Femme fatale 2:the return

Επικιδνυνη γυναικα

«Ώστε δύσκολο το μωρό ε;»
Ο Τομας γέλασε καφέ σ καθώς ξεστόμιζε τα λόγια του . Όμως ο φίλος του δεν φαινόταν να έχει την ίδια χαρούμενη διάθεση . Τα χέρια του είχαν μετατραπεί σε κλειστές μπουνιές , τόσο δυνατές που οι φλέβες του πετάγονταν .
«Μην την ξαναπείς έτσι !» Γρυλισε καθώς άφησε το ποτήρι με το ουίσκι του με δύναμη κάτω . Το γιαλινο ποτήρι έκανε έναν εκκωφαντικό θόρυβο καιως συναντούσε το μαρμάρινο τραπέζι .
Ο Τομας σήκωσε τα χέρια του ψιλά , λες και θα παραδώνοταν σε κάποιον . Δεν μπορούσε να καταλάβει την ξαφνική αντίδραση του φίλου του όμως δνε θα τολμούσε να τον ρωτήσει . Ήξερε πως δεν υπήρχε καμία περίπτωση να πάρει κάποια από τις απαντήσεις που ήθελε .
«Καλά ρε μαλακα , δεν σου έθιξα και την γκομενα . Εξάλλου ξέρουμε τον σκοπό σου .»
«Σου είπα να μην μιλας για εκείνη έτσι . Τελος συζήτησης .»
«Καλώς ... οπως θέλεις.» Δνε έδωσε περισσότερο σημασία στα λόγια του Νίκολας . Ήξερε πως ήταν περίεργος , μπορούσε να φινει άλλος άνθρωπος όταν νευριαζε. Τον είχε δει από εκείνη την πλευρά του και ένα ήταν σίγουρο . Ότι δεν ήθελε να τον ξαναδεί έτσι . Για κανέναν απολύτως λογο και ποτέ στην ζωή του . Ήξερε πως ο φίλος του είχε καλή καρδιά , δεν θα τον γλειτωνε από την φυλακή χωρίς να του πάρει χρήματα εξάλλου , όμως εξαιτίας των όσων είχαν συμβεί την είχε θάψει βαθειά μέσα του . Τόσο βαθειά που πλέον είχε εντελως λησμονήσει πως την είχε .
Έβγαλε το πακέτο από τα τσιγάρα από την τσέπη του τζιν μπουφάν του και άναψε ένα . Άφησε τον καπνό να ελευθερωθεί αργά από τα ρουθούνια του , να ταξιδέψει στο αέρα πριν διαλυθεί τελείως .
«Σκοτώνεις τα πνευμονία σου μια ώρα αρχητερα με αυτό το πράγμα . Εγώ στο λέω .»
Η βραχνή φωνή του Νίκολας έσπασε την άβολη σιωπή που είχε απλωθεί μεταξύ τους . Είχε την ικανότητα να σπάει πάντα τον πάγο . Χαμογέλασε .
«Το να σου πω φίλε . Εσυ έχεις το ποτό , εγώ έχω αυτό . Είναι η παρηγοριά μου . Είναι μοναχική η ζωή έξω Νίκολας .»
«Και δεν σε καταλαβαίνω , που ακριβώς βρίσκεται το κακό σε όλο αυτό ;»
«Δεν γίνεται να ζεις μόνος φια μαι ζωή .»
«Μια χαρά Νομζιω πως είμαι τόσα χρόνια Τομας . Και εξάλλου έχω εσένα . Την δουλειά στην συμμορία . Δεν είμαι μόνος .»
«Αυτά δεν λέγονται συντροφιά . Αυτή η μανία σου για εκδίκηση σε έχει φάει πραγματικά . Ελπίζω μόλις τελειώσει όλο αυτό να βρεις την γυναίκα που θα σταθεί δίπλα σου .»
« δεν χρειάζομαι καμία φθηνή και τειποτενια δίπλα μου ! Τις μισώ όλες τους .»
«Δνε είναι όλες οπως εκείνη Νίκολας .»
«Μην με εκνευρίζεις κι άλλο Τομας ! Έχουμε και πράγματα να κανονίσουμε .»
Το πρόσωπο του φίλου του εμφάνισε ένα πλατύ πονηρό χαμόγελο .
«Σωστά ... έχουμε να κανονίσουμε που θα την βγάλεις για ραντεβού .» Ο Τομας πραγματικά προσπαθούσε να συγκρατήσει τα γέλια του . Δεν θυμόταν τον Νίκολας να έχει πάει ποτέ του ραντεβού . Και ποσό μάλλον με την κόρη του χειρότερου του εχθρού . Την κοπέλα που ήθελε να διαλύσει από την κορυφή μέχρι τα νύχια .
«Μην γελάς δεν είναι αστείο .» Μουγκρισε ο Νίκολας καθώς έπιανε ξανά το ποτό του . Ήπιε μια γερή γουλιά μέχρι το ποτήρι να παραμείνει άδειο .
«Αναρωτιέμαι τι σου ήρθε και το πρότεινες , και μάλιστα για στοίχημα .»
«Δεν ξέρω γαμωτο δεν ξέρω !»
«Απλώς αυτή η αντιδραστικότητα της , η αποστροφή της για εμένα , το έντονο βλέμμα της με προκάλεσαν . Ήθελα να την προκαλέσω και εγώ . Και να τα μας .»
«Πίστευες πως θα σε νικούσε ;»
«Στη αρχή όχι , με καμία δύναμη . Ένα μικροκαμωμένο αθώο κοριτσάκι φαινόταν, που προφανώς είχε πάντα τους γονείς της από πάνω της να την προστατεύουν . Όμως όταν ξεκίνησε να με βαράει κατάλαβα πως δνε ήταν καθόλου έτσι . Μπορούσε άνετα να με είχε βάλει κάτω . Και σχεδόν το είχε πετύχει .»
«αφού μου τα περιγράφεις έτσι δεν μπορώ να καταλάβω πως κατάφερες να ανατρέψεις την κατάσταση στο τελος .»
«Δεν πιστεύω σε κάτι τέτοιες μαλακιες αλλά πραγματικά ήταν καθαρή τύχη . Με είχε ήδη ρίξει στο πάτωμα , με σοβαρά χτυπήματα και ήταν έτοιμη για το τελειωτικό . Και τότε πάγωσε στη θέση της και το κορμί της άρχισε να τρέμει . Φόβος εμφανίστηκε στα μάτια της όσο και εάν προσπάθησε να μου τον κρύψει . Ξταν αδύνατον . Σχεδόν την λυπήθηκα .»
«Ώπα . Λυπόμαστε και γυναίκες τώρα ;» Τον χλεύασε ο φίλος του μόνο και μόνο για να εισπράξει ένα δολοφονικό βλέμμα από τον Νίκολας .
«Συνεχίζω» δήλωσε με απολύτως σοβαρή φωνή , καθαρίζοντας παράλληλα τον λαιμο του .
«Έτσι βρήκα την ευκαιρία και την έριξα κάτω . Πρέπει να της έσπασα και κάτι . Μοιάσει τόσο εύθραυστη . Σαν μια κούκλα που μπορείς να την σπάσεις και να την φτιάξεις ξανά όποτε θες εσυ . Όμως είναι πολύ πιο δυνατή από αυτό .»
«Θες να μου πεις πβς θα έχουμε πρόβλημα με την απαγωγή της ;»
«Σίγουρα . Και πχι μόνο τότε . Σίγουρα θα αντισταθεί και μετά . Δεν ξέρω για ποσό θα κρατήσει αλλά δεν θέλω να μου κάνει την ζωή δύσκολη .»
«Μπορούμε να την ναρκώσουμε . Στην αρχή και μετά . Μικρές δώσεις απ ο έντονο ηρεμιστικό κάθε μέρα θα ρίξουν γρήγορα τις άμυνες της και θα κάνουν πολύ εύκολη ήταν δουλειά μας , δουλειά σου .»
«Δεν είναι καλή ιδέα . Να σιγουρευτείς πως θα έχουμε προμηθευτεί περίσσεια από αυτό . Ελπίζω να πιάσει .»
«Και κάτι άλλο θα σκεφτώ μέχρι τότε . Μου φαίνεται πως έτσι οπως είναι αυτή θα περάσει πολύς καιρός μέχρι να φτάσουμε στο στάδιο της απαγωγής .»
«Μην το κες . Ξέρεις ότι όταν βάζω έναν στόχο δεν τον παρατάω ποτέ . Θα τελειώσω με αυτό το θεατράκι μέσα σε ένα μήνα , και μετά θα την μεταφέρω στην κόλαση της .»
«Πολύ εύκολα τα βρίσκεις. Ξεχνάς πως το κορίτσι δνε θέλει ούτε να σε βλέπει μπροστά της ; Ποτε θα την φέρεις κοντά σου , θα την γαμησεις και θα την κανεις να σε ερωτευτεί τόσο ώστε να σε ακολουθήσει για εκδρομή μακρυά από κάθε ασφάλεια του σπιτιού της ή των γονιών της ;»
«Είναι απλό . Όμως δεν θα την γαμησω . Όχι μέχρι να την φέρουμε στο σπίτι .»
«Τι ; Γιατί αυτό .»
«Είναι παρθένα ηλίθιε και έτσι θέλω να μείνει . Την θέλω όσο πιο αγνή γίνεται .»
«Δνε σε καταλαβαίνω .»
«Ώρες ώρες γίνεσαι πολύ χαζός Τομας , με κουράζεις . Δεν θέλω η πρώτη της φορά να είναι μια όμορφη και έντονη εμπιρεια . Θέλω να υποφέρει , να την αναγκάζω να κάνει απαίσια πράγματα καθώς θα τηβ παίρνω φια πρώτη φορά , να κοιτάζει τον διαλυμένο εαυτό της στον καθρέφτη .»
«Και θα την κρατήσεις μόνο δίκη σου ;»
«Όχι .. όχι για πάντα δηλαδή . Θα την κρατήσω όμως για αρκετό καιρό . Μπορεί και για χρόνια . Θα έχει πολύ πλάκα στο λέω .»
«Είσαι σίγουρος πως αξίζει να τα πάθει αυτά αυτό το κορίτσι ;»
«Τι λες;! Ξέρεις ...»
«Ναι ξέρω ότι ο πατέρας της φταίει για όλα όσα πέρασες όμως γιατί να μην πάρεις την εκδίκηση σου απ ο εκείνον ; Εξάλλου η μικρή δνε έκανε τίποτα , ήσαν αγέννητη όταν πέθαναν ο πατέρας σου με τον αδερφό σου . Δεν φταίει Νίκολας .»
« ούτε εγώ έφταιγα όμως τα τράβηξα όλα ! Και αυτό θα συμβεί και με την κόρη του !» Του απάντησε ψυχρά καιως καθόταν με δυσκολία στην πολυθρόνα απέναντι από τον Τομας . Σε λιγο θα ερχόταν η καινούργια παρτίδα από γυναίκες και έπρεπε να τις περάσει από το τεστ όλες . Δεν είχε καμία αποκυτως διάθεση .
«Πάντως η μικρή ήδη έχει αφήσει το σημάδι της πάνω συο .» Του είπε μισό γελώντας το φίλος του καθώς έδειχνε το επίδεσμο γύρω από τα πλευρά του . Ναι η Σελινα είχε καταφέρει να του σπάσει τρία πλευρά και μάλιστα χωρίς να προσπαθησει τρομερά .
Χαμογέλασε στραβά .
«Επικίνδυνη γυναίκα» μουρμούρισε .