Femme fatale 2:the return

Εκδικηση

Ντύθηκε βιαστικά , φορώντας μια μαύρη μπλούζα και ένα απλό παντελόνι . Το κεφάλι του πονούσε ελαφρώς ακόμη από την χθεσινή νύχτα . Έπρεπε να περάσει από το τόξολογικό για να καταλάβει τι του είχαν ρίξει μέσα στο ποτό . Δεν μπορούσε να ετοιμαστεί για το σχέδιο του έχοντας κάτι να τον αποσυντονίζει συνεχώς . Πλησίασε το κομοδίνο του και άνοιξε το πρώτο συρτάρι βάζοντας βιαστικά το πιστόλι του στο πίσω μέρος του παντελονιού , φροντίζοντας να το καλύψει καλά με την μπλούζα του . Δεν το χρισημοποιουσε σχεδόν ποτέ . Μόνο σε εξαιρετικά ακραίες περιπτώσεις . Υπήρχαν μερικές γυναίκες που πίστευαν ότι ήταν πραγματικά εξυπνότερες απ ο εκείνον . Ότι θα κατάφερναν να τον ξεγελάσουν και να φύγουν . Και όταν το πράγμα ξέφευγε πολύ αναγκάζονταν να τις πρυοβολησει κάπου για να πάψουν να έχουν ελπίδες για διαφυγή . Λίγες μέρες με ανοιχτή πληγή και αφόρητους πόνους , ήταν αρκετές για να τους κόψουν τα φτερά και κάθε ελπίδα από το να θελήσουν να προσπαθήσουν να κάνουν καμία βλακεια . Και οι υπόλοιπες που τις έβλεπαν , ακόμη και εάν κάποια στιγμή είχε περάσει από το μυαλό τους το να το σκάσουν , τώρα παρέμεναν σιωπηλές . Ακόμη και τα κλάματα τους παύαν. Ήταν σίγουρα από τις πιο ήσυχες μέρες μέσα στο σπίτι .
Σπάνια έμενε και αυτος εκεί μέσα . Όταν ήθελε εύκολη διασκέδαση . Είχε εδώ και χρόνια αγοράσει ένα διαμέρισμα στο κέντρο της πόλης , κι αυτό για να συμβάλει στην άρτια εικόνα που έπρεπε να δείχνει προς τα έξω . Έξω από τις πόρτες αυτούς του σπιτιού , φορούσε ένα προσωπείο . Γινόταν κάποιος που κανεις δνε θα υποπτευόταν ότι θα μπλέκονταν με τέτοια πράγματα . Είχε τελειώσει με άριστα το σχολείο , έπειτα είχε σπιυδασει νομική και τώρα ήταν από τους πιο ευυπόληπτους και γνωστούς δικηγόρους στο μιλανο . Πολλοί ερχόταν στο γραφείο του σχεδόν παρακαλώντας τον να αναλάβει μια υπόθεση τους , ξέροντας πως κατά πάσα πιθανότητα θα την κέρδιζαν . Λάτρευε την δουλειά του . Ήταν ο δικός του τρόπος να δείξει πως δεν είχε χάσει κάθε καλό μέσα του , να τιμωρήσει άτομα οπως εκείνα που τον μεγάλωσαν .
Έστρωσε τα ρούχα του πριν βγει από το δωμάτιο . Ένας από τους άντρες του , ο Τομας τον πλησίασε σχεδόν απευθείας . Είχαν γνωριστεί χρόνια πριν , όταν τον είχε γλειτωσει από ισόβια για μια απόπειρα δολοφονίας . Δεν έφταιγε όμως η δύναμη και το χρήμα του αντιπάλου στην δίκη θα τον έστελνε σίγουρα στην φυλακή . Εάν δεν ήταν ο Νίκολας  θα είχε καταφικαστει σίγουρα . Και αντί για χρήματα , αφού δεν είχε για να τον πληρώσει , του ορκίστηκε αιώνια πίστη . Δεν τους είχε πάρει πολύ για να γίνουν φίλοι , και συνεργάτες στο εμπόριο γυναικών . Ήταν το δεξί του χέρι , δεν κάνανε τίποτα ξεχωριστά και ήταν ο μόνος που γνώριζε για το παρελθόν  του και την εκδίκηση που ετοίμαζε . Ήξερε πως μπορούσε να τον εμπιστευτεί , το ένστικτο του δεν ήταν ποτέ λάθος .
«Δύσκολη νύχτα ;»
Τον κοίταξε απορημένος για λίγο . Πραγματικά ο πονοκέφαλος τον αποσυντονιζε πολύ .
«Είδα που πήραν την Άννα . Δεν μπορούσες να αγνοήσεις τις φωνές τις .»
«Τηβ βαρέθηκα . Εξάλλου την είχαμε υποσχεθεί στην Μπανγκονγκ . Ήταν η ώρα της να φύγει .»
«Την είχες κρατήσει αρκετά όμως . Την γέμισες ελπίδα .»
«Πηδιόταν καλά . Της το είχα ξεκαθαρίσει οπως το κάνω με την κάθε μια . Θα την χρησιμοποιούσα για όσο την ήθελα κι μετά θα πήγαινε εκεί που έπρεπε . Δεν χαρίζω την ελευθερία σε καμία . Δουλειά κάνουμε εδώ Τομας όχι φιλανθρωπίες .»
«Εντάξει . Ηρεμισε έχεις δίκιο . Απλώς ίσως πρέπει να βρεις κάποια για να κατασταλάξεις.»
«Οπως εσυ και η Εμιλια ; Όχι ευχαριστώ δεν θα πάρω .»
«Είναι καλή κοπέλα ....»
«Όλες ίδιες είναι . Φαίνονται καλές και ήσυχες και μετά δεν ξέρεις πως θα σου την φέρουν και θα εξαφανιστούν από την ζωή σου .»
«Απορώ γιατί έχεις αυτή την εντύπωση . Ξέρω πως δεν μεγάλωσες κάτω από τις καλύτερες συνθήκες όμως αυτό δεβ θα μπορούσε να σε εμποδίσει από το να αγαπήσεις .»
Ο Νίκολας γέλασε .
«Δεν έχω χώρο για συναισθηματισμούς και βλακείες . Ο καιρός πλησιάζει Τομας . Λίγες μέρες έχουν μείνει και εμείς ακόμη να τα βάλουμε όλα  σε μια τάξη .»
«Αυτή η καταραμένη σου εκδίκηση θα σε καταστρέψει φίλε μου . Ήδη το έχει κάνει .»
«Δεν μπορώ να ησυχάσω αλλιώς . Η δίκη μου ζωή καταστράφηκε σε μόνο μια στιγμή . Για εκείνους όμως δεν θα είναι τόσο εύκολο . Θα πονέσουν κάθε μέρα . Μέχρι να τελειώσω ... κάθε μέρα θα είναι χειρότερη .»
«Εάν θες την συμβουλή μου δεν θα έπρεπε να κολλάς στο παρελθόν . Δεν θα σε αφήσει να προχωρήσεις ποτέ όσο το κρατάς μέσα σου .»
« δεν θέλω να προχωρήσω . Ούτε να το αφήσω να φύγει . Χάρη σε  αυτό είμαι ότι είμαι σήμερα , ολ όσα πέρασα θα μείνουν για πάντα μέσα μου . Δεν γίνεται να πατήσω ένα κουμπί και να εμφανιστούν .»
«Όμως το κορίτσι ...»
«Δεν με ενδιαφέρει που θα καταλήξει όταν τελειώσω μαζί της ! Μιας που το είπες όμως , βρήκες τίποτα για εκείνη ;»
«Για χρόνια την έκρυβαν καλά . Όμως βρήκα κάποια πράγματα . Έλα θα στα πω οκά στο δρόμο για το γραφείο σου .»
«Είχα ξεχάσει πως πρέπει να περάσω και από εκεί .»
«Θα συναντήσεις τον Αντωνιο εκεί πέρα . Φρόντισα να μπλέξει άσχημα κάπου ώστε να χρειάζεται απεγνωσμένα την βοήθεια σου για να ξεμπλέξει . Πρέπει να σου είναι τόσο υπόχρεος ώστε να σε καλέσει στον γάμο του . Σε δυο μέρες από τώρα . Εκεί θα μπορέσεις να έρθεις σε επαφή και με την υπόλοιπη οικογένεια .»
«Καλώς ... δεν ξέρω πως θα καταφέρω να συγκρατηθώ και να μην τον χτυπήσω στην μούρη.»
Ο άντρας έσφιξε τις γροθιές του καθώς περπατούσαν ανάμεσα στους διαδρόμους . Μερικοί άλλοι άντρες που είχε υπό την δούλεψη του τους χαιρέτησαν καθώς περπατούσαν .
Βγήκαν έξω . Ο καιρός ήταν μουντός . Σε λίγες μέρες θα έμπαινε ο χειμώνας και πραγματικά τα πράγματα είχαν αγριέψει . Οι βροχές ήταν όλο και πιο συχνές , κάνοντας την κυκλοφορία στο κέντρο σκέτο βασανιστήριο , αφού η κίνηση ήταν συνεχής .
Μπήκαν γρήγορα μέσα στο μαύρο του αυτοκίνητο και ο άντρας έβαλε μπροστά . Λίγα λεπτά αργότερα το παλιό σπίτι βρίσκονταν αρκετά πίσω τους.
«Σε ακούω τώρα . Τι βρήκες ;»
«Δεν ήταν εύκολο . Να φανταστείς δεν πήγε ποτέ σχολείο . Έκανε μαθήματα στο σπίτι . Τελος πάντων . Πριν από δυο χρόνια άρχισε να βοηθάει τους γονείς της στην συμμορία .» Είπε λίγο διστακτικά , μην ξέροντας πως θα αντιδρούσε ο φίλος του
«Θες να  πεις πως είναι εκπαιδευμένη ;»
Τα νεύρα του ήταν φανερά . Ήλπιζε πως θα κρατούσαν την κόρη τους έξω από ότι κάνανε , και θα ήταν ένα αθώο , ανόητο κοριτσάκι που θα έπεφτε εύκολα στα δίχτυα του. Προφανώς έκανε λάθος .
«Λογικά θα είναι . Ξέρεις τις έλα παιδεύσεις που δέχονται όλα τα μέλη . Δεν θα είναι εύκολο να την αφοπλησεις .»
«Τότε θα επιλέξω άλλη τακτική . Θα την αναγκάσω να ρίξει τις άμυνες της .»
«Και πως σκοπεύεις να το κανεις αυτό ;»
«Έχεις φωτογραφία της ;»
«Βάι κατάφεραν να βρω μια . Όταν ήταν 16 δεν πρέπει να έχει αλλάξει και πολύ από τότε . Ήταν μόνο δυο χρόνια πριν .»
Έβγαλε έναν καφέ φάκελο και ανοίγοντας το του έδωσε ένα μεγάλο ορθογώνιο χαρτί .
Ο Νίκολας κοίταξε προσεκτικά την φωτογραφία . Το κορίτσι ήταν πανέμορφο όμως δνε χαμογελούσε καθόλου . Έμοιαζε θλιμμένη . Τα μάτια της τον έκαναν α κοιτάξει την φωτογραφία λίγο παραπάνω από όσο χρειαζόταν.
«Λοιπόν θα μου πεις τι έχεις σκεφτεί ;»
Η φωνή του Τομας τον έβγαλε από τις σκέψεις του απότομα .
«Θα τηβ κάνω να με ερωτευτεί .» Του είπε δίχως να πάρει το βλέμμα του από τον δρόμο .