Femme fatale 2:the return

Εχεις καρδια .

«Είσαι καλύτερα τώρα ; Σίγουρα δεν θες να φωνάξω γιατρό ;» Την κοιτούσε με ένα ανήσυχο βλέμμα καιως της έδινε μια ζέστη κουπα με καφέ . Το πρόσωπο ο της έμοιαζε χλωμό εξαντλημένο , τα μάτια της είχαν χάσει την λάμψη τους , ήταν φανερό πως ακόμη βρισκόταν σε σοκ , και ας μην το παραδεχόταν .
« Για εκατοστή φορά Νίκολας ... ναι δνε θέλω κανέναν γιατρό .» Του είπε απλά κ θα κοιτούσε νευρικά την κουπα της .
Δεν μπορούσε να αποτρέψει το μυαλό της από το να τρέχει συνεχώς λίγες ώρες νωρίτερα , όταν θα μπορούσε να είχε βιαστεί ...ήταν ένα σοκ που δεν θα μπορούσε να ξεπεράσει εύκολα . Αναρωτιωταν γιατί η μοίρα της χτυπούσε ξαφνικά τόσο σκληρά . Θεωρούσε πως δεν ήταν κακός άνθρωπος, ακόμη και εάν έκανε άσχημες πραξεις . Κι όμως η ζωή της διέψευσε ακόμη μια φορά . Οπα είχαν συμβεί απανωτά , το ένα μετά το άλλο την χτυπούσαν καο τώρα ένιωθε πως δεν μπορούσε να πάρει ανάσα .
Ένιωσε τα δάχτυλα του άντρα απέναντι της να πιάνουν απαλά το πιγούνι της σηκώνοντας το για να τον κοιτάξει στα μάτια . Δεν ήθελε να το κάνει . Τον ντρεπόταν . Κανένας άλλος δεν την είχε δει τόσο ευάλωτη οπως εκείνος . Του είχε δείξει τον αληθινό της εαυτό , κάτω από την μάσκα που φορούσε .
«Δεν θέλω να νιώθεις άβολα  Σελινα .»
«Δεν ... δεν νιώθω .» Προσπάθησε να του πει ψέμματα όμως ήξερε πως δεν θα την πίστευε . Ήταν απαίσια ψεύτρα .
Τον παρατήρησε να χαμογελάει απαλά καιως χάιδευε το μάγουλο της .
«Δεν είσαι τόσο σκληρή όσο θέλεις να δείχνεις .»
«Ούτε εσυ είσαι τόσο σκοτεινός και ψυχρός όσο παρουσιάζεις τον εαυτό σου . Δνε είσαι άκαρδος Νίκολας .» Του εξομολογήθηκε , παρατηρώντας τον να τσιτώνεται . Το χαμόγελο του αντικαταστάθηκε αμέσως από ένα σοβαρό βλέμμα , ένα από τα πολλά που έδειχνε κατά καιρούς .
«Κανεις λάθος .» Της είπε ψυχρά και σηκώθηκε από την άκρη του κρεβατιού . Αμέσως ένιωσε την απουσία της ζεστασιάς που εξέπεμπε το κορμί του . Είχε αρχίσει να τον ερωτεύεται . Έβλεπε τα σημάδια και δεν μπορούσε να τα αρνηθεί στον εαυτό της . Μόνο που έπρεπε να σταματήσει πριν είναι πολύ αργά . Γνώριζε πολύ καλά πως για το καλό του μυαλού  και της καρδιάς της έπρεπε να παραμείνει μακρυά του .
«Που πας πάλι ;»
Τον ρώτησε και έκανε να σηκωθεί όμως ένα αυστηρό του βλέμμα απέτρεψε κάθε κίνηση της .
«Να σου φτιάξω κάτι για να φας . Χρειαζεσαι δυνάμεις . Εσυ μην σηκώνεσαι ... δεν είσαι καλά .»
Της είπε απλά πριν γυρίσει ξανά την πλάτη του .
«Κανεις λάθος ! Εάν δεν νοιαζόσουν για εμένα δεν θα με έσωσες σήμερα , δεν θα κινδυνεύεις να τραυματιστείς για εμένα , δεν θα με έφτανες εδώ .»
Του δήλωσε . Τον είδε να στέκεται με την πλάτη γυρισμένη για λίγα δευτερόλεπτα πριν βγει από το δωμάτιο χωρίς να πει κουβέντα .