Femme fatale 2:the return

Ποιος νομιζεις οτι εισαι ;

Σηκωσε το βλέμμα της πάνω του . Είχε αρχίσει να εκνευρίζεται . Αυτος ο άντρας είχε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του εάν θεωρούσε πως μπορούσε να απαιτεί πράγματα από εκείνη με αυτόν τον απαίσιο τρόπο του .
Τηβ κοιτούσε επίμονα , λες και ήταν σίγουρος ότι θα υπέκυπτε και θα του απαντούσε . Είχε κάτι περίεργο στα μάτια του , κάτι που δεν μπορούσε να προσδιορίσει. Έμοιαζε να κρύβει καλά τα συναισθήματα του . Συνήθως μπορούσε να διαβάσει τους ανθρωπους κοιτώντας τους στα μάτια , με αυτόν όμως δεν υπήρχε τίποτα , εκτός απ ο ένα έντονο συναίσθημα πως από κάπου τον ήξερε . Και ταυτόχρονα ήταν σχεδόν σίγουρη πως δεν είχε ξαναέρθει στο σπίτι .
Τράβηξε το χέρι της με δύναμη από του δικό του , και την ίδια στιγμή έκανε μερικά βήματα μακρυά του . Δεν ήξερε ακριβώς τον λόγο όμως η στενή επαφή της προκαλούσε έντονη αμηχανία .

Ο Νίκολας συνέχιζε να τηβ κοιτάζει , μην μπορώντας να πιστέψει ότι ένα τέτοιο πλάσμα υπήρχε στα αλήθεια . Ήταν ίσως 10 φορές πιο όμορφη από ότι μπορούσε να δει στις φωτογραφίες που το είχε βρει ο Τομας . Δεν έμοιαζε με ένα παιδί αλλά με μια ενήλικη λαι ώριμη γυναίκα . Και μάλιστα πολύ διαφορετική από αυτές που είχε γνωρίσει . Το έβλεπε στα μάτια της πως δεν είχε γοητευτεί από την εμφάνιση του ούτε στο ελαχιστο . Φαινόταν πως η παρουσία του την ενοχλούσε.
Το μισούσε που τον κοίταζε απευθείας στα μάτια . Λες και κάτι από όλα όσα ήθελε να κρύψει θα φαινόταν και θα κατέστρεφε το ασχέδιο του . Δεν έπρεπε να πάρεκλείνει απο αυτό ούτε στο ελαχιστο . Είχε έρθει για έναν σκοπό και θα τον πετύχαινε . Σήμερα ήταν μόνο η αρχή . Σιγά σιγά , το σώμα της και η ψυχή της θα τον ποθούσαν και αυτή θα ήταν η αρχή για την καταστροφή της . Δεν θα άφηνε την Αγγελική της εμφάνιση να τον αποσπάσει , να τον λυγίσει . Άξιζε όλα όσα είχε ετοιμάσει για εκείνη .
Χωρίς να το καταλάβει το πρόσωπο του πήρε μια σκληρή , απόμακρη έκφραση . Ήθελε να της πει να παψει να τον κοιτάζει , να της φωνάξει , να την χτυπήσει . Ίσως και όλα μαζί . Όμως έπρεπε να συγκρατηθεί . Μόνο που ήξερε ότι αυτό ήταν πιο δύσκολο από ότι περίμενε να είναι .
«Σε ρώτησα κάτι μικρή . Δεν θα απαντήσεις ;»
Της είπε τελικά έχοντας ένα ειρωνικό χαμόγελο στο στόμα του . Ήξερε πως θα υπέκυπτε ήταν απολύτως σίγουρος γι αυτό . Όλες το έκαναν . Το θεωρούσε το χάρισμα του . Να παγιδεύει τις γυναίκες . Ήταν απαραίτητο για την δουλειά του .
«Δεν πιστευω πως αξίζει να απαντήσω στην ερώτηση σας κύριε .» Του είπε με ένταση και γρήγορα απομακρύνθηκε από κοντά του αφήνοντας τον εμβρόντητο . Ήταν η πρώτη φορά που κάτι τετοιο του συνέβαινε . Και δεν ήξερε πως να το διαχειριστεί . Το να κάνει αυτό το κορίτσι να τον ερωτευθεί προφανώς θα ήταν πολύ πιο δύσκολο από όσο θα το φανταζόταν κάνεις . Ήταν ένα μικρό ανόητο κορίτσι , τόσα χρόνια μικρότερο του , χωρίς καμία εμπιρεια από τον εξωτερικό κόσμο και όμως ήδη είχε νικήσει τον πρώτο γύρο .
Ο Νίκολας έσφιξε τις γροθιές του . Δεν είχε ο σκοπό να την αφήσει να νικήσει ξανά . Το παιχνίδι είχε μόλις αρχίσει και του είχε πάρει ένα πιόνι . Όμως εκείνος στόχευε να της κλέψει απευθείας τον βασιλιά . Θα την έκανε να μετανιώσει κάθε στιγμή πόνου που ο ιδιος πέρασε .
«Λίγη υπομονή μικρή ανόητη ... λίγη υπομονή και δεν θα ξεφύγεις ποτέ ξανά από τα δυχτια μου . Θα είσαι δίκη μου μέχρι να αφήσεις την τελευταία άου πνοή και θα σε κάνω να πονέσεις τόσο πολύ μέχρι τότε .»
Μουρμούρισε καθώς κατέβαινε την μεγάλη σκάλα που οδηγούσε στο σαλόνι .