Femme fatale 2:the return

Θα τον παρω ολο πισω !

Απομακρύνθηκε ελάχιστα από κοντά της κοιτάζοντας την έντονα στα μάτια . Μπορούσε να χαθεί μέσα τους , το ήξερε πλέον κι δεν είχε σκοπό να το αρνηθεί σε κανέναν. Την ήθελε , όσο οτιδήποτε άλλο στην ζωή του , και δεν θα άφηνε την μάχη του να πάει χαμένη . Θα την κατακτούσε ξανά , την καρδιά της και το μυαλό της .
Εάν τα είχε ήδη χάσει .  Κάτι για το οποίο εμφεβαλε .
Το ελαχιστο φως από τα φώτα του δρόμου έμπαινε μέσα στο δωμάτιο πέφτοντας πάνω στο πρόσωπο οτης που γυάλιζε από τον πυρετό . Της
χαμογέλασε τρυφερά , ήταν πανέμορφη , πραγματικά πανέμορφη .  Χάιδεψε απαλά το μάγουλο της και την είδε να κλείνει τα μάτια της απολαμβάνοντας το άγγιγμα του .
« αυτό ήταν ...» ξεκίνησε να του λέει ξέπνοη ακόμη από το φιλί που αντάλλαξαν .
« υπέροχο μικρή , απλώς υπέροχο .»
Της διαβεβαίωσε και την έσφιξε στην αγκαλιά του .
« μακάρι να μπορούσε να κρατήσει για πάντα αυτό , να μην χρειαζόταν να ξυπνήσω από αυτό το όνειρο , μακρυά από την αγκαλιά σου , ξανά προσγειωμένη στην σκληρή πραγματικότητα .»
« μπορεί να κρατήσει για όσο θες εσυ Σελινα, για πάντα εάν το επιθυμείς . Εγώ ξέρω σίγουρα πως τπ κάνω .  Μείνε δίπλα μου , δώσε σε εμάς ακόμη μια ευκαιρία , να υπάρξουμε»
Το πρόσωπο της σκοτείνιασε απευθείας . Έσκυψε το κεφάλι της , μην μπορώντας να τον αντικρυζει άλλο , ήξερε πως θα καιγόταν εάν το έκανε . Έπρεπε να συγκρατηθεί .
« δεν ... δεν γίνεται αυτό .» Του είπε χαμηλόφωνα καθώς έπαιζε νευρικά με τα δεχτυλα της .
« γιατί όχι Σελινα ; Τι μας εμποδίζει από το να αρχίσουμε από την αρχή ; Από το να αφήσουμε το παρελθόν μας πίσω , να το θάψουμε και να ξεκινήσουμε να ζούμε ξανά ; Για πολύ καιρό δεν νομίζεις πως καταπιέζαμε και οι δυο μας τα συναισθήματα μας ; Δεν είναι αρκετό όλο αυτό ; Μείνε εδώ μικρή , θα τα διορθώσω όλα στο υπόσχομαι .»
« δεν καταλαβαίνεις Νίκολας ; Πως να μείνω μαζί σου ενώ είμαι παντρεμένη ; Πως να πω στον καρλ ότι θα τον αφήσω για τον άντρα που με πλήγωσε τόσο πολύ ; Δεν του αξίζει όλο αυτό , πρέπει να προσπαθήσω μαζί του , αυτό είναι το σωστό .»
« ποιος ορίζει το σωστό και το λάθος Σελινα ;! Μόνο εμείς καρδιά μου μπορούμε να το κάνουμε , και ξέρουμε καλά και οι δυο μας πως οι καρδιές μας μας λένε πως πρέπει να είμαστε μαζί .»
« η λογική μου όμως δεν το επιτρέπει . Δεν μπορώ να το κάνω αυτό στο καρλ . Βρήκα μια σταθερά όλα αυτά τα χρόνια , φοβάμαι τι ρισκάρω εάν ακολουθήσω εσένα στο άγνωστο , σε κάτι αβέβαιο , που μπορεί να με πληγώσει ξανά .»
« ποτέ ! Ποτέ δεν θα σε πλήγωνε ξανά Σελινα ! Θα καώ τα πάντα για να είσαι χαρούμενη , για να αισθάνεσαι ασφαλής . Δεν χρειάζεται να νιώθεις φοβισμένη κοντά μου .»
« το κάνω όμως Νίκολας ! Μάθε αγγγογμα σπυ με φοβίζει , Νομζιω πως θα γίνει άγριο , βίαιο , πως θα με πονέσει ξανά με τον ίδιο τρόπο οπως τότε . Φοβάμαι πως αύριο μεθαύριο θα γυρίσεις πάλι στον παλιό καλό σου εαυτό , πως θα ...»
« σσσς μην σκέφτεσαι έτσι . Αυτό ήταν το παρελθόν μικρή .ην το αφήσεις να καθορίσει το μέλλον σου .»
« πρέπει να γυρίσω στον καρλ , αυτό είναι το σωστό .»
« τον αγαπάς;»
« τι... τι ερώτηση είναι αυτή τώρα ;»
« απάντησε μου σε αυτό που σε ρώτησα μικρή ! Τον αγαπάς ; Πες μου ναι και θα σε γυρίσω δίπλα του αυτή ακριβώς την στιγμή . Πες μου όχι και δεν θα σε αφήσω να φύγεις ξανά από δίπλα μου .»
« εγώ....»
« περιμένω  Σελινα . Και μην προσπαθήσεις να μου πεις ψέμματα . Ξέρεις πως μπορώ να διαβάσω τα μάτια σου .»
« όχι . Όχι δεν τον αγαπάω εσένα αγαπώ ομως θα μείνω μαζί του γιατί έτσι πρέπει να γίνει είσαι ευχαριστημένος τώρα ;!» Του είπε με μια ένταση που δεν ήξερε ότι έκρυβε μέσα της . Ένιωθε ταραγμένη , δεν ήξερε πως να το διαχειριστεί όλο αυτό . Ποσό θα ήθελε να μπορεί να μείνει μαζί του . Όμως ο καρλ δεν έφταιγε σε τίποτα . Ο καρλ την αγαπούσε , δεν θα της φερόταν άσχημα ότι και εάν συνέβαινε , στάθηκε δίπλα της τόσα χρόνια χωρίς παράπονα , χωρίς να την κρίνει . Του άξιζε πραγματικά να τον α παρατήσει για έναν τρελο έρωτα που δεν ήξερε εάν θα κρατούσε για όσο ήθελε εκείνη ; Γιατί φοβόταν τόσο πολύ τις αλλαγές του Νίκολας που δεν ήξερε εάν έπρεπε να το. Πιστέψει ή όχι . Είχε πέσει στην παγίδα του στο παρελθόν, γιατί να μην γινόταν αυτό και τώρα ;
Ο Νίκολας  χαμογέλασε πλατιά και έσκυψε στο πρόσωπο της δίνοντας της ένα έντονο φιλί .
« πολύ! Της απάντησε πριν σηκωθεί από δίπλα της .
« πρέπει να ξεκουραστείς . Ο πυρετός σου δεν έχει πέσει ακόμη . Μην ανησυχείς θα σε προσέχω εγώ .
« δεν ... δεν ανησυχώ . Θα με γυρίσεις πίσω ;»
« τώρα που ξέρω πως δεν τον θες ; Δεν υπάρχει περίπτωση μικρή μου .»
« Νίκολας δεν...»
« σσσσς . Μην σκεφτείς τίποτα τώρα . Κοιμήσου . Αύριο εάν νιώθεις καλύτερα θέλω να σε πάω παντού στην πόλη . Το Παρίσι είναι πανέμορφο .»
« είμαστε στο Παρίσι ;»
« ναι μικρή . Την πιο ρομαντική πόλη στον κόσμο . Και εδώ θα σπυ δείξω τον έρωτα μου , και θα σου θυμίσω τον δικό σου για εμένα . Και μέχρι να τελειώσω δεν θα θέλεις να γυρίσεις πίσω σε αυτόν τον μαλακα ποτέ ξανά .»
Η Σελινα έσκυψε ηττημένη το κεφάλι ιτης . Ακόμη και εάν ήθελε δεν μπορούσε να φύγει μόνη της από το Παρίσι . Που θα πήγαινε ; Και με τι χρήματα; Εδώ δεν φορούσε καν δικά της ρούχα . Και απ ο την άλλη ήθελε πραγματικά να φύγει ; Όσο και εάν προσπαθούσε να πείσει τον εαυτό της ήξερε πως εδώ ήταν ακριβώς όπου έπρεπε να βρίσκεται . Το καλύτερο σημείο .
« εμ ...Νίκολας ;»
« μμμ;»
« εάν χρειαστεί να λείψω για μέρες ακόμη , πρέπει να ενημερώσω με κάποιον τρόπο τους δικούς μου . Δεν θέλω να τρελαθούν και να με ψάχνουν παντού , να ανακαλύψουν πως είμαι μαζί σου .»
Το σώμα του σφίχτηκε και μόνο στην σκέψη . Εάν το μάθαινε κάποιος σίγουρα θα είχαν σύγκρουση , και θα τηβ έπαιρναν μακρυά του για ακόμη μαι φορά . Και εκείνος δεν είχε καμία όρεξη να την αποχωριστεί . Ούτε τώρα ούτε ποτέ ξανά .
Γύρισε προς το μέρος της και ενευσε καταφατικά .
« έχω ένα κινητό χωρίς εντοπισμό ή κάποιο άλλο τρόπο για να μας βρουν . Θα στο δώσω αύριο ή μεθαύριο για να τους ενημερώσεις . Τι θα πεις αλήθεια ;»
« πως είμαι δουλειά με τηβ συμμορία. Δεν μπορούν  να με ελέγξουν σε αυτό .»
« νόμιζα πως είχες φύγει από εκεί .»
« δεν μπορούσα να το κάνω .... ήταν ότι μου άφησε η μητέρα μου . Θέλω να την κάνω περιφανή , να μην έχει πάει χαμένη όλη η δουλειά της , έτσι δέχθηκα να αναλάβω την αρχηγεία .»
Του είπε απλά καθώς γύρισε το κεφάλι της προς τα έξω . Το Παρίσι ήταν πολύ ήσυχο το βράδυ . Καμία σχέση με το μιλανο ή καμία άλλη ιταλική πόλη που μέχρι τα ξημερώματα έσφιξε από ζωή . Μια ξαφνική μελαγχολία την κατέκλυσε .
« τι συνέβη ;»
« τίποτα σημαντικό . Απλώς να , μου λείπει κάπως η Ιταλία ... ότι και να συνέβη εκεί πέρα είναι η πόλη που μεγάλωσα , που έχω τόσες αναμνήσεις , καλές ή κακές .»
« γιατί έφυγες από το μιλανο ;»
« δεν μπορούσα να αντέξω στην ίδια πόλη , στην ίδια χώρα με εσένα . Ο πατέρας μου έβλεπε την ψυχολογία μου και μέσα σε μια νύχτα χωρίς πολλά πολλά με έστειλε στο σπίτι του καρλ , εδώ στην Γαλλία .»
« δεν ήταν ούτε αυτό δίκη σου επιλογή δηλαδή.» Διαπίστωσε σφίγγοντας τις γροθιές του . Δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί ένας πατέρας έλεγχε εντελως την ζωή της κόρης του .
« άμεσα όχι ... όμως ήταν καλύτερα που έφυγα ... με βοήθησε να ηρεμήσω , και ξεκίνησα και την σχολή . Δνε ξέρω εάν θα μπορούσα να το κάνω αυτό πίσω στην Ιταλία .  Πατέρας μου είχε γίνει υστερικός στο να μην το κουνάω ρούπι απ Ότο δωμάτιο μου . Ένιωθα σαν φυλακισμένη μέσα στην δίκη μου δυστυχία .»
Του εξομολογήθηκε και τον ένιωσε να την χώνει για ακόμη μαι φορά στην αγκαλιά του .
« συγνώμη για όσο πόνο σου προκάλεσα μικρή . Στο ορκίζομαι πως θα τον πάρω όλο πίσω .»
Η κοπέλα δεν μίλησε μόνο χαμογέλασε ξανά πλατιά , αληθινά  οπως μόνο εμ αυτόν μπορούσε να κάνει .