Femme fatale 2:the return

Σε θελω ομορφη

Είχε περάσει μια εβδομάδα από τότε που τον είχε δει τελευταία φορά . Όσες φορές και εάν τον είχε καλέσει δεν της απαντούσε . Και η Σελινα αποφάσισε πως δεν άξιζε να ασχοληθεί άλλο . Προφανώς βρήκε άλλο παιχνίδι για να παίξει και εκείνη ήδη την είχε ξεχάσει αφού δεν του είχε καθίσει . Δεν ήξερε τον λόγο αλλά η ιδέα και μόνο να τον ακουμπάει κάποια άλλη , να φιλάει κάποια άλλη , την γέμιζε με δόσεις ζήλειας .
Η ψυχολογία της ήταν χάλια . Δεν άντεχε άλλο μέσα στο σπίτι που ζούσε η μητέρα της . Ένιωθε να την πνίγουν οι τοίχοι . Και δυστυχώς δνε είχε καμία διέξοδο . Εκτός από τις ώρες της εκπαίδευσης της , όλη την υπόλοιπη μέρα έμενε μέσα στο δωμάτιο της . Ήξερε πως ο πατέρας της έψαχνε μανιωδώς να βρει ποιος ήταν αυτος που τους είχε παγιδέψει και είχε σκοτώσει την μητέρα της , όμως σίγουρα δνε θα την άφηνε να πάρει μέρος σε καμία επιχείρηση . Από την μια καταλάβαινε την ανησυχία του και προσπαθούσε να δικαιολογήσει την απότομη συμπεριφορά του, από τηβ άλλη αυτή η κατάσταση την έκανε να νιώθει φυλακισμένη , πνιγμένη σε μια θάλασσα χωρίς κάποια σανίδα για να σωθεί και να ξεφύγει .
Εκείνο το βράδυ εκείνος της είχε υποσχεθεί πως θα ήταν δίπλα της , είτε φιλικά είτε οπως αλλιώς η ίδια θα ήθελε . Και τώρα είχε εξαφανιστεί και αυτος από την ζωή της . Οπως κάθε άλλο άτομο που αγαπούσε . Έμοιαζε με σκιά του εαυτού της . Τίποτα δεν θύμιζε το δυναμικό κορίτσι που ήταν λίγες μέρες πριν . Δεν είχε την δύναμη να σταθεί στα πόδια της , να φανεί καλά . Δεν έβρισκε το νόημα να προσποιείται για κάτι . Δεν υπήρχε νόημα να το κάνει . Όσοι άνθρωποι ήταν γύρω της έπρεπε να ξέρουν πως ένιωθε , πως πονούσε .
Έριξε μια μάτια στο ρολόι που βρισκόταν ακουμπισμένο πάνω στο κομοδίνο της . Σήμερα περίμεναν τον φίλο του πατέρα της από την Γαλλία μαζί με τον γιο του . Ήξερε καλά τον σκοπό αυτής της επίσκεψης . Όσες φορές καο εάν προσπάθησε να μιλήσει στον πατέρα της για να ακυρωθεί αυτος ο γελοίος γάμος , εκείνος ήταν κάθετος και έφευγε από το δωμάτιο αφηνοτας την απελπισμένη για ακόμη μια φορά . Είχε φτάσει στο σημείο να αναρωτιέται εάν άξιζε να μάχεται πλέον . Οσως έπρεπε να παραδώσει τα όπλα της και να κάνει ότι της λένε . Να παψει να είναι αντιδραστική .
Ξεφυσιξε . Οι σκέψεις που βασάνιζαν το μυαλ οτις και οι εφιάλτες που την κρατούσαν ξύπνια την νύχτα την είχαν ισοπεδώσει . Ήξερε πως μόνο κοντά του θα μπορούσε να ηρεμίσει , οπως εκείνο το βράδυ που έβλεπαν τα αστρα . Όμως είχε φύγει .
Ήταν τοξικό να κάθεται και να τον περιμένει μέχρι να βαρεθεί το προηγούμενο παιχνίδι του και να επιστρέψει σε εκείνη . Ήταν πολύ καλύτερη από αυτό . Άξιζε πολλά περισσότερα από έναν άντρα που ήθελε να παίξει μαζί της .
Κούνησε απογοητευμένα το κεφάλι της , πριν σηκωθεί όρθια .
Φόρεσε κάτι απλό πριν κατέβει στην τραπεζαρία . Άλλες φορές θα αντικρυζε και τους δυο γονείς της μαζί με τον Γκρεγκορι να πειράζουν ο ένας τον άλλον και να γελάνε . Τώρα ήταν σχεδόν άδεια . Ο πατέρας της έλειπε σχεδόν συνέχεια, και π Γκρεγκορι την περισστερη ώρα ήταν σιωπηλός , και ας μην έφευγε ποτέ από δίπλα της .
Προσπάθησε να συγκρατήσει σα δάκρυα που αυθόρμητα ανέβηκαν στα μάτια της λαι μπήκε μέσα στο δωμάτιο .
Ο Γκρεγκορι σήκωσε το κεφάλι ότου από την εφημερίδα που διάβαζε και της χάρισε ένα αχνό χαμόγελο . Ήξερε πως κατέβαλε τεράστια προσπάθεια για να το καταφέρει όλο αυτό .
Να δείχνει χαρούμενος μπροστά της .
«Καλημέρα μικρή .»
«Καλημέρα και σε εσένα γκρεγκ .» Του είπε άτονα καθώς κάθισε στην καρέκλα απέναντι του .
«Πως κοιμήθηκες ;»
Σήκωσε το βλέμμα της για να τον κοιτάξει . Δνε είχε να του απαντήσει και πολλά . Είχε κοιμηθεί ελάχιστα και ταραγμένα . Αρκέστηκε στο να ανασηκώσει τους ώμους της και να σκύψει ξανά το κεφάλι της .
Τον άκουσε να ξεφυσαει ελαφρώς . Γνώριζε πως ανησυχούσε τρομερά για την η υγεία της . Όμως δεν ήθελε να την πιέσει
«Πάλι εφιάλτες ;»
«Ναι ...»
«Σελινα ξέρεις πως μπορείς να μου μιλήσεις γι αυτό .»
«Τι να σου πω Γκρεγκορι ; Ότι η σκηνή του θανατου της παίζεται συνεχώς στο μυαλό μου ; Ότι ξυπνάω δίπλα της ενώ είναι νεκρή και προσπαθώ να δω το πρόσωπο του δολοφόνου της όμως εκείνο είναι πάντα θολό ; Τι να σου πω ;!» Η φωνή της έσπασε στο τελος όμως κατάφερε να συγκρατήσει τον εαυτό της
«Μικρή ... θα αρρωστήσεις έτσι οπως το πας . Με το ζόρι τέως δυο μπουκιές , δεν κοιμάσαι , και εξοντώνεσαι στην προπόνηση . Δεν θα αργήσει να φτάσει η στιγμή που θα καταρρεύσεις .»
«Είμαι καλά γκρεγκ ... μην ανησυχείς τόσο .»
«Υποσχέθηκα ...»
«Ξέρω γκρεγκ .. και το εκτιμώ που νοιάζεσαι τόσο για εμένα . Πάντα σε έβλεπα σαν δεύτερο  πατέρα μου . Πέρασα πολλά χρόνια της ζωης μου σχεδόν αποκλειστικά μαζί σου . Όμως ... δνε αξίζει να ασχοληθείς πλέον .»
«Μην το λες αυτό ! Είσαι από τα πιο δυναμικά άτομα που ξέρω μικρή . Είσαι σαν την μητέρα σπυ . Εκείνη ήταν πάντα έτσι . Δεν το έβαλε κάτω ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές . Και κατάφερε να γίνει ευτυχισμένη στο τελος .»
«Το σημασία έχει ; Πέθανε τώρα .»
«Όμως έζησε τον απόλυτο έρωτα , έκανε εσένα ένα υπέροχο παιδί . Σου άξιζει και εσένα να ζήσεις όμορφα .»
«Ο πατέρας μου έχει αλλά σχέδια από ότι φαίνεται .»
«Έλα μικρή ... το ξέρεις πως δνε θα αφήσω αυτόν τον γαμο να γίνει .»
«Και τι θα κανεις ; Θα πας κόντρα στον πατέρα μου ; Το κεφάλι σου θα φας γκρεγκ .» Του είπε απογοητευμένη και σ έπαιζε με το ελαχιστο φαγητό στο πιάτο της .
«Το ξέρεις πως ...» το κουδούνι διέκοψε την κουβέντα τους . Ο Γκρεγκορι σηκώθηκε όρθιος κάνοντας της νόημα να τον ακολουθήσει .
«Ήρθαν .» Της είπε απλώς και άνοιξε την πόρτα . Ένας γυμνασμένος μεσήλικας έκανε πρώτος την εμφάνιση του και αντάλλαξε μαι θερμή χειραψία με τον Γκρεγκορι πριν γυρίσει σε αυτή με χαμόγελο .
«Χαίρομαι που σε βλέπω ξανά Σελινα . Την τελευταία φορά ήσουν ένα  μικρό κοριτσάκι, και τώρα έχεις γίνει ολόκληρη γυναίκα . Και μάλιστα πολύ όμορφη .»
Η Σελινα έσπευσε να χαμογελάσει ψεύτικα . Ήξερε πως έπρεπε να είναι ευγενική . Η συνεργασία τους με την Γαλλία κρέμονταν αποκλειστικά από εκείνους . Κι πάνω από ολα ήταν η συμμορία . Πάντα η συμμορία .
«Και εγώ χαίρομαι που θα σας φιλοξενήσουμε εδώ πέρα . Ελπίζω να σας αρέσει το μιλανο .»
«Ωωω ναι σίγουρα θα περάσουμε καλά . Να σου γνωρίσω τον γιο μου  και διάδοχο μου . Καρλ , απ ο εδώ η κόρη του καλύτερου συνεργάτη και φίλου μου , η Σελινα .»
Ένας άντρας γύρω στην ηλικία της με μαύρα μαλλιά και γαλανά μάτια έκανε την εμφάνιση του , κοιτάζοντας την προκλητικά . Ήταν λες και την έγδυνε ήδη με το βλέμμα του . Πως μπορούσε να θέλει ο πατέρας της να παντρευτεί κάποιον σαν αυτόν ;
«Χαίρομαι πολύ που σε γνωρίζω ..Σελινα .» Της είπε με βαθειά αισθησιακή φωνή , κάνοντας την κοπέλα να νιώσει ακόμη πιο άβολα .
«Και εγώ ..... ελάτε θα σας δείξω τα δωμάτια σας .» Είπε γρήγορα για να αποφύγει περαιτέρω επαφή μαζί του και άρχισε να ανεβαίνει τος σκάλες χωρίς να ελέγξει εάν την ακολουθούσαν . Πρώτα έδειξε το δωματίου του φίλου του πατέρα της και έπειτα οδήγησε τον καρλ μέχρι τον ξενώνα δίπλα στο δικό της δωμάτιο . Ήξερε πως ο πατέρας της του είχε παραχωρήσει αυτό το συγκεκριμένο δωμάτιο επίτηδες .
«Θα σε αφήσω να ξεκουραστείς ... πρέπει να ήταν κουραστικό το ταξίδι .» Του είπε και έκανε να φύγει όταν το χέρι του έπιασε το μπράτσο της φέρνοντας την κοντά του .
«Το βράδυ θα σε βγάλω έξω Σελινα ... φρόντισε να είσαι όμορφη για εμένα .» Ψιθύρισε στο αυτί της πριν την αφήσει να φύγει .