Femme fatale 2:the return

Σαν παρτιδα σκακι

Μπορούσε να την αισθανθεί αγχωμένη δίπλα του . Η αναπνοή της είχε γίνει βαριά , πιο πολύ από ότι συνήθως, ενώ καθώς προχωρούσαν έπαιζε μπλέκοντας τα δάχτυλα της νευρικά .
Πριν καταφέρουν να φτάσουν στην πόρτα την έπιασε απαλά από το χέρι ακινητοποιώντας την . Γύρισε να τον κοιτάξει , με την απορία να διαγράφεται συο πρόσωπο της .
«Γιατί σταματήσαμε ;»
« Σελινα είσαι σίγουρη πως θες να πάμε μαζί μέσα ; Ξέρω πως μπορεί να είναι περίεργη η κατάσταση και δεν θέλω να βρεθείς σε δύσκολη θέση .»
Του χαμογέλασε . Αναρωτιωταν πως ήταν δυνατόν ο σκληρός και απότομος Νίκολας που είχε συνηθίσει να είχε μεταλλαχθεί σε έναν τόσο πρόσχαρο και αγαπητό άντρα. Ήταν πραγματικά κάτι που δεν ήξερε ένα ήταν όνειρο ή πραγματικότητα .
Το χέρι της βρέθηκε στο μάγουλο του χαϊδεύοντας το απαλά . Τον ένιωσε να τσιτώνεται στο άγγιγμα της , λάτρευε να έχει αυτή την επίδραση πάνω του .
Της έδειχνε πως την θέλει όσο και εκείνη . Και αυτό για την ώρα της ήταν πέρα από αρκετό .
« μην ανησυχείς .... είναι καιρός να μπαίνουν κάποια πράγματα στη θέση τους ... εάν δω πως ο πατέρας μου δεν είναι τόσο σοβαρά θα μιλήσω με τον καρλ ... πρέπει βα μάθει και εκείνος  , δεν αξίζει να τον κοροϊδεύω . Είναι καλό παιδί .»
« εμένα πάντως κάτι μου βρωμάει με αυτόν.»
« Νίκολας ... ζηλεύεις μήπως ;» Του είπε κρύβοντας οπως και οπως ένα γελακι που απειλούσε να ξεφύγει από τα χείλη της .
«Εγώ να ζηλέψω αυτόν ; Τι ακριβώς να ζηλεύω από τον φλωρο τον Γάλλο δηλαδή ; Τι ερωτισμό και τι έλξη μπορεί να σου προσφέρει ;»
Της ψιθύρισε πάνω στο πρόσωπο της κάνοντας την να ταραχτεί . Εβηξε δυνατά για να διώξει τηβ ένταση που φούντωνε μέσα στο κορμί της και ντροπιασμεβη έστρεψε το βλέμμα της άλλου .
Ο Νίκολας όρθωσε το ανάστημα του ικανοποιημένος .
« αυτό ακριβώς υπέθεσα και εγώ μικρή .» Της είπε γελώντας ελαφρώς μόνο και μόνο για να εισπράξει ένα δολοφονικό βλέμμα από την Σελινα .
« δεν τον ζηλεύω τιγράκι , απλώς κάτι δεν μου κολλάει με αυτόν τον άνθρωπο .. θα ορκιζόμουνα πως τον γνωρίζω από κάπου άλλου ..»
« μπορεί να τον έχεις πετύχει κάπου ... εξάλλου την ίσια δουλειά με εμένα κάνει ... δεν είναι απίθανο να τον συνάντησες κάποια στιγμή , και εσυ μπλεγμένος ήσουν .»
« σε παρακαλώ , τα τελευταία χρόνια είμαι εντελως καθαρός .»
« τα τελευταία χρόνια ..»
« σε παρακαλώ ... ξέρω πως όλο αυτό που εκανα ήταν φριχτό ... θέλω να σου μιλήσω γιατί το ξεκίνησα κάποια στιγμή , τώρα όμως ο πατέρας σου έχει προτεραιότητα .»
« δεν μπορώ να καταλάβω το ξαφνικό σου ενδιαφέρον για τον πατέρα μου ... εσυ τον μισούσες ως το κόκαλο ...»
« και αυτό θα στο εξηγήσω κάποια στιγμή μικρή ...πάμε τώρα .» Της είπε υπομονετικά καιως πέρασε προστατευτικά το χέρι του γύρω από την μέση της . Την ένιωσε να χαλαρώνει στο άγγιγμα του .
Στάθηκαν έξω από την ξύλινη πόρτα κρατώντας τα χέρια τους .
« Ηρεμισε οπα καλά θα πάνε .»
« απλώς ... δνε ξέρω μπορεί να το θεωρείς χαζο όμως νιώθω πως κάτι άσχημο θα συμβεί ... πες το διαίσθηση , ένστικτο οπως θες ...»
« μην βασανίζεις το μυαλουδάκι σου με άσχημες σκέψεις μικρή , και να ξέρεις πως εγώ θα είμαι εδώ.»
« το ξέρω .. σε ευχαριστώ .»
Του είπε και παίρνοντας μαι βαθειά ανάσα άνοιξε την ξύλινη πόρτα . Οπως αλριβως το περίμενε ο καρλ στκετοαν ακριβώς από πίσω . Το βλέμμα του ήταν περίεργο , σκοτεινό και την έκανε να φοβάται ... έκρυβε θυμό και ελάχιστη ανησυχία , όμως δεν ήξερε εάν αυτή η ανησυχία ήταν για εκείνη ή για κάτι άλλο .
«Τι στο διαολο είναι όλο αυτό Σελινα ;! Καμία φάρσα ; Γιατί πίστεψε με δεν έχω γελάσει καθόλου !»
« καρλ εγώ..»
« τι εσυ μικρή ;! Τι εσυ ; Θες βα με τρελάνεις ;! Φέρνεις μέσα στο σπίτι αυτόν ;! Αυτόν που σου έχει κάνει τόσα πολλά ;! Τι στο καλό συμβαίνει ; Μήπως σε απειλεί ; Πες το μου και δεν μου την γλειτωνει αυτή τη φορά στο ορκίζομαι πως δεν θα κρατηθώ !»
« καρλ ... σε παρακαλώ.... π..προσπάθησε να ηρεμήσεις λίγο ... θέλω να δω πρώτα τον πατέρα μου, και μετά μπορούμε βα μιλήσουμε για τα πάντα .»
«Δνε θα πας πουθενά εάν δεν μου πεις τι στο καλό συμβαίνει αυτή ακριβώς την στιγμή ! Με κατάλαβες ;!» Φώναξε και την έπιασε με βία από το χέρι κάνοντας την να μορφαζει από τον πόνο .
« άφησε την !» Η τραχιά φωνή του Νίκολας ακούστηκε για πρώτη φορά . Τα χέρια του είχαν σχηματίσει γροθιές , τρελαινόταν και μόνο στηβ σκέψη να την αγγίζει κάποιος άλλος , και μάλιστα με βίαιο τρόπο .
« ότι θέλω θα κάνω ρε ! Γυναίκα μου είναι !»
« όχι για πολύ ακόμη ! Τώρα άφησε την μην σου κάνει την μούρη κρέας !»
« για τολμά ! Να δούμε ποιος θα βρεθεί η νικητής και ποιος ο ηττημένος ! Μαλακα !»