Femme fatale 2:the return

Εσυ θα ερθεις μαζι μου

Κοιτούσε συνεχώς το μαύρο φόρεμα που ήταν απλωμένο στο κρεβάτι της . Ένας από τους άντρες του πατέρα της το είχε φέρει λίγες ώρες πριν λέγοντας της πως ο καρλ το είχε πάρει ειδικά για εκείνη .
Πάνω στο κουτί που το περιείχε υπήρχε μια λευκή κάρτα .
~από την πρώτη στιγμή που σε είδα φαντάστηκα να το φοράς. Σε περιμένω το βράδυ .~
Το είχε διαβάσει πέντε φορές , ίσως και έξι πριν το πετάξει . Κάθε γυναίκα θα γοητευόταν από τον τρόπο που προσπαθούσε να την προσεγγίσει . Εξάλλου κάθε γυναίκα αποζητούσε την προσοχή . Εάν ένας άντρας έτρεχε από πίσω της αυτομάτως γινόταν κατάλληλος για σχέση , οσως και για γάμο .
Όμως εκείνη δεν ένιωθε έτσι . Δεν μπορούσε καν να προλάβει να γνωρίσει τον άντρα που υποτίθεται ότι έπρεπε να παντρευτεί . Ένιωθε λες και ζούσε σε περασμένο αιώνα , όταν ο γάμος ήταν θέμα συμφερόντων και όχι αγάπης .
Το μυαλό της έπρεπε να σκέφτεται λογικά , να θέλει να ξεφύγει από αυτό το σπίτι που κάθε μέρα την έκανε να φαίνεται πιο άρρωστη . Όμως είχε κολλήσει σε εκείνον . Κάθε της σκέψη περιείχε το όνομα του , την μορφή του . Ένα τεράστιο γιατί είχε χαραχθεί μέσα της . Γιατί είχε εξαφανιστεί ; Της είχε υποσχεθεί πως θα ήταν δίπλα της . Σαν φίλος . Αυτό ακριβώς ήθελε και εκείνη . Έναν φίλο , κάποιον που μπορούσε να την ακούσει και να την καθησυχάσει . Για κάποιον ανεξήγητο λόγο ο χτύπος της καρδιάς του την έκανε να ηρεμεί . Λες και οι παλμοί τους κατάφερναν να συντονιστούν και να χτυπάνε με τον ίδιο ξέφρενο ρυθμό .
Μπορεί να ήταν και τρελή . Όμως έτσι αισθανόταν κοντά του .
Έριξε μια μάτια στον ουρανό . Σύντομα οι τελευταίες αχτίδες του ηλίου θα χανόταν πίσω από τα βουνά και το σκοτάδι θα κάλυπτε τα πάντα .
Με βαριά καρδιά και ένα ξαφνικό ψυχοπλάκωμα κατάφερε να ετοιμαστεί για το προ κανονισμένο ραντεβού της . Δεν είχε καν την ευκαιρία να το σκεφτεί ή να αρνηθεί . Έμοιαζε λες και όλη της η ζωή ήταν πλέον προκαθορισμένη . Λες και δεν είχε την δίκη της βούληση . Ένας κόμπος είχε δεθεί στον λαιμο της , κόβοντας της την ανάσα . Πνιγόταν σε αυτό το μέρος . Το μόνο που ήθελε πειρσστερο από  οτιδήποτε άλλο μια ζωή ήταν η ελευθερία της , να μην νιώσει ποτέ της καταπιεσμένη από άλλους , ποσό μάλλον από την οικογένεια της . Εάν ζούσε η μητέρα της όλα θα ήταν αλλιώς . Τίποτα από όσα γινόταν τώρα δεν θα είχαν συμβεί .
Σκούπισε βιαστικά ένα δάκρυ που απειλούσε να κυλίσει στο πρόσωπο της , και διόρθωσε ελάχιστα το μακιγιάζ της μέχρι να καουσει ένα ελαφρύ χτύπημα στην πόρτα που την έκανε να αναπηδησει από την θέση της .
Έριξε μια τελευταία μάτια στο είδωλο της για να βεβαιωθεί πως δεν θα ντροπίαζε κανέναν από την οικογένεια της και άνοιξε την πόρτα με ένα ψεύτικο χαμόγελο να στολίζει το πρόσωπο της .
Ο καρλ εμφανίστηκε μπροστά της , χαμογελώντας και αυτος πλατιά . Το βλέμμα του πλανήθηκε πάνω στο κορμί της πριν της τείνει ευγενικά το χέρι του για να προχωρήσουν .
«Είσαι πανέμορφη σήμερα .»
«Σε ..σε ευχαριστώ .» Του απάντησε νιώθοντας ήδη άβολα .
«Το ήξερα ότι θα σου πήγαινε αυτό το φόρεμα . Κάνει την τέλεια αντίθεση με τα μάτια σου . Το ξέρεις πως μπορείς να κανεις τον καθένα να χαθεί μέσα σε αυτά ;»
Του χαμογέλασε ελάχιστα . Τα λόγια του δεν ήταν χυδαία . Αλίμονο δεν θα τολμούσε να το πει ποτέ αυτό . Την φλέρταρε διακριτικά , χωρίς να βιάζεται . Έπρεπε να νιώθει όμορφα με όλο αυτό όμως ο κόμπος που ένιωθε από πριν στον λαιμο της , σαν να γινόταν μεγαλύτερος όσο περνούσαν τα λεπτά . Το μυαλό της έτρεχε συνεχώς ίσως σε εκείνον . Τι στο διαολο είχε πάθει επιτέλους και έκανε σαν ξαναμενη έφηβη ; Ήταν ένας μαλακας που ήθελε να παίξει μαζί της και επειδή είδε πως έπρεπε να προσπαθησει λίγο περισσότερο από όσο συνήθιζε την παράτησε και προχώρησε παρακάτω . Και η ίδια έπρεπε να κάνει το ίδιο . Έπρεπε να δώσει μια ευκαιρία στον καρλ . Εξάλλου εκείνος φαινόταν να ενδιαφέρεται εκπληκτικά πολύ για εκείνη .
«Έλα πάμε καλύτερα . Θέλω να σου μιλήσω .» Της είπε ήρεμα καιως πέρασε το χέρι του γύρω από την μέση της βοηθώντας την να κατέβει τις σκάλες .
«Π..πρέπει να ενημερώσω τον πατέρα μου πριν φύγουμε, θα ανησυχήσει αλλιώς .»
«Τον έχω ενημερώσει εγώ ήδη . Μην ανησυχείς τόσο . Μπορώ να σε προστατέψω κι εγώ .»
«Μπορώ να προστατέψω και μόνη μου τον εαυτό μου .» Απάντησε δυναμικά σταυρώνοντας τα χέρια της . Δεν της άρεσε όταν οι άντρες αμφισβητούσαν την αξία της .
Τον είδε να γελάει ελαφρώς και γύρισε να τον αντικρυσει παραξενεμενη .
«Γιατί γελάς ;»
«Με συγχωρείς . Εγώ πρέπει να απολογηθώ . Έχω ακούσει πολλά για εσένα Σελινα . Δεν αμφιβάλλω καθόλου πως μπορείς να ρίξεις εμένα κάτω με ευκολία και άλλους 30 άντρες . Όμως ξέρεις εμείς οι άντρες πολύ συχνά το παίρνουμε σαν καθήκον μας να σας προστατεύουμε , και που και που ξεχνάμε ότι μπορείτε να τα βγάλετε πέρα μόνες σας .»
« πρώτη φορά ακούω κάποιον να το παραδέχεται τόσο ευθέως .»
«Δεν προσπαθώ ποτέ να φανώ ανώτερος από μια δυναμικής γυναίκα Σελινα . Όμως μην μου αρνηθείς ποτέ την βοήθεια μου . Φυσικά εφόσον την χρειαστείς .»
Του χαμογέλασε ξανά . Αυτή τη φορά το χαμόγελο της ήταν απολύτως ειλικρινο. Ίσως και να μην ήταν τόσο άσχημα τα πράγματα τελικά . Μπορεί να μην ένιωθε την ίδια έξαψη γι αυτόν τον άντρα όμως μπορούσε να τον αγαπήσει , σαν καλό της φίλο .»
Τον ακολούθησε μέχρι το ασημένιο του αυτοκίνητο . Στην διαδρομή προσπάθησαν να γνωρίσουν καλύτερα ο ένας τον άλλον . Έμαθε πως είχε αρκετά κοινά μαζί του . Και έπιασε τον εαυτό της να γελά με τα αστεία του .
Την πήγε σε ένα από τα καλύτερα εστιατόρια της πόλης . Ο σερβιτόρος τους οδήγησε σε ένα μικρό όμως όμορφα διακοσμημένο τραπεζάκι .
«Σελινα θέλω να μιλήσουμε τώρα που ξέρουμε πως είμαστε μόνο οι δυο μας .»
«Τι... τι θες να πούμε ;» Η καρδιά της χτύπησε δυνατά καθώς περίμενε να καουσει το θέμα που ήθελε να αποφύγει . Ο γάμος .
«Οι γονείς μας ξέρεις θέλουν ...»
«Ναι .. ξέρω ..»
«Θες ;»
«Καρλ είσαι πραγματικά πολύ καλός ... και γλυκός και ευγενικός ... ότι θέλει κάθε γυναίκα όμως ..»
«Είσαι ερωτευμένη με άλλον .»
«Π...πως το κατάλαβες ;»
«Από την πρώτη στιγμή που σε είδα . Τα μάτια δεν λένε ποτέ ψέμματα . Δεν θα σου κρύψω πως άρχισα να νιώθω πράγματα για σένα και πως δεν θα με χαλούσε καθόλου αυτος ο γάμος . Όμως δεν μπορώ να στο κάνω αυτό .»
Τα λόγια του την έκαναν να παγώσει στη θέση της και να γουρλωσει τα μάτια της . Αλήθεια τα εννοούσε όλα αυτά ; Ή μήπως την κορόιδευε .
«Μου.. μου λες αλήθεια ;»
«Φυσικά Σελινα ... δεν θα ήθελα να παντρευτώ κάποια που η καρδιά της ανήκει άλλου . Θα κάνω ότι μπορώ για να μην γίνει αυτος ο γάμος . Όμως σου υπόσχομαι ότι θα κάνω ότι χρειαστεί για να είσαι ασφαλής .» Της χαμογέλασε θερμά πιάνοντας το χέρι της . Η κοπέλα δεν μπόρεσε παρά μόνο να του χαμογελασει πλατιά . Πραγματικά ήταν χρυσό παιδί . Ήλπιζε πως κάποια μέρα θα έβρισκε κάποια που να ανταποκριθει στην αγάπη που κρύβει μέσα του . Τι στο καλό συνέβαινε μαζί της ; Είχε δίπλα της τον τέλειο άντρα και όμως χαιρόταν που δνε θα έπρεπε να τον παντρευτεί .
«Νομζιω πως κάποιος δνε χαίρεται που είμαστε μαζί .» Της ψιθύρισε λίγα λεπτά αργότερα καθώς έπιναν το κρασί τους σαν δυο φίλοι .
Τα φρύδια της έσμιξαν . Και έκανε να γυρίσει όταν το χέρι του την σταμάτησε .
«Μην καρφώνεσαι .»
«Ποιος είναι ;»
«Νομζιω πως αυτό το γνωρίζεις εσυ καλύτερα από εμένα .»
« ο Νίκολας .» Σχεδόν μουρμούρισε .
«Αυτος είναι ο τυχερός ;»
«Ναι ...δηλαδή δεν ξέρω ... είναι μπερδεμένα τα πράγματα . Την μια θέλω να τον σκοτώσω και την άλλη ..»
«Νομίζω πάντως πως εκείνος σε θέλει πολύ .»
Η Σελινα γέλασε .
«Να παίξει θέλει μόνο . Επειδή του κάνω της δύσκολη .»
«Τότε δεν θα με κοιτούσε σαν να ήθελε να με σκοτώσει . Ούτε θα σηκωνόταν από την παρέα του για να έρθει προς τα εδώ .»
Το βλέμμα της έγινε ανήσυχο , τόσο που παραλίγο να πνιγεί με το κρασί της .
«Τι κάνει λέει ;»
«Καλησπέρα σας .» Η βαριά φωνή του δεν άργησε να ακουστεί στα αυτιά της . Σήκωσε το βλέμμα της για να τον αντικρυσει  και αμέσως η αναπνοή της κόπηκε .
«Νίκολας ... τι .. τι κανεις εσυ εδώ ;»
Δεν της μίλησε άλλο . Το βλέμμα του , τόσο σκοτεινό , τα έλεγε όλα ήταν εξοργισμένος .
Της έπιασε με δύναμη τον καρπό της κάνοντας την να μορφασει από πόνο .
Ο καρλ έκανε να σηκωθεί για να την βοηθήσει όμως ο Νίκολας έβγαλε έναν ηχηρό βρυχηθμό σαν ζώο που μάρκαρε την περιοχή του .
«Εσυ ... εάν δεν θες να τα κάνω όλα λίμπα μέσα στο μαγαζί θα καθίσεις στην καρέκλα σου .» Έπειτα γύρισε προς το μέρος της σηκώνοντας την όρθια με ένα απλό τράβηγμα στο χέρι της .
«Και εσυ ... εσυ Σελινα έρχεσαι μαζί μου . Τώρα !»