusuntok suntok pa sa hangin. Niyakap niya ang lahat na parang bata.

Pang huli ay si Hopie.

"Baby, magiging ate ka na" hinagis hagis niya pa si hopie sa sobrang saya.

Everyone hug and congratulated me.

"Can I hug my wife everyone" pagsingit nito sa moment namin.

"I----was----the---most---happiest---man----Alive. And thank you, another angel coming. Love you love you love you" as he keeps on kissing me all over my face.

"Na surprise ka ba?" tanong ko.

"Definitely. Akala ko ikaw ang masusurprise ko. Pero ako pala ang masusurprise sa balita mo. I can't wait to see our second baby"

"Weeks palang to. Kaya matagal ka pa mag iintay " sabi ko.

"Doesn't matter. May Hopie na tayo, may darating pang isa. So-----ten nalang ang kulang"

"Honey 😈"

"I want a dozen. Kaya mag ready ka na"

"Mag anak kang mag isa mo. Ginawa mo kong paanaking baboy" tinalikuran ko ito palayo.

"Anong nangyari?" Pag uusisa ni mommy Catherine.

"Itanong niyo po diyan sa anak niyo"

"Red?"

"What?"sagot nito.

"Ano to?. Kakakasal niyo lang nag aaway na kayo. Ano ba ginawa mo?"

"Wala. Sinabi ko lang na gusto ko ng one dozen babies"

"Anooooo? " panabay na tanong ng lahat.

"Hindi na. Iisa reaction niyo. Sayang naman genes ko"

"So ilan nalang? " tanong ni Randel.

"Ahm eleven " Mabilis na sagot nito.

Dinampot ko ang cake saka ibinato sa muka ni Red.

Everyone bursts into laughed.

May mahihiling pa ba ako?

Wala na.

Hindi titigil ang mundo mo pag nasaktan ka.

Masasaktan ka lang pero makakabangon muli.

At sa pagbangon mo, magmamahal kang muli.

Masalimuot ang pinagdaanan ko, pero all is worth. 

I endure all the pain and heartaches.

Pero hindi ko hinayaan na mawala ang pagmamahal sa puso ko.

Masaya na ako.

Si Hopie at si Red...

Sila ang dahilan kaya nabubuhay ako.

At sa panibagong anghel na parating sa buhay namin...

______________

The End
______________

Signing off : @sshsturmfrei