Femme fatale 2:the return

Δεν κλεινεσαι στο γραφιακι σου καλυτερα ;

Κοίταζε μια το χέρι του και μια το πρόσωπο του . Εκείνο το πλατύ χαμόγελο που την εκνεύριζε και την ίδια στιγμή έστελνε ρίγος σε όλο το κορμί της , δεν έλεγε να ξεκολλήσει από το πρόσωπο του . Περίμενε την απάντηση του . Ήθελε πραγματικά να ξέρει τον λόγο που είχε βρεθεί εκεί , στο σπίτι της . Ποιος τους έδινε αυτό το δικαίωμα .
Όμως εκείνος δεν έκανε καμία κίνηση να της εξηγήσει . Περίμενε υπομονετικά γι αυτή να πιάσει το χέρι του και να σηκωθεί .
Δεν του έδωσε σημασία . Με μια ξαφνική κίνηση έκανε πέρα το χέρι του και στηρίχθηκε μόνη της στα πόδια της . Εάν η μητέρα της της είχε μάθει κάτι , αυτό ήταν να είναι πάντα ανεξάρτητη . Να μην χρειάζεται την βοηθεί ή τηλ λύπηση κανενός , γιατί στο τελος θα έβγαινε εκείνη η χαμένη .
Έκανε να φύγει όμως για ακόμη μαι φορά το χέρι του έπιασε το μπράτσο της σταματώντας την .
«Που νομίζεις ότι πας ;»
«Όσο πιο μακρυά σου γίνεται . Και σε άλλο πλανήτη εάν είναι δυνατόν» του παντησε με ένταση και ειρωνία να χρωματίζουν την φωνή της . Ήθελε να τον χτυπήσει και ταυτόχρονα της προκαλούσε ένα άλλο πρωτόγνωρο για εκείνη συναίσθημα που δεν μπορούσε να προσδιορίσει .
Το άκουσε να γελάει . Αυτό της την έδινε στα νεύρα . Γιατί έπρεπε να γελάει με τα πάντα ;
«Τι ακριβώς βρίσκεις τόσο αστείο μου λες ;»
«Τίποτα σημαντικό ... εσυ είσαι αστεία»
«Για να με εκνευρίζεις τα πετάς αυτά; Πίστεψε με και μόνο η παρουσία σου αρκεί φια να με βγάλει εκτός εαυτού . Δεν χρειάζεται να μιλήσεις κιόλας .»
«Πάω στοίχημα πως παρακαλάς από μέσα σου για να ακούς την φωνή μου μικρή .»
«Πάψε ! Δεν ξέρω για ποια με έχεις περάσει αλλά εγώ δεν είμαι από τις τσουλιτσες που έχει συνηθίσει να ρίχνεις στο κρεβάτι σου !»
« ακριβώς είσαι πολύ .. μα πολύ καλύτερη .»
«Και τώρα αυτό να το θεωρήσω ως κοπλιμέντο ;»
«Ακριβώς . Εκτίμησε το , δεν το κάνω συχνά , και φυσικά όταν το κάνω το λέω μόνο σε κάποια που το αξίζει .»
Η Σελινα γέλασε . Τα είχε καουσει αυτά τα λόγια χιλιάδες φορές από άντρες τις συμμορίας που προσπαθούσαν να της τα ρίξουν . Ο ιδιος γαμημενος ηλίθιος τρόπος πείσματος . Αναρωτιωνταν εάν μπορούσε κάποιος να βρει κάτι πιο πρωτότυπο .
«Ξέρεις πόσοι μου το έχουν πει αυτό ; Χιλιάδες πραγματικά! Με κανεις να κουράζομαι .»
«Εγώ όμως το εννοώ .»
«Ναι και πι άλλοι το κάναν για μια νύχτα ίσως και δυο , δνε ξέρω ποσό θα τους κρατούσε καυλα . Γι αυτό σου λέω αγοράκι μου πήγαινε άλλου καλύτερα .»
«Εγώ λέω να μείνω εδώ . Κοίταξε να το συνηθίσεις γιατί θα με βλέπεις πολύ συχνά από εδώ και πέρα .»
Το χαμόγελο του έγινε πιο πλατύ την εκνεύριζε τόσο πολύ . Αυτή η αλαζονεία του . Ήθελε να τον διαλύσει ! Όχι σίγουρα τεράστια ιδέα για τον εαυτό του , αλλιώς δεν θα τολμούσα να την πλησιάσει .
«Δεν μου εξήγησες καν τον λόγο για τον οποίο βρίσκεσαι εδώ . Θα μπορούσα να σε διώξω οποιαδήποτε στιγμή θέλω .»
«Δεν θα το κανεις όμως .»
«Και γιατί αυτό παρακαλώ ;»
«Γιατί όσο και εάν δεν το παραδέχεται ο πεισματάρικο εαυτός σου χαίρεσαι που είμαι εδώ .»
«Μεγάλη ιδέα έχεις για τον εαυτό σου !»
Το ελεύθερο χέρι του έπιασε μια τούφα από τα μαλλιά της βάζοντας την πίσω από το αυτί της . Το δέρμα της σε εκείνη την περιοχή ανατρίχιασε και η αναπνοή της κόπηκε . Σήκωσε το βλέμμα της για να τον κοιτάξει στα μάτια . Εκείνος ήδη την κάρφωνε έντονα με το βλέμμα του . Η καρδιά της χτυπούσε τόσο γρήγορα που πίστευε ότι εκείνος θα μπορούσε να την ακούσει .
«Και για να απαντήσω στην απορία σου , οι γονείς σου με προσέλαβαν για δικηγόρο της οικογένειας . Και από ότι έχω καταλάβει η δουλειά σας χρειάζεται απαραιτήτως έναν .»
«Θα βρούμε άλλον να μην σε κρατάμε .» Του απάντησε ειρωνικά όμως ένιωθε το κορμί ο της να την προδίδει . Αντιδρούσε έντονα στο βλέμμα του , στο άγγιγμα του στην ανάσα του που έπεφτε πάνω της . Εκτελεί σε στιγμιαία τα μάτια της .
Η σκηνή από το όνειρο της κατέκλυσε το μυαλό της . Η ανάσα του έπεφτε με τον ίδιο τρόπο πάνω της . Τρομαγμένη τινάχτηκε απεγκλωβίζοντας τον εαυτό της από εκείνον.
«Τι συνέβη τώρα ;»
«Φύγε ...»
του είπε όσο πιο ήρεμα μπορούσε . Δεν μπορούσε να δείξει τον φόβο της . Όχι μπροστά του
«Τι;»
«Τι δεν καταλαβαίνεις γαμωτο μου ;! Φύγε εξαφανίσου από μπροστά μου μην με αγγίζεις !» Σχεδόν ούρλιαξε . Δεν τη ενδιέφερε εάν θα την περνούσε για τρελή δεν ήθελε να τον βλέπει κοντά της . Το όνειρο της την είχε επηρεάσει πολύ πειρσστερο από όσο περίμενε.
Είδε το βλέμμα του να σκουρινει . Τα μάτια του έγιναν πιο μαύρα από ότι ήταν πριν . Οι φλέβες στο μέτωπο και τα χέρια του πετάχτηκαν έξω από το δέρμα του κάνοντας τον να μοιάζει εξαιρετικά τρομακτικός .
Χωρι. Να την προειδοποιήσει την έπιασε με δύναμη από τους ώμους ρίχνοντας το κορμί της με δύναμη πάνω στο τοίχο . Έκανε έναν έντονο μορφασμό πόνου . Ήταν σίγουρη πως είχε σπάσει δυο με τρία πλευρά . Μπορούσε να αισθανθεί τον θυμό του . Λες και διαπερνούσε λαι το δικό της κορμί .
Όμως δεν του έδινε κανένα σημάδι ότι τον φοβόταν . Δεν το έκανε . Μέσα από τα θυμωμένα του μάτια μπορούσε να διακρίνει θλίψη . Μόνο θλίψη καμία κακιά .
«Ποια νομίζεις ότι είσαι ;! Θεωρείς πως έχεις το δικαίωμα να μου μιλας έτσι ανόητη ;!» Τα χέρια του μετακινήθηκαν στον λαιμο της σφίγγοντας τον με αρκετή δύναμη . Πάλευε για να ελευθερωθεί από το κρατημα του . Ήταν σίγουρη πως σε λίγο δεν θα μπορούσε να αναπνεύσει . Σε μια ανέλπιστα η προσπαθεία έβαλε το χέρι της στο μάγουλο του , προσπάθησε να του χαμογελάσει , να του δείξει πως ολα ήταν καλά , πως έπρεπε να ηρεμίσει .
Δευτερόλεπτα αργότερα η κάνη του χαλάρωσε γύρω της , μέχρι που τα χέρια του απομακρύνθηκαν από τον λαιμο της και έπιασαν τα μάγουλα της . Το πρόσωπο ο της ήρθε απέναντι από το δικό του , με ελάχιστη απόσταση να τους χωρίζει .
Δοχως να μπορέσει να καταλάβει τι είχε συμβεί ένιωσε τα χείλη του πάνω στα δικά της . Τα δόντια του δάγκωσαν απαλά το δέρμα της κάνοντας την να ανοίξει ελάχιστα το στόμα της , δίνοντας του πλήρη πρόσβαση . Είχε σχεδο ν χαθεί στα χέρια του όταν η λογική την χτύπησε σαν ηλεκτρισμός .
Τι βλακείες έκανε ; Εκείνος είχε μόλις κλέψει το πρώτο της φιλί , έτσι χωρίς να την ρωτήσει και εκείνη ήταν σχεδόν έτοιμη να του δώσει την άδεια γι περισσότερα .
Φέρνοντας το μυαλό της στα καλά του τον έσπρωξε από πάνω της χαστουκίζοντας τον.
Ανάσαινε βαριά καθώς κρατούσε το μάγουλο του . Την κοιτούσε με ένα ειρωνικό χαμόγελο , λες και είχε κερδίσει κάποιο τρόπαιο .
«Δεν κλείνεσαι στο γραφειάκι σου αγοράκι μου ;»
Του πετάει εκνευρισμένη και γρήγορα βγαίνει από το δωμάτιο φεύγοντας από κοντά του .
Ένας οξυς πόνος διαπέρασε την σπονδυλική της στήλη . Ψηλάφιζε ένα ένα τα πλευρά της . Σίγουρα είχε δυο σπασμένα . Ξεφυσιξε αγανακτισμένη καθώς ανέβαινε τις σκάλες , η αίσθηση από τα χείλη του να βρίσκεται ακόμη πάνω της .