«Πάρε ανάσα μικρή ... έλα κανε ότι κάνω .» Τα χέρια του είχαν τυλιχτεί γύρω της και τα μάτια του κοιτούσαν κατευθείαν μέσα στα δικά της προσπαθώντας να την ηρεμήσουν .
Προσπάθησε να ακολουθήσει ότι της έλεγε , τον βλέπε να παίρνει βαθείας αργές ανάσες , και σταδιακά κατάφερε να τον μιμηθεί . Οι παλμοί της έπεσαν και ο τραχύς βήχας σταμάτησε να της κόβει την ανάσα .
Το μόνο που μπορούσε να ακούσει γύρω της ήταν πο δυο τους βαριές ανάσες , να δει το ανήσυχο βλέμμα του και το πρόσωπο του τόσο κοντά στο δικό της .
«Αισθάνεσαι καλύτερα τώρα ;»
« ν.. ναι σε ευχαριστώ .» Του είπε ειλικρινά καιως απέστρεψε το βλέμμα της άλλου . Τα μάγουλα της Ει να πάρει ένα έντονο κόκκινο χρωμα από την ένταση και την στενή τους επαφή .
Εκείνο χαμογέλασε και κάθισε δίπλα της βάζοντας μερικές τούφες από τα μαλλιά της πρωί από το αυτί της .
« σου συμβαίνει συχνά αυτό μικρή ;»
«Τον τελευταίο καιρό ναι ... ειδικά όταν ... όταν σκέφτομαι για εκείνη την ημέρα .»
« συγνώμη για όλα Σελινα , μακάρι να μην είχε συμβεί τίποτα , μακάρι να μην σου είχα προκαλέσει τόσο πόνο ...»
« δεν με ένοιαζε ο πόνος που μου προκαλούσες εσυ ο ιδιος Νικόλας , όταν όμως κάποιοι άγνωστοι μεταχειρίστηκαν με αυτό το τρόπο το κορμί μου , όταν πίστευα πως εσυ τους έβαλες και γελούσες πίσω από την πλάτη μου με το ποσό αφελής ήμουν που σε είχα ερωτευτεί , τότε διαλύθηκα , τότε έχασα τον εαυτό μου . Δεν με αναγνωρίζω πλέον , δεν είμαι αυτή που ήμουν .»
« πάντα θα είσαι η Σελινα που γνώρισα , εκείνη η δυνατή γυναίκα που έβλεπε πάντα το καλό στους άλλους . Είδες το καλό σε εμένα , το ξέθαψες , κατάφερες να με βγάλεις από το σκοτάδι στο οποίο με είχε ρίξει το μίσος .»
«Δεν είμαι εκείνη Νίκολας . Δεν μπορώ να είμαι εκείνη πλέον . Δεν μπορώ να δω κάτι καλό στη ζωή ...»
« γι αυτό προσπάθησες να αυτοκτονήσεις τότε ;»
« δεν ήταν η μόνη φορά που το προσπάθησα , όμως ναι κυριως γι αυτό . Και επειδή πονούσα μα σε ξαναδώ και να είμαι ακόμη ερωτευμένη μαζί σου ενώ εσυ απλώς θα είχες καταφέρει τον σκοπό σου . Πονούσα να δω την ευχαρίστηση στα μάτια σου την αδιαφορία σου .»
«Κάτσε , είπες πως προσπάθησες ξανά ;»
« δεν είμαι περιφανή γι αυτό όμως ναι ... αρκετές φορές είτε με χάπια είτε αλλιώς.... δεν ήξερα πως να το διαχειριστώ όλο αυτό .. και γι αυτό τώρα ο οργανισμός μου είναι τόσο αδύναμος , γι αυτό αρρωσταίνω με το παραμικρό .»
« γαμωτο γιατί το έκανες αυτό στον εαυτό σου Σελινα ; Γιατί καρδιά μου ; Δεν σκέφτηκες τον πατέρα σου , το παιδί μας ;»
« π... πως ξέρεις εσυ .. για ...»
« μου είπε ο Τομας , εκείνος δεν έπαψε στιγμή να σε παρακολουθεί όλα αυτά τα χρόνια . Ότι ξέρω για εσένα το ξέρω από εκείνον . Σε είχε συμπαθήσει , ακόμη το κάνει δηλαδή .»
Η Σελινα έσκυψε το κεφάλι της .
« ήθελα να σου μιλήσω για την εγκυμοσύνη εκείνη την ημέρα , σε περίμενα όμως αντί για εσένα βρήκα αυτούς .... μετά από αυτό δεν ήθελα το παιδί να έχει καμία σχέση μαζί σου . Δεν του άξιζες ... φυσικά το μετάνιωσα στο μέλλον όμως δεν είχα το κουράγιο να σε βρω , δεν άντεχα να βρεθώ κοντά σου ξανά , ο πόνος ήταν πολύ πρόσφατος . Και μετά ήρθε ο καρλ στην ζωή μου , με στήριξε και είπε πως θα με βοηθούσε με το παιδί εάν τον παντρευόμουν . Δεν είχα πολλές επιλογές τότε , χρειαζόμουν κάποιον δίπλα μου , και έτσι δέχθηκα . Όμως η κόρη μας γεννήθηκε άρρωστη ... και .... συγνώμη Νίκολας δεν ...δεν μπόρεσα να την προστατέψω .., δεν ..»
Ο Νίκολας δεν την άφησε να συνεχίσει . Την αγκάλιασε σφιχτά . Ένιωσε τα δάκρυα της να ποτίζουν την μπλούζα του όμως δεν τον ένοιαζε τίποτα άλλο εκτός από το να την ηρεμίσει .
« σσσς μην το ξαναπείς αυτό , δεν φταις εσυ μικρή ... εάν κάποιος πρέπει να κατηγορηθεί είμαι εγώ , εγώ ο δειλός που ...»
« ότι και εάν συνέβη ανήκει στο παρελθόν ... δεν θα γυρίσει πίσω ... απλώς ... απλώς χαίρομαι που εσυ δεν είσαι αυτος που έβαλε εκείνους τους άντρες ...»
« δεν θα το εκανα ποτέ αυτό Σελινα ... όχι σε εσένα . Ακόμη σε αγαπώ και όσο και εάν το αρνείσαι πιστεύω πως το κανεις και εσυ .»
« δεν το αρνήθηκα ποτέ Νίκολας ....ούτε σε εσένα ούτε σε κανέναν άλλο .»
« τότε με συγχωρείς ;»
« για όσα έχεις κάνει ; Σε είχα συγχωρήσει από την πρώτη γαμημενη στιγμή . Τόσο ηλίθια είμαι .»
« δεν ... μην Μιλας έτσι για τον εαυτό σου ... σε παρακαλώ δώσε μου την ευκαιρία να αρχίσουμε από την αρχή , σαν να σε γνώρισα τώρα .»
«Δεν ... δεν γίνεται αυτό .»
« γιατί ; Σελινα ...»
« είμαι παντρεμένη Νίκολας . Και δεν έχω σκοπό να χωρίσω τον καρλ για να είμαι ξανά μαζί σου . Δεν αντέχω να είμαι με κάποιον που φοβάμαι , που τρέμω εάν το όνειρο τελειώσει και αρχίσει να μου φέρεται χάλια ξανά. Απλώς δεν γίνεται να το περάσω όλο αυτό ξανά . Και εξάλλου ο καρλ έχει σταθεί δίπλα μου τόσα χρόνια ενώ ξέρει πως η καρδιά μου ανήκε άλλου . Περίμενε ποτέ θα ήμουν έτοιμη να προχωρήσω χωρίς να με πιέζει . Δεν αξίζει να τον αφήσω , πχι τώρα .»
« και θα θυσιάσεις αυτό που υπάρχει μεταξύ μας ; Αυτή την έλξη Σελινα ;»
« δεν μπορώ να αρνηθω την έλξη που νιώθω . Δεν είμαι ψεύτρα ούτε φοβάμαι να εκδήλωση τα συναισθήματα μου . Όμως δεν γίνεται να υπάρξουμε εμείς . Είμαστε ήδη καταδικασμένοι .»
«Γιατί ; Τον αγαπάς ;! Πες μπυ γαμωτο πως τον αγαπάς και ορκίζομαι πως δεν θα σε ενοχλήσω ποτέ ξανά ! Κοίταξε με στα μάτια και πες μου πως κάθε φορά που σα αγγίζει αναστατώνεσαι με τον ίδιο τρόπο , πως τον θες και εγώ θα φύγω μια για πάντα .»
« τον θέλω» του είπε όμως το βλέμμα της παρέμεινε χαμηλωμένο . Δεν ήθελε να δει τα μασιά της και να διαβάσει την αλήθεια . Δεν άντεχε να ξέρει πως τον ήθελε τόσο πολύ ακόμη .
« κοίταξε με στα μάτια Σελινα .»
« μην παίζεις με παιχνίδια του μυαλού Νίκολας . Σου είπα πως εμείς δεν θα μπορέσουμε να υπάρξουμε ποτέ . Χώνεψε το και προχώρησε την ζωή σου οπως θα κάνω και εγώ .»
« εγώ δεν παίζω κανένα παιχνίδι μικρή . Ξέρω καλά πως σε αναστατώνει το άγγιγμα μου , πως το χάδι μου σε ζαλίζει , πως χάνεσαι στα χείλη μου . Το ξέρω γιατί συμβαίνει και σε εμένα το ιδιο. Ξέρεις αυτή μας την χημεία . Και ξέρω πως δεν θα μπορέσεις να το νιώσεις αυτό με κανέναν άλλον . Ούτε με τον καρλ που τόσο εξυμνείς .»
« καλύτερα να με αφήσεις να φύγω τώρα Νίκολας . Δεν θέλω να σα βρει ο καρλ , και να μάθει πως ήμουν μαζί σου .»
« πες μου πως του δίνεις και λογαριασμό για το που βρίσκεσαι τώρα ;» Ο τόνος του ήταν ειρωνικός , βλοσυρός . Τα μάτια του πετούσαν σπίθες από τα νεύρα του
« είναι ο άντρας μου Νίκολας ; Τι περίμενες ; Πως δνε θα πρέπει να ξέρει που βρίσκομαι ;»
Δεν της μίλησε για λίγο , έστρεψε το κεφάλι του στο τζάκι και έμεινε να το κοιτάζει σκεπτικός .
« καλώς θα σε πάω στο σπίτι σου . Όμως μην νομίζεις πως έχουμε τελειώσει εμείς οι δυο μικρή .» Και με αυτό έσκυψε και διεκδίκησε τα χείλη της με ένταση .
« εμείς τώρα άρχισαμε μωρό μου.»
أنت تقرأ
Femme fatale 2:the return
عاطفية«Σε εμπιστεύτηκα . Σου έδωσα τα πάντα . Αψηφησα τους γονείς μου γι αυτό . Για να ειμαι μαζί σου . Πίστεψα σε εσένα , σε εμάς , σε αυτό που είχαμε . Γιατί μου το κανεις αυτο ;» Ο άντρας χαμογέλασε πλατιά . Ένα σατανικο χαμόγελο . Ποτέ άλλωτε δεν τον...
