Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Okay...kalmado po ako ha. I just had to...
Tanungin mo ang mga readers ko kung walangkwenta ang kwento ko....well kung sayo wala, what else can I do.
It's not easy to be a writer ( lalo na sa tulad ko ----nagpi-feeling lang po ako 😁)
This is not my passion. Nor a hobby.
It takes both when you're creating a story...kahit pang wattpad lang
Your heart and mind need to work both.
Hindi po madalinggumawa ngistroyaFYI...Idon't have any experience regarding to this craft.
Lalo na kung medyo masasakit na scene ang kailangan mong I published.
I thought...ah ok. Ganito ang gagawin ko. Internalize ko lang then go...pero hindi pala ganon kadali yon guys...
Ikaw pala mismo...kailangan mapasok mo ang mundo ng istoryang ginagawa mo...hindi mo maisusulat ang isang masakit o masayang eksena kung hindi mo ito nararamdaman...
Alam ko meron sa inyo na may mga creations din dito sa wattpad...now tell me. Mahirap di ba. Hindi siya ganon kadali gawin. Mas mahirap ang story through words.
Kaya sa iyo...dear readerko. Kung walang kwenta ang story ko. Keep it to yourlself nalang. Gusto ko lang mapasaya ang ibang tao...Kung hindi mo Keri ang masasakit na scene...pwede mo naman i-skip.
But don't say walang kwenta...pinag iisipan ko din po ito okay.
----
Red
I wake up as early as normal. Feeling ko, it's a fresh new start. Pero kailangan ko munang pumasok sa trabaho. Later kami mag uusap ni Adel.
Ven and I finally had a closure.
Hindi ako nagalit sa kaniya nang malaman kong matagal na pala niya akong niloloko. Nasaktan lang ang pride ko bilang lalake.
And yesterday, we made it clear. She's getting married...to my own bestfriend. Nakaka gago pero I think it happened for a reason.
I've met Adel.
Ang babaeng pinili kong saktan para mapagtakpan ang katotohanang minamahal ko ito kahit pa alam kong she's only after money.
Yes...I love her all this time.
At ang tanga ko dahil sinasaktan ko ang babaeng matagal nang may puwang sa puso ko.
I love my wife more than I love Ven.
Yes, minahal ko siya. But not as much as I love my wife now.
She's been through hell sa piling ko, but she chose to stay.
She never complained. She never fought back.
And now I realize, she trully loves me.
And I'm going to make it up to her.
-
I dropped by sa isang flower shop and buy the most expensive and beautiful flowers para kay Adel. Bumili din ako ng imported chocolates.
Feels like there's so many butterflies in my stomach at the moment.
Tanaw ko na ang bahay namin na lalong nagpangiti sa akin.
This is it...
Mabilis akong lumabas ng kotse at halos patakbong pumasok sa loob ng bahay.
"Adel" tawag ko agad dito. Nilapag ko sa center table sa sala ang mga binili ko.
"Adel" muling tawag ko dito.
"Sir" Si manang galing sa kusina ang lumapit sakin "Good evening sir" bati pa nito.
"Evening manang. Si Adel?" tanong ko dito.
Pero tahimik lang ito na para bang hindi narinig ang tanong ko.
"Manang. Sabi ko nasaan si Adel. Nasa room niya ba. Pupuntahan ko nalang. Is she sleeping? " nakatatlong tanong na ako pero tahimik parin ito.
Papaakyat na ako sa hagdan ng magsalita ito.
"Sir Red" Lumingon ako dito.
"May problema ba manang?" bumaling ako dito at muling bumaba.
"Sir wala po so ma'am Adel" sagot nito.
"Saan nagpunta? Kila mama ba? Anong oras daw siya babalik? " Sunod sunod na tanong ko.
"Hindi ko po alam sir. Basta ibinilin niya lang po na wag akong aalis dito kasi walang mag aasikaso sa inyo"
"Teka manang. Naguguluhan ako. Liwanagin mo nga manang. Anong nag bilin? " Naguguluhan ako sa mga sagot ni manang.
"Umalis po si Maan Adel kaninang madaling araw" nanlaki ang mga mata ko sa sinabi nito.
"Anong umalis? bakit? Saan daw siya pupunta? " kinakabahan at takot na tanong ko.
"Hindi ko po alam kung bakit sir. Basta ang alam ko lang po, mukang hindi na siya babalik kasi may dala siyang bag" sagot nito na lalong nagdulot ng kaba sa dibdib ko.
Patakbo kong inakyat ang hagdan papunta sa kwarto ni Adel. At totoo ang sinabi ni manang.
Wala na ang ibang gamit ni Adel. At ang natira ay yung mga damit na galing sa pera ko ang pinambili. Yung iba, galing sa mga magulang ko.
Sana inintay mokoAdel....
To be continued...
One of the hardest things you will ever have to do is to grieve the loss of a person who is still alive...
