Aptalın Biri (GirlxGirl)

9.3

Bölümden anlaşılacağa üzere yazarınız hastalıktan kırılıyor hsdjklsfsd

<<<<<<

Havuza girdiğimizden beri iki gün geçmişti ve şu an yataktan kalkamıyordum. O gün hiç fark etmeden soğuk suyla duş almam sayesinde mükemmel bir şekilde hasta olmuştum. Kolay kolay hasta olan bir insan değildim bünyem kuvvetliydi ama su ne kadar soğuksa artık içime kadar işlemişti.

Ben odamdan çıkmadığım sürece kimse odama gelmez, benden izinsiz odama girmezdi. Yani dışarıdakiler hasta olduğumu söylemediğim sürece öksürürken boğulup kendi başıma ölme ihtimalim yüksekti. Cesedimi de Sıla bulurdu muhtemelen.

Üşüdüğüm için yorgana sarıldım. Merdiven inecek halim olmadığından eve asansör yaptırmayan babama sövmeye başladım. Tamam ev iki katlıydı asansöre gerek yoktu ama yaptırsa iyi olurdu sonuçta. Merdivenin son iki basamağında üstüme sardığım yorganın ucuna basıp yuvarlandım. Yorgan sayesinde yumuşak bir iniş yapmıştım ama sanırım başımı çarpmıştım. Hiçbir fikrim yoktu aptallığım daha da artmadıysa tabi.

Yarı yürüyerek yarı sürünerek mutfağı buldum.

"İlay kızım bu halin ne?" diyerek yanıma geldi Zahide abla.

"Ne varmış halimde?" diye terslendim. Evet, hastayken en çekilmez halde oluyordum.

"Rengin beyazlamış, yüzün çökmüş. Dur bakayım." Diyerek alnımdan öptü. "Ay ateşin de var senin kızım."

"Ee, ne olmuş yani? Yiyecek bir şey var mı?"

"Bekle sana çorba falan yapayım, iyi gelir. Murat Bey'e de haber vereyim bir doktora gidin."

"Gerek yok. Bir gün yatayım bir şeyim kalmaz."

"Olur mu öyle-"

"Gerek yok dedim lafımı ikiletmeyin." Dedikten sonra yine yarı sürünerek yarı yürüyerek odama çıktım. Merdivenleri çıkışım ise muhteşemdi. Yarısında oturdum soluklandım falan. Tam bir tırtıl gibi hareket ediyordum. Solucan da olabilir o da sürüngen. Kendime neden tırtılı yakıştırdım acaba? Sonradan kelebeğe dönüşüyor diye mi? Aynı Sıla hayatıma girdiğinden beri kelebeğe dönüşmem gibi. Hasta hasta beynim sulandı anasını satayım.

İki dakikada gidebileceğim odama varmam on dakika sürmüştü. Hastayken böyleydim işte kolumu bile kaldıracak halim olmazdı. Bu yüzden hasta olmaktan nefret ederdim.

Kendimi yatağa atıp telefonumu aldım. Biraz duygu sömürüsü yapayım da Sıla bana bakmaya gelsin. Özledim çünkü.

Telefonun çalışı bile kulağıma uğultulu şekilde geliyordu. Burnum zaten tıkalıydı. Üstümde Sıla'nın iki gün önce giydiğim tişörtü vardı. O gece bende kalamayacak hale gelince tişörtü hiç çıkarmadan yatmıştım. Dünde görüşememiştik haliyle tişört üstüme yapışmış gibi odadan dışarı çıkmadım. Zaten Sıla'nın kokusu falan kalmamıştır tişörtte. Burnumun tıkanması isabet oldu.

"En sevdiğiiiim." Diyerek coşkulu bir şekilde açtı telefonu. Tamam, artık kolumu kaldıracak gücü bulabilirdim kendime. Büyük bir miktar keyfimi yerine getirmişti.

Tam konuşacakken öksürmeye başladım. Valla bilerek yapmamıştım.

"İlay neyin var?" Modu anında düşmüştü.

"Ciddi bir şey değil üşüttüm sanırım. Ölüyor da olabilirim emin değilim."

"Sesin de kötü geliyor senin. Kıyamam ben sana ya. Bekle geliyorum hemen."