Femme fatale 2:the return

Κοκκινο τριανταφυλλο

Χτύπησε ξανά τον σάκο με δύναμη . Το αντικείμενο δονηθηκε δυνατά πριν το ύφασμα σπάσει στα δυο .
Η άμμος χύθηκε στο πάτωμα , κάνοντας έναν απαλό ήχο που ενώθηκε με τις δυνατές της ανάσες . Το πρόσωπο της , οπως και όλο της το κορμί είχε ιδρώσει , ένιωθε εξαντλημένη όμως δεν είχε σκοπό να σταματήσει . Ναι ωθούσε τον εαυτό της στα άκρα ενώ δεν έπρεπε , όμως δεν την ένοιαζε πλέον για εκείνη .... εάν πέθανε θα ήταν καλύτερα .
Κάθισε στο πάτωμα φερνοτας τα γόνατα της πάνω στο κορμί της . Έπαιρνε βαθειες ανάσες προκειμένου να ηρεμίσει .
Δεν είχε καταλάβει οως η πόρτα του χώρου προπόνησης είχε ανοίξει και ο καρλ είχε μπει μέσα . Βλέποντας την στο πάτωμα το χαμόγελο του έσβησε από τα χείλη του τρέχοντας κοντά της .
«Σελινα; Τι συνέβη ;»
«Καρλ ; Τι δουλειά έχεις εδώ ; Νόμιζα πως πηγες στην δουλειά ...»
«Ήθελα να σε δω ... τι είναι όλα αυτό το χαλι μικρή ; Πάλι κουράζεσαι υπερβολικά .. ο γιατρός είπε ...»
«Δεν κε ενδιαφέρει τι είπε ο γιατρός καρλ ...»
«Θα έπρεπε ! Μιλάμε για την υγεία σου Λινα ... δεν πρέπει να παίζεις με αυτά ...»
«Τι σημασία έχει ;»
«Φυσικά και έχει ... έχεις μια ολόκληρη ζωή μπροστά σου ... το πτυχίο σου ... ίσως ... ίσως εμείς ..»
«Καρλ ...»
«Εντάξει ... εντάξει δεν θέλω να σε πιέζω όμως θέλω να είσαι ασφαλής Σελινα ... με ανησυχείς απίστευτα πολύ .. δεν με αφήνεις να σε βοηθήσω .»
«Είμαι εντάξει ...»
«Όχι όχι δεν είσαι .... κοιμάμαι δίπλα σου ... και ξέρω πως τις περισσότερες νύχτες δεν κλίνεις μάτι ... δεν τρως , εξαντλείσαι στο διάβασμα και στην προπόνηση , με τα βιας σου βγάζω δυο κουβεντες μέσα στην ημέρα .αυτό είναι που είσαι καλά ;»
«Σου είπα πως είμαι  εντάξει.»
«Αρκετά Σελινα ! Τόσα χρόνια ανέχομαι αυτή την κατάσταση . Σέβομαι πως δεν είσαι καλά , πως θες τον χρόνο σου , όμως ως εδώ ! Δεν μπορώ να σε βλέπω να αυτοκαταστρέφεσαι για κάποιον που σε διέλυσε και δεν μπορείς να βγάλεις από το μυαλό σου !»
«Δεν ξέρεις τι λες ! Δεν τον σκέφτομαι !»
«Ποιον προσπαθείς να πείσεις με αυτό Σελινα ! Εμένα ή τον εαυτό σου ; Αλήθεια αναρωτιέμαι !»
Της είπε ειρωνικά .
«Καρλ σε παρακαλώ ..»
«Δεν σε πίεσα ποτέ Σελινα ... και ούτε θα τπ κάνω όμως εάν δεν έχεις σκοπό να προχωρήσεις ... θα πρέπει να το κάνω εγώ ..»
«Τι...τι εννοείς;»
« ίσως είναι καλύτερα να χωρίσουμε Σελινα ....δεν λέω πως θα σε αφήσω μόνη , θα είμαι πάντα εδώ για εσένα , όμως δεν μπορώ να ζω συνεχώς με την ελπίδα πως ...»
«Δεν θέλω ...»
«Τι δεν θέλεις Σελινα ; Τέρμα τα παιχνίδια ...»
«Δεν θέλω να χωρίσουμε ... έχεις δίκιο σε ότι και να πεις έχεις δίκιο ... άφησα αρκετά το παρελθόν να με κρατάει πίσω ...,τέρμα πλέον ... θέλω .. θέλω να το προσπαθήσουμε στα αλήθεια .»
Του είπε καιως έπιασε τα χέρια του . Το πρόσωπο ότου φωτιστικέ και ένα πλατύ χαμόγελο αποτυπώθηκε στο πρόσωπο του .
«Το εννοείς ;»
«Ναι ..ναι καρλ ... το εννοώ .» Του είπε χαμογελώντας λαι δέχθηκε το φιλί του μα ευχαρίστηση . Μπορεί να μη ν της προκαλούσε τα ίδια συναισθήματα που της προκαλούσε ο Νίκολας όμως ήταν καιρός να αφήσει το παρελθόν εκεί που ανήκε . Να φύγει από μια τοξική γι αυτή δέσμευση.