SPARKS from RED

SR : part 90

I'm so deadly tired and hungry.

Pagkarating ko sa bahay ay gising pa si manang Lora.

"Oh manang, bakit gising pa kayo?"

"Eh hinihintay kita. Baka kasi hindi ka pa kumakain"

"Hindi pa nga manang. Anong niluto mo ngayon"

"May adobong baboy, may sisig saka lechong kawali"

"Bakit andami mong niluto manang. Tayo lang naman ang kumakain dito"

"Eh hindi naman ako ang nagluto niyan" sagot nito na pinagtaka ko.

"Sino?" curious na tanong ko.

"Tikman mo lahat ng pagkain at malalaman mo ang sagot" May pa suspense pa itong si manang.

Pagod ka na, panghuhulain ka pa.

Tinikman ko ang adobo. Which is my favorite.

"Ang sarap nito manang" bulalas ko. Habang panay ang subo. Now I realize na talagang gutom na gutom ako.

"Masarap talaga yan"

"Yes manang, masarap, parang luto ni A-----del" napalingon ako kay manang na may kakaibang ngiti sa mga labi.

"Kilala mo na ba yang luto na yan" nakangiting tanong nito.

"Kilalang kilala manang----pero

"Hay nako. Umakyat ka na muna at magbihis, malalaman mo ang sagot.

Tumayo ako at umakyat sa kwarto ko na naguguluhan sa mga sinasabi ni manang.

Pagbukas ko ng kwarto ay malamig.

Naka on ang air-conditioned?

May tao....sa mismong kama ko!

Mula sa liwanag ng lampshade ay dahan dahan kong nilapitan kung sinuman ang nakahiga sa kama ko.

"This!!!! Oh God" nakagat ko ang braso ko dahil pinipigilan kong mapasigaw.

"Is this true" I pinched myself "ouch" it hurts. "So it's true"

Marahan akong naupo sa gilid ng kama at pinagmasdan ang isang mukang kay tagal ko nang ninanais na bumalik sa bahay ko---namin.

"Thank you God" mahinang usal ko.

Gumalaw ito at unti unting nagmulat ng mga mata.

Ako agad ang unang nakita nito.

"Honey" medyo namamaos pa na sabi nito.

"Honey----thank you" at mabilis kong inangkin ang mga labi nito.

Yumakap ito sa akin at tinugon ang mga halik ko.

Walang pagsidlan ang kaligayahan ko ngayong narito na sa piling ko ang mag ina ko.

Pinuno ko ang bawat gabing nasasabik akong mahalikan ang asawa ko----halik na walang katapusan.

I kissed her slowly but full of passion and desire. I never left her mouth even a second. I was craving for it----more than the food waiting for me in the kitchen. I like to eat her lips more than that. I searched for what's inside her mouth and let my playful tounge discover the sweetest thing inside. I just let go of her lips as we both run out of breath.

"I love you kiss i love you kiss I love you kiss" I won't get tired of saying those words to you honey---and thank you---for coming home" nakangiting sabi ko.

"Surprise?"

"I am. At napakasaya ko. Salamat at umuwi ka na sakin"

"Salamat sa paghihintay honey"

"Para sayo----para kay Hopie. Hinding hindi ako mapapagod" I claimed her lips again.

And I forgot my hunger.

I'm already full with the kisses were sharing.

"Kumain ka na muna honey" she say in between our kisses.

"I'm not hungry anymore---I just want to kiss you forever" I say.

"Hindi iyon ang sinasabi ng tiyan mo"

I pull myself from her.

"Okay----I'm hungry. Can you eat with me?"

"Si Hopie" sabi nito

"I'll asked manang Lora to look for her for a while"

"Okay----let's go" sagot nito.

But before we moved out from our room, I wrapped my arms around her waist from her back.

"This is what I'm wishing for----thank you for making it happened" bulong ko.

"You're always welcome Honey" and she kissed me on my cheek.

To be continued...

Ang sarap...

Sarap....

Ma inlove....