Femme fatale 2:the return

Οχι απλος δικηγορος

«Πρέπει να σταθείς στα πόδια σου Έντουαρτ .» Η τρεμουλιαστή φωνή του τζιαν ακούστηκε στο στενόχωρο δωμάτιο , σπάζοντας την σιωπή και τις βαριές ανάσες του άλλου άντρα . Ήξερε πως έπρεπε να σταθεί όρθιος για να βοηθήσει τον φίλο του , όμως ούτε ο ιδιος ήταν σε καλύτερη κατάσταση . Η Σελινα είχε χαθεί από προσώπου γης εδώ και τρεις μέρες . Κανένας δεν την είδε να βγαίνει ούτε να μπαίνει στο μπαρ . Αναμενόμενο από την στιγμή που πάντα έμπαιναν με άκρα μυστικότητα για να μην κινήσουν υποψίες . Καμία κάμερα ασφαλείας δνε την είχε πιάσει , ούτε είχε καταγράψει κάποια ύποπτη κίνηση στους γύρω δρόμους και τα στενά . Ήταν σαν να είχε ανοίξει η γη και την κατάπιε .
Ο Έντουαρτ μαθαίνοντας τα νέα κατάρρευσε . Είχε περάσει τος τελευταίες μέρες κλεισμένος στο δωμάτιο του , χωρίς να μιλάει σε κανέναν , χωρίς να συντονίζει καμία επιχείρηση για να βρεθεί η Σελινα . Έπρεπε να τα κάνει όλα αυτος . Όχι πως δνε θα έκανε τα πάντα δυνατά για να βρει την μικρή αλλά η κατάσταση δεν τραβούσε άλλο . Οι άντρες άρχισαν να αμφισβητούν την αρχηγεία του , και να αρνούνται να θέτουν την ζωή τους σε κίνδυνο όταν ο αρχηγός τους καθόταν κλεισμένος σε ένα ηλιθιο δωμάτιο πίνοντας όλη μέρα . Είχε πολλά χρόνια να τον δει έτσι . Από τα εφηβικά του χρόνια όταν έχασε την αδέρφι του . Η σκηνή ήρθε στο μυαλό του σαν να ήταν μόλις εχθές και ας είχαν περάσει 30 χρόνια .
Κούνησε αρνητικά το κεφάλι του . Όχι η Σελινα δνε θα είχε την ίδια κατάσταση . Δεν μπορούσε να αφήσει το μικρό του , το παιδί που μεγάλωσε σχετικά ο ιδιος , να πάθει κάτι τόσο τρομερό . Δεν θα σταματούσε να την αναζητεί μέχρι να σηκώσει κάθε μικρή πέτρα από όλη την Ιταλία . Ίσως και έξω από αυτή . Οποίοι και εάν την είχαν πάρει θα τοιμωρουνταν .
Δνε τον ένοιαζε με ποιον τρόπο , αρκεί να μπορούσε να ξαναδεί τηβ μικρή . Να βεβαιωθεί πως ήταν καλά .
«Ποιο νόημα υπάρχει ; Ένας άχρηστος σαν εμένα που δεν καταφέρνει να προστατέψει την οικογένεια του αξίζει να κάθεται στα αυγά του και να μην σκαλίζει πολύ .»
«Οι άντρες έχουν αρχίσει να έχουν αμφιβολίες . Εντάξει καταλαβαίνουν ποσό δύσκολο είναι για εσένα και επειδή σέβονται την Σελινα δεν έχουν σταματήσει να ψάχνουν όμως χρειάζονται τον αρχηγό τους Έντουαρτ .»
«Δεν ... δεν μπορώ .» Απάντησε σκύβοντας το κεφάλι ότου . Το χέρι του μηχανικά κινήθηκε μέχρι το μισογεμάτο μπουκάλι με ουίσκι πίνοντας μαι γενναία γουλιά από αυτό .
Ο Γκρεγκορι νευριασμένος πλέον πήρε με όσα το μπουκάλι από κοντά του κοιτάζοντας τον επικριτικά.
«Τι κατάσταση είναι αυτή ; Θες να την αφήσεις να πεθάνει Έντουαρτ ;! Αυτό σε ρωτάω μόνο.»
«Είναι ήδη νεκρή ... δεν κατάφερα να την κρατήσω ασφαλή , γιατί δεν μας αξίζει λίγη ευτυχία γκρεγκ ; Και η Σελινα τι έφταιγε ; Δεν ήξερε τίποτα από το παρελθόν ... γι αυτό τον γαμημενο λόγο δνε της είπαμε τίποτα για να την κρατήσουμε ασφαλή ! Ήταν ..»
«Είναι Έντουαρτ ! Η Σελινα είναι εντελως ικανή να παλέψει για την ζωή της . Δεν είναι δυνατόν να πεθάνει . Απλώς δεν είναι !»
Σχεδόν ούρλιαξε τις λέξεις που έβγαιναν από το στόμα του . Δεν ήθελε καν να το σκέφτεται . Η Σελινα είχε εκπαιδευτεί από τον ίδιο , ήταν η καλύτερη που είχε εκπαιδεύσει , μπορούσε να ξεφύγει από τον οποιονδήποτε ήταν σίγουρος γι αυτό .
«Δνε μπορώ να την χάσω και αυτή Γκρεγκορι .... δεν γίνεται . Δνε θα μπορώ να ζήσω μετά ... υποσχέθηκα στην άρια πως θα την προσέχω με κάθε κόστος . Εγώ φταίω που έφυγε .. που την άφησα έτσι εκτεθειμένη . Νόμιζα πως την προστάτευα ενώ την έστειλα στο στόμα του λύκου ..»
«Δεν... δνε θα την χάσεις . Θα την βρούμε . Στο υπόσχομαι πως θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να συμβεί αυτό Έντουαρτ ... μην σκέφτεσαι τα λάθη που έκανες . Δεν θα βοηθήσουν πουθενά . Πρέπει να συνέλθεις φίλε , πρέπει να την βρούμε πριν ...»
«Μην ... μην το πεις .»
«Δνε θα το πω γιατί δεν το πιστεύω ... η μικρή μας είναι πολύ πιο δυνατή από όσο θέλει να δείχνει ...»
«Είναι αθώα Γκρεγκορι ... βλέπει το καλό στον κόσμο , δεν ξέρει πως στον δικό μας κόσμο μόνο το κακό μπορεί να υπάρξει . Δείχνει πολύ εύκολα εμπιστοσύνη σε όλους ...»
«Είναι ίδια η μητέρα της σε αυτό . Μπορεί εμείς να γνωρίσαμε μια σκληρή και πονεμένη άρια ... όμως ξέρουμε πως κρύβονται πολλά περισσότερα πίσω από αυτό που πάντα ήθελε να δείχνει . Είχε χτυπηθεί από την ζωή και την άλλαξε ... πάντα όμως έμενε αγνή μέσα της . Αλλιώς θα σε είχε σκοτώσει τότε .»
«Το ξέρω .... ώρες ώρες μου την θυμίζει τόσο πολύ .. μπορεί να μην είναι ίδιες εξωτερικά ... όμως εσωτερικά ... ωωω Θεέ μου είναι ολόιδιες ... εάν πάθει κάτι ...δεν θα αντέξω το βάρος ...»
«Μην σκέφτεσαι κατευθείαν το κακό . Έχουμε περάσει τόσα μαζί ... θα περάσουμε και αυτό . Στο ορκίζομαι πως θα την βρούμε σώα ..»
«Δνε ξέρω Γκρεγκ .... δεν ξέρουμε καν ποιοι μπορεί να την έχουν ... δεν έχουμε κανένα σημάδι . Είμαστε στο απόλυτο σκοτάδι στο μηδέν .»
«Έχουμε να ξεκινήσουμε από κάπου ..»
«Από που ;»
«Η Σελινα ... ακόμη και εάν εσυ της το απαγόρευες έβλεπε εκείνον τον δικηγόρο ...»
«Τον Νίκολας ;»
«Ναι ... ίσως να την σιγοντάρισα και εγώ σε αυτό . Δεν μου άρεσε να την βλέπω θλιμμένη , ούτε η ιδέα ενός προκανονισμένου γαμου .... δνε της άξιζε κάτι τέτοιο ... εσυ έπρεπε να το ξέρεις καλύτερα .»
Ο Έντουαρτ έσκυψε το κεφάλι του , αφηνοτας μερικά από τα δάκρυα που με το ζόρι κατάφερνε να κρατήσει τόση ώρα να κυλήσουν στο πρόσωπο του .
«Το ξέρω πως ήταν λάθος .... όμως δεν έβρισκα άλλο τρόπο για να την προστατεύσω , εάν έφευγε από την Ιταλία θε ήταν ασφαλής , κανένας δεν θα μπορούσε να φανταστεί που θα πήγαινε .»
«Δνε ήταν αυτος ο τρόπος ... ίσως έπρεπε να της είχαμε μιλήσει για το παρελθόν μετά τον θάνατο της μητέρας της ...το να την κρατάμε στο σκοτάδι δεν φάνηκε να βοηθάει την κατάσταση ...»
«Το παρελθόν είναι πολύ σκοτεινό γκρεγκ ... πολύ επώδυνο .. δνε θα το άντεχε ..»
«Πάντα ένιωθε πως την κρατάμε στο σκοτάδι ... το ξέρεις ότι δεν μπορούσε να σας εμπιστευτεί ;»
«Τι...τι εννοείς ;»
«Δεν μπορείς να διακρίνεις ότι το ίδιο σου το παιδί κρύβει κάτι ;»
«Δεν σε καταλαβαίνω .»
«Η Σελινα άλλαξε απότομα τα τελευταία χρόνια Έντουαρτ ... θυμάσαι τι χαρούμενο πλάσμα ήταν , μας έκανε όλους να ξεχνάμε τις σκοτούρες μας , είχε όνειρα για το μέλλον της , να ξεφύγει από αυτόν τον βούρκο . Και ξαφνικά μια μέρα αποφάσισε να τα παρατήσει όλα για να αναλάβει την αρχηγεία της συμμορίας . Κάτι δεν πάει καλά εδώ .»
«Και τι νομίζεις πως έχει ;»
«Δεν ξέρω ... δεν κατάφερα ποτέ να της αποσπάσω κουβέντα , ξέρω όμως πως δεν ήταν χαρούμενη . Μπορεί να το προσποιούνταν , όμως στα μάτια της διαγράφονταν η λύπη .»
«Πότε ήρθες τόσο κοντά με την κόρη μου ;»
«Έλα τώρα Έντουαρτ ... τόσα χρόνια την φυλούσα ενώ εσείς λλειπατε .. την έχω και σαν δίκη μου κόρη . Και γι αυτό σου υπόσχομαι πως θα κινήσω γη και ουρανό για να την βρω .»
Ο άντρας κατάφερε να χαμογελάσει αχνα
«Σε ευχαριστώ .»
«Σήκω τώρα .»
«Που θα πάμε ;»
«Στον Νίκολας .... κάτι μου λέει πως δεν είναι ένας απλός δικηγόρος .»