Femme fatale 2:the return

Μονο εμενα !

«Είσαι σίγουρος ότι θα είναι εδώ ;» Ο Τομας μπορούσε να διακρίνει την αγωνία και το άγχος στην φωνή του φίλου του . Δεν είχαν πολλές ώρες που είχαν προσγειωθεί στο αεροδρόμιο της μικρή πόλης , και όμως ο Νίκολας επέμενε να μην χάσουν παραπάνω ώρα και αν πάνε να την βρουν αμέσως . Δεν άφησε καν το περιθώριο στον Τομας να του εξηγήσει πως  έπρεπε να περιμένει πριν εμφανιστεί μπροστά της .
«Ναι ... έχει μάθημα σήμερα και σε λίγη ώρα τελειώνει , με την βοήθεια κάποιων γνωστών έχω καταφέρει να πάρω όλο της το προγραμμα .»
«Θέλω να την δω Τομας ... να σταθώ μπροστά της και να την αγκαλιάσω ...»
«Δεν ...δεν ξέρω εάν αυτό είναι καλή ιδέα νικ ....δεν θα σε συμβούλευα να εμφανιστείς τώρα μπροστά της .»
«Για ποιον λόγο ;»
«Φαίνεται πως έχει πει μόνο σε ένα άτομο για όσα έχουν γίνει ... ξέρεις με εσένα και εκείνη ...»
«Το φανταστικά .... αλλιώς δεν θα ήμουν ζωντανός τώρα Τομας ... όμως ακόμη δεν σε καταλαβαίνω .»
Έστρεψε δο βλέμμα του προς τα έξω , χαζεύοντας το λευκό τοπίο . Ήταν τόσο παράξενο να βλέπει το χιόνι να φτάνει μέχρι την θάλασσα . Η φύση μπορούσε να σε εκπλήξει με τρόπους που δεν το φανταζόσουν ποτέ , και αυτό τηβ έκανε τόσο μαγευτική .
«Το έχει πει στον άντρα της ... Καρλ Λαμπουτιν ..»
«Κάτι μου λέει αυτό το όνομα ... είναι επιχειρηματίας ;»
«Όχι .... σπυ λέει κάτι επειδή είναι ο κληρονόμος της ισχυρότερης μαφιόζικης οργάνωσης στην Γαλλία ... δεν την αφήνει βα πηγαίνει πουθενά μόνη της . Ο ιδιος ή κάποιος από τους άντρες του γίνεται πάντα η σκιά της .»
«Είναι δηλαδή αδύνατον να την πλησιάσω ...»
«Μπορούμε να βγάλουμε νοκ αουτ κάποιος από τους άντρες ... όμως από την σχολή έρχεται να την πάρει ο ιδιος . Θα είναι σχεδόν ακατόρθωτο να μπορέσουμε να του αποσπάσουμε την προσοχή .»
Τα χαρακτηριστικά του Νίκολας σκληρηναν . Και μόνο στην σκέψη πως ένας άλλος άντρας την άγγιζε , τρελενοταν . Τα χέρια του σχημάτισαν γροθιές , κάτι που δεν πέρασε απαρατήρητο από τον Τομας .
«Ηρεμισε .... το ήξερες πως είναι παντρεμένη . Το θεωρούσες πως μετά από όσα της έκανες θα κυκλοφορεί ελεύθερη και ανέμελη ;»
Η διάθεση του Νίκολας άλλαξε απευθείας καθώς άκουγε τα λόγια του φίλου του . Πέρασε τα χέρια του ανάμεσα από τα μαλλιά του ξεφυσώντας  ηχηρά.
«Τα έχω κάνει σκατα γαμωτο !»
«Ναι ...ναι τα έχεις κάνει . Και τώρα πρέπει να βάλεις τον κωλο σου κάτω και να τα διορθώσεις .»
«Δεν θα θέλει να με δει ..»
«Όχι δεν θα το κάνει ... δεν της έκανες λίγα ..»
«Το ... το ξέρω γαμωτο ... όμως εχω μετανιώσει ... εκείνη την μετά θα της έλεγα πως ..»
«Ξέρω Νίκολας ...»
«Όταν την είδα μέσα στα αίματα .... 4 χρόνια και δεν έχω βρει τίποτα !»
«Όλοι ψάχνουμε για το ποιοι ήταν Νίκολας .. θα τους βρούμε . Τώρα νομίζω πως έχεις πιο σημαντικά θέματα να τακτοποιήσεις .»
Του είπε κάνοντας νόημα να κοιτάξει προς τα έξω . Η Σελινα μόλις έβγαινε από το κτήριο της σχολής μαζί με αλλά δυο κορίτσια . Η ανάσα του κόπηκε καθώς την παρατηρούσε σε κάθε της βήμα . Εστίασε στα μάτια της. Μπορεί το πρόσωπο της να χαμογελούσε όμως τα μάτια της έκρυβε θλίψη και πόνο , και τα δυο τα είχε προκαλέσει αυτός και δνε θα συγχωρούσε ποτέ τον εαυτό του γι αυτό .  Ύστερα το βλέμμα του έπεσε στο κορμί της , το δέρμα της έμοιαζε χλωμό , εξασθενισμενο , είχε αδυνατήσει πολύ , λες και είχε γίνει σκιά του εαυτού της . Αυτό που τον εξέπληξε όμως περισσότερο ήταν πως είχε κρατήσει το κόκκινο χρωμα στα μαλλιά της καθώς και τις αφελιες . Η καρδιά του σκυρτησε ανυπόμονα . Ποσό ήθελε να βγει εκείνη την στιγμή από το αμάξι και να τρέξει κοντά της , αδιαφορώντας για ότι έγινε στο παρελθόν , λες και την έβλεπε για πρώτη φορά και να την φιλούσε . Ποσό του είχε λειψει η αίσθηση των φιλιών της .
Ασυναίσθητα το χέρι του απλώθηκε στο χερούλι της πόρτας όμως ο Τομας τον σταμάτησε .
«Νίκολας σου είπα ..»
«Ξέρω ... απλώς γαμωτο ... είναι τόσο όμορφη ... τόσο θλιμμένη .... τόσο ίδια και ταυτόχρονα τόσο διαφορετική από τότε .»
«Ξέρω πως σου είναι δύσκολο ... όμως πρέπει να την πλησιάσεις όταν ο καρλ δεν θα είναι δίπλα της ... εκείνη δνε θα σου κάνει κακό , όμως αυτος ... ω δεν εγγυουμε τίποτα . Την αγαπάει πραγματικά ..»
« σ...σε καταλαβαίνω ... όμως θέλω να την αγγίξω .»
«Πρέπει να κανεις υπομονή ..»
«Είναι τόσο δύσκολο να μείνω μακρυά της ... και από το παιδί μου... θέλω να δω το παιδί μου ...»
«Είναι αγόρι ή κορίτσι ..»
Ο Τομας ξεροκαταπιε ... δεν ήξερε ένα έπρεπε να του το πει... όχι πριν βρει την ευκαιρία να πλησιάσει την Σελινα .
«Κ....κορίτσι ..»
του είπε τελικά αποφεύγοντας να τον κοιτάξει .
«Κόρη .... έχω κόρη ;»
«Ν...ναι ...όμως ..» η συζήτηση τους διακόπηκε καθώς ο Νίκολας εστίασε το βλέμμα του στον άντρα που πλησίαζε προς το μέρος της Σελινας και έπειτα την έσφιγγε στην αγκαλιά του δίνοντας ένα απαλό φιλί στα χείλη της .
«Αυτό είναι το ότι δεν τον θέλει ;»
«Προπσπαθει να προχωρήσει ..... τι περίμενες να κάνει ; Να αρνηθεί να τον φιλήσει μπροστά σε όλους ; Είναι ο άντρας της στο κάτω κάτω ...»
«Ναι σωστά ... ο άντρας της .» Είπε ο Νίκολας ειρωνικά σφίγγοντας περισσότερο τις γροθιές του .
«Δεν τον έχει ερωτευτεί Νίκολας εάν αυτό σε ανησυχεί ... όμως νιώθει πως πρέπει να του δωθεί , ως ανταπόδοση των όσων έχει κάνει για εκείνη . Εάν δεν ήταν αυτος δνε θα κατάφερνε να σταθε ξανά στα πόδια της .
«Ναι πες μας τώρα πως ο φλωρος από εδώ την βοήθησε .»
«Ήταν δίπλα της όταν πονούσε περισσότερο ... και δεν την πίεσε ποτέ για τίποτα . Νομζιω πως αυτά είναι αρκετά.»
«Εσυ τώρα με πιάνου το μέρος είσαι ;» Γρυλισε καθώς τα μάτια του δεν ξεκολλούσαν από πάνω της . Την έβλεπε να απολαμβάνει τα χάδια του και να γελάει με όσα της έλεγε και αυτό τον τρελαίνει περισσότερο . Μοβ ο αυτος είχε το δικαίωμα να την αγγίζει με αυτόν τον τρόπο ! Αυτος μπορούσε να της κάνει έρωτα ... ήταν δίκη του ! Πάντα θα ήταν .
«Με το δικό σου Νίκολας όμως δνε θα σου αρνηθώ πως έχεις κάνει ένα σωρό βλακείες ...και πως πρέπει να κοπιάσεις πολύ για να την πάρεις πίσω .. πριν είναι πολύ αργά .»
«Θα το κάνω .... και ας είναι το τελευταίο πράγμα που μπορώ να κάνω ... θα κερδίσω ξανά την καρδιά της , θα της δείξω πως ... πως έχω μετανιώσει . Καθ θέλω το παιδί μου .... δεν μπορεί να με κρατήσει μακρυά από την κόρη μου ...»
«Τεχνικά ... μπορεί . Εάν αποφασίσει να σε ξεσκεπάσει Νίκολας εσυ θα σαπίσεις στην φυλακή με ομόφωνη απόφαση . Πιο δικαστήριο θα δώσει το παιδί σε έναν ..» τα λόγια του κόπηκαν απότομα ξέροντας πως ξεπερνούσε τα όρια .
«Πες το Τομας ...»
«Νίκολας ξέρεις πως ..»
«Πες το !» Απαίτησε πιο δυνατά αυτή τη φορά .
«Βιαστή ...» μουρμούρισε ο άλλος άντρας σκύβοντας το κεφάλι του .
«Ναι Τομας ...έχεις δίκιο ... απόλυτο δίκιο . Πρέπει να μείνω μακρυά της όμως δνε θέλω γαμωτο ... την θέλω δίπλα μου , να μιλάει γλυκά μόνο σε εμένα , να ερωτεύεται μόνο εμένα , να κάνει έρωτα μόνο με εμένα .»
«Τότε κανε τα πάντα για να την κερδίσεις ξανά ...και ξέρω τηβ τέλεια ευκαιρία για να την πλησιάσεις χωρίς να γίνεις αντιληπτός .»
Του είπε δείχνοντας του μια πινακίδα στον δρόμο .
Μια άφησα για την ετήσια χριστουγεννιάτικη γιορτή ήταν τοποθετημένη σε μια κολόνα.
Ο Νίκολας χαμογέλασε πλατιά .
«Ετοιμάσου να πάμε σε γιορτή λοιπόν φίλε μου .» Είπε στον Τομας καθώς τον χτύπησε φιλικά στην πλάτη . Έριξε μαι τελευταία μάτια προς το μέρος της Σελινα εκείνη όμως είχε ήδη χαθεί από τα μάτια του .