Femme fatale 2:the return

Γαμος ;!

Η πόρτα μπροστά την άνοιξε , μόνο και μόνο για να φανερώσει τον οργισμένο πατέρα της. Ασυναίσθητα μαζεύτηκε περισσότερο αποφεύγοντας να τον κοιτάξει. Δεν ήξερε για ποιον λόγο της φερόταν έτσι . Δεν της έδινε καν την ευκαιρία να του εξηγήσει . Μπορούσε να καταλάβει πως πονούσε για την μητέρα της . Όμως και εκείνη ένιωθε τον ίδιο πόνο ... και δεν έκανε έτσι . Δεν έγινε σκληρή και απόμακρη . Τον χρειαζόταν κοντά της όμως εκείνος ήταν λες και την έδιωχνε χιλιόμετρα μακρυά .
«Με απογοήτευσες σήμερα Σελινα .» Η φωνή του ήταν τόσο σκληρή που πίστευε πως θα της έσκιζε στα δυο την καρδιά. Τι ειχε κάνει που ήταν τόσο κακό για να απογοητεύσει τον πατέρα της ; Τον μοναδικό άνθρωπο που της είχε μείνει ;
«Μα μπαμπά ...»
«Σιωπή ! Νόμιζα πως είχες εκπαιδευτεί αρκετά καλά Σελινα ! Πως σε μεγάλωσα σωστά . Όχι για να φεύγεις από το σπίτι για να πας σε εκείνο ενός άντρα και να είσαι τόσο ανεύθυνη για να μην νοιαστείς να ενημερώσεις ! Ξέρεις πως για τέτοια ανυπακοή η τοιμωρια είναι θάνατος .»
Τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα . Θα...θα τη σκότωνε ; Πως δεν είχε καταλάβει τόσο καιρό πως ο πατέρας της ήταν ένα τέρας δίχως καρδιά ; Πως το έκρυβε τόσο καλά ; Ή μήπως η απώλεια της μητέρας της τον έκανε έτσι ;
«Μπ...μπαμπά ...» του είπε με τρόμο . Πχι δεν φοβόταν τον θάνατο , όμως δεν ήθελε να μην ξαναδεί τον Νίκολας . Αυτό ήταν που δεν άντεχε .
«Όμως ....δεν θα το κάνω αυτό . Είσαι κόρη μου ... και ... δεν έχει σημασία . Αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα τιμωρηθείς όμως . Για την ώρα θα μείνεις εδώ και ετοιμάσου το βράδυ έχουμε δεξίωση για να παραβρεθούμε . Σε θέλω άψογη .» Της είπε με μια πρωτόγνωρη ψυχρότητα . Η Σελινα δεν μπορούσε να πιστέψει στα αυτιά της . Λες και άκουγε κάποιον ξένο , άγνωστο σε εκείνη . Ένιωθε τον θυμό να φουντώνει μέσα της .
«Ποια δεξίωση μου λες ;! Η μητέρα μου πέθανε τρεις μέρες πριν και εγώ θα το παίζω χαρούμενη σε ηλίθιες δεξιώσεις ;! Εσυ ;! Εσυ πως μπορείς να το κανεις αυτό ;! Τόσο πολύ την αγαπούσες για να την ξεγραψεις;!»
Δεν πρόλαβε να τελειώσει την πρόταση της , το χέρι του πατέρα της απλώθηκε με δύναμη στο πρόσωπο της , χαστουκίζοντας την .
«Πρόσεξε πως μιλας Σελινα ! Κάθισε εδώ να σκεφτείς όσα έκανες . Το βράδυ θα έρθω να σε πάρω να είσαι έτοιμη . Μην τολμήσεις να κανεις το αντίθετο .»
Δήλωσε πριν βγει απ Ότο δωμάτιο χτυπώντας την πόρτα πίσω του .
Η κοπέλα τρομοκρατημένη άγγιξε το μάγουλο της . Ήταν σίγουρη πως θα αφήσει σημάδι , όμως δεν την ένοιαζε αυτό . Πονούσε . Πονούσε που ο πατέρας της είχε ξεπεράσει έτσι απλά τον θάνατο της μητέρα της . Λες και δεν τον είχε απασχολήσει καθόλου .
Δίχως να έχει άλλες δυνάμεις κάθισε στο πάτωμα μαζευόταν τα πόδια της στον υπόλοιπο κορμό του σώματος της . Δεν μπόρεσε να κλάψει κι άλλο . Είχαν στερέψει πλέον τα δάκρυα .