SPARKS from RED

SR : part 56

This chapter...was the most....Kung ano yon. Maiintindihan niyo habang binabasa niyo.

Breath in breath out...ok Red-dy
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Feels heavy in my chest
.
.
.
.
.
.
.
.
Makes my eyes sore
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Breaks my heart for a while
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Just
.
.
.
.
.
.
Hold
.
.
.
.
.
.
.
On
.
.
.
.
.
.
My love Adel ♡

-

Lahat ay may takot. Ni walang makuhang magsalita. Lahat ay pigil ang hininga ng mga sandaling iyon. Kritikal ang kalagayan ni Adel. Inilipat na sya sa ER at si Randel na ang personal na nag asikaso non. I saw how nervous he is while entering that room.

He look back and take a quick glance to all of us particularly on me.

Then the door shut behind him.

Nakabalik na din si mama Lorma after nitong malaman ng malay.

Naupo ako malapit sa pintuan ng ER at kada segundo ay sumisilip sa maliit na siwang kung saan bahagya kong natatanaw ang nangyayari sa loob.

But I can't see her no matter how I tried.

Adel please...don't give up...usal ko

Ilang minuto pa ang lumipas at natahimik na ang lahat sa loob.

-

Randel

Kaba at takot ang nararamdaman ko. And it was first. Never akong natakot para sa isang pasyente. Ngayon pa lang dahil isang kaibigan ang kailangan kong mailigtas sa kamatayan. Wala na akong inaksaya pang segundo ng sandaling yon.

"Defibrillator" sabi ko sa mga nurse na kasama ko.

"Here doc" sabay abot nito.

Don't give up Adel...you help me and I will help you. It takes both okay. Hung on..usal ko.

"Aghhh" mahinang sigaw ko dahil ayaw makipag cooperate ng puso ni Adel.

"Come on Adel...just this one. Huwag kang susuko" I tried to revive her, remembering all the procedure I've learned when I was in medical school.

Pero ni isang sign ay wala akong matanggap kay Adel na nakikipag cooperate ang puso nito.

"Come on Adel" I'm already frustrated.

It's been five minutes at wala parin. Ilang minuto nalang at alam kong wala na akong magagawa.

"Come one Adel. Give me a minute please" as I was continuing to revive her.

"Come on----come on" I'm losing all the patience and I began crying.

"Adel please----lumaban ka" halos sumisigaw na ako.

"Doc tama na po" pigil sa akin ng nurse.

Damn it

Damn it

Damn it

Nasuntok ko ang hospital bed kung nasaan si Adel.

"I'm sorry Adel----I'm sorry" lumuluhang bulong ko dito.

"Doc----" untag ng nurse habang nakatulala na ako at nakatitig kay Adel.

"Doc----muling tawag ng nurse sa akin.

"Six fifteen" mahinang sagot ko.

At sinulat naman ng nurse ang oras na sinabi ko.

Ang oras kung kailan......namatay si Adel.

Bagsak ang balikat ko habang naglalakad palabas ng kwartong iyon. Mas mabigat para sakin dahil hindi ko siya nagawang iligtas. Isang kaibigan ang nawala sa akin. At isang ina para kay Hope. Na hindi man lang nagkaroon ng pagkakataon para maka piling ang kaniyang ina.

Marahan kong tinulak ang pinto upang lumabas at harapin ang pamilya ni Adel.

Lahat sila ay mabilis na lumapit sa akin at nag iintay ng kasagutan.

Napayuko na lamang ako at mulinh nagsimulang mangilid ang luha ko.

"Hindiiiii" sigaw ni tita Lorma na mahigpit namang niyakap ni tito Henry. Si Fe ay agad kong nilapitan at kinulong sa mga bisig ko. Patuloy din ang pag iyak muka kanina pa at mugto narin ang mga mata nito.

Red

Lumabas si Randel at mabilis na nilapitan ni mama Lorma. Kasunod si Papa Henry, si Fe at ako.

Walang nagtanong pero nang yumuko si Randel ay doon na nasagot ang lahat ng tanong sa isipan namin.

"Hindiii" ang malakas na sigaw ni mama Lorma.

Parang biglang naglaho ang lahat ng tao sa paligid ko. Wala akong naririnig at tila ba nawala pati ang pakiramdam ko.

Wala na si Adel...

Wala na si Adel...

Wala na si Adel...

Iyon ang paulit ulit na rumerehistro sa utak ko.

Tila may kusang naglakad ang mga paa ko papasok sa kwarto kung nasan si Adel.

At nakita ko itong tila ba nagpapahinga lang sa pakiwari ko.

Marahan ko itong nilapitan at naupo sa bakanteng silya malapit sa kama nito.

Hinawakan ko ang palad niya Mainit parin ito.

Hanggang sa tuluyan ng nag una unahan ang mga luha ko.

"Adel-----nandito na ako. Gumising ka na lumipat ako sa tabi nito Alam ko galit ka sakin pero ok lang. Tatanggapin ko kahit ano pa ang sabihin mo, basta gumising ka lang. Kung sasabhin mong lumayo ako, susundin ko. Basta ipangako mo na gigising ka. Pakiusap. Si Hope, inaantay ka na niya. Gusto niya na buhatin mo siya. Ipaghehele mo pa siya di ba?muling humulagpos ang mga luha sa mata ko Adel-----patawarin mo sana ako. Ang dami kong nagawang mali sayo. At gusto ko sanang makabawi sayo, at kay Hope. Nakikiusap ako Adel, gumising ka. Lumaban ka pa para samin ng anak mo. Lumaban ka Adel----lumaban ka dahil hindi ko kayang tuluyan kang mawala. Mahal kita Adel. Mahal na mahal .

Marahan ko itong hinalikan sa mga labi niya at mahigpit na ikinulong sa mga bisig ko.

"I'm sorry Adel.  I love you,  I love you----please gumising ka na. Huwag mo kaming iwan Adel. Please-----lumaban ka pa kahit para kay Hope nalang. Please wake up" tuloy sa pag agos ang mga luha ko na tila ba wala nang katapusan.

"Sir" tawag ng isang nurse sa akin.

Hindi ako lumingon, hindi ko rin binitiwan si Adel.

"Sir----kailangan na po naming kunin ang katawan ni ma'am" sabi nito.

"Hindi-----hindi pa siya patay. Magigising siya. Makakasama pa namin siya ni Hope. Hindi siya mawawala sa amin" paulit ulit na sabi ko.

"Sir-----utos po sa amin na kunin ang katawan niya" ulit nito.

"Hindi-----hindi siya aalis. Dito lang siya. Tulog lang siya. Gigising din si Adel -----Adel gising ka na. Kukunin ka nila pag di ka gumising. Sige na-----gumising ka na. Uuwi na tayo"

Hanggang sa naramdaman ko nalang ang pilit na paghila sa akin ng ibang mga nurse na kasama nito.

"Sir----please po. Iwan niyo na po kami" pakiusap ng isang nurse.

"Adel please----gumising ka" sigaw ko.

To be continued...

Whoooooh...wala na akong masabi guys....

Final update for today....bigat sa dibdib eh