Femme fatale 2:the return

Καλωσήρθες στην κόλαση Σελίνα

Το σκοτάδι ήταν αυτό που την τρελενει περισσότερο από όλα . Ήταν σαν να έχανε τον χρόνο που κυλούσε γύρω της ... σαν να έφευγε από την πραγματικότητα χωρίς όμως να το ζητάει η ίδια . Βίαια και άγαρμπα .
Το κρύο δεν την ενοχλούσε τόσο , αν και είχε μαζευτεί στην γωνία του στρώματος προσπαθώντας να τραβήξει την μακρυά μπλούζα που φορούσε όσο πιο κάτω γινόταν για να καλύψει τα πόδια της . Όλο της το κορμί έτρεμε . Από τον εκνευρισμό της , από το έντονο κρύο , από το σκοτάδι που την έπνιγε . Πάντα φοβόταν το σκοτάδι . Από μικρό παιδί ήθελε ανοιχτό φως στο δωμάτιο της .
Είχαν περάσει τρεις μέρες  από τότε που οι δυο άντρες την είχαν γυρίσει πίσω στο δωμάτιο που είχε ξυπνήσει . Είχε τρομάξει με τον εαυτό που είχε δει στον μεγάλο καθρέφτη . Το καινούργιο χρωμα στα μαλλιά της της θύμιζε τόσο πολύ την μητέρα της που ήθελε να ουρλιαξει . Δεν ήξερε εάν ήταν στην φαντασία της μόνο αλλά της φαινόταν πως οποίος και να την κρατούσε ήθελε να την ισοπεδώσει ψυχικά και σωματικά .
Και έκανε κάθε δυνατή κίνηση για να το πετύχει . Ήδη δεν άντεχε να αντικρυσει τον εαυτό της . Δεν ήθελε να βλέπει την μητέρα της στο πρόσωπο της , και πο δυο άντρες την ανάγκασαν να κρατήσει όρθιο το κεφάλι της κοιτάζοντας τον καθρέφτη τουλάχιστον για μισή ώρα μέχρι να βαρεθούν και να την επιστρέψουν πίσω .
Το στήθος της πονούσε  απίστευτα , όμως δνε μπορούσε να κάνει κάτι άλλο εκτός από τον αγνοήσει , προσπαθώντας να επικεντρωθεί κάπου άλλου . Το μέρος έμοιαζε  απροσπέλαστο , λες και κανένας δεν μπορούσε να βγει ή να μπει . Ήταν αδύνατον να βρει ένα λάθος στο σύστημα . Η πόρτα άνοιγε μόνο ηλεκτρόνικα και το υλικό ήταν τόσο σκληρό που δεν άξιζε τον κόπο να προσπαθησει να την σπάσει . Εξάλλου τα χέρια της ήταν ακόμη δεμένα με τις χειροπέδες .
Κανένας δνε είχε μπει μέσα στο δωμάτιο της αυτές τος τελευταίες μέρες . Ούτε φαγητό ούτε νερό . Η ελειψη και των δυο την είχε εξαντλήσει , περνούσε την περισσότερη ώρα κοιμισμένη , προσπαθώντας να κρατήσει λίγες δυνάμεις για να υπερασπίζεται τον εαυτό της . Δεν είχε την πρόθεση να υποκύψει τόσο εύκολα σε κανέναν. Μπορεί όταν ήταν μικρότερη να είχε υποταχθεί στις άγριες διαθέσεις του Νταβίντ όμως πλέον είχε αλλάξει . Θα έκανε ότι μπορούσε για να φύγει από εκεί μέσα , να καταστρέψει αυτό το μέρος μαζί με τα καθάρματα που ζούσαν σε αυτό .
Η ηχομόνωση που είχε συναντήσει στο μπάνιο ήταν το ίδιο κακή και στο δωμάτιο . Παρότι ήταν σίγουρη πως ουρλιαχτά από άλλες γυναίκες θα γέμιζαν τους διαδρόμους εκείνη δεν μπορούσε να ακούσει τίποτα .
Καλύτερα για εκείνη . Δεν θα άντεχε να ακούει τόσες φωνές να παρακαλάνε για βοήθεια και η ίδια να μην μπορεί να κάνει τίποτα . Και μόνο στην σκέψη τρελενοταν . Αυτή της η επιθυμία για να τος βοηθήσει , καθώς και για να ξαναδεί τον Νίκολας και την οικογένεια της , την έκανε να πεισμώνει και να θέτει ως στόχο της την επιβίωση και την δραπέτευση της από αυτό το μέρος .
Μάζεψε περισσότερο τα χέρια της πάνω στο υπόλοιπο σώμα της προσπαθώντας να κόψει το έντονο κρύο που τρυπούσε το δέρμα της . Ήταν σίγουρη πως εάν συνέχιζε έτσι θα αποκτούσε πυρετό .
Η πόρτα απέναντι της άνοιξε απότομα και ο γνώριμος πλέον ξανθός άντρας που από ότι ακούσει λέγονταν Γκαμπριέλ μπήκε μέσα .
«Είσαι ξύπνια ευτυχώς . Σήκω πάνω !»
«Π...που πάμε ;»
«Δεν είσαι σε θέση να κανεις ερωτήσεις ανόητη ! Ποσό καιρό θα σου πάρει να το μάθεις ; Σήκω τώρα βρώμα !»
Φώναξε πιάνοντας την άγαρμπα από το μπράτσο για να την σηκώσει όρθια . Μια έντονη ζαλάδα την έκανε να πίσω πατήσει και να χάσει την ισορροπία της . Αυτό έκανε τον Γκαμπριέλ να εκνευριστεί περισσότερο χτυπώντας την με την γροθιά του στην κοιλια της .
«Προχωρά !»
Την διέταξε και με όση δύναμη είχε τον υπάκουσε βγαίνοντας από το δωμάτιο . Πριν προλάβει να δει το φως , ένα μαύρο μαντίλι δέθηκε σφιχτά γύρω από τα μάτια της εμποδίζοντας την να δει το οτιδήποτε, και δυο χέρια να την κρατάνε κατευθυνότας την προς το άγνωστο .
Ανέβηκε μερικά σκαλιά μέχρι να ακούσει ακόμη μια πόρτα να ανοίγει και εκείνη να σπρώχνεται προς τα μέσα .
Η δύναμη που της ασκήθηκε την ανάγκασε να πέσει στο έδαφος, ανυμπορη να κρατήσει την ισορροπία της με δυο χέρια πγιδευμενα πίσω από την πλάτη της.
Μπορούσε να ακούσει αντίκα γέλια και βαριές ανάσες από κάθε γωνία του δωματίου . Είχε ανατριχιάσει ολόκληρη , φοβουμενη για το τι θα ακολουθούσε . Πέρασαν λίγα λεπτά πριν η πόρτα ανοίξει ξανά . Όλα τα γέλια κόπηκαν ξαφνικά και το μόνο που μπορούσε να ακούσει είναι βαριά βήματα να έρχονται προς το μέρος της .
Ένα άρωμα τρύπησε τα ρουθούνια της και την έκανε να πανικοβληθεί . Όχι τόσο για το τι θα της συνέβαινε, αλλά επειδή ήξερε ότι ήταν γνωστή . Υπερβολικά γνωστή για να μπορέσει να την μπερδέψει . Η καρδιά της άρχισε να χτυπάει ανεξέλεγκτα
Ένιωσε ένα αντρικό χέρι να φτάνει πίσω από το κεφάλι της λύνοντας τον κόμπο που κρατούσε το μαντίλι γύρω από τα μάτια της . Όταν το μαύρο ύφασμα έπεσε στο πάτωμα , αναγκάστηκε να ανοιγοκλησει αρκετές φορές τα μάτια της για να μπορέσει να συνηθίσει στο έντονο φως . Έπειτα σήκωσε το βλέμμα της για να δει τον άντρα που στεκόταν μπροστά της . Βλέποντας το γνώριμο σκοτεινό βλέμμα το αίμα στις φλέβες της πάγωσε .
«Νίκολας ;»
Η φωνή βγήκε τόσο σιγανή από το στόμα της που αμφέβαλε εάν μπορούσε να την ακούσει . Όμως εκείνος στηρίχθηκε στα γόνατα του για να είναι περίπου στο ίδιο ύψος με εκείνη καο κράτησε έντονα το σαγόνι της αναγκάζοντας την να τον κοιτάξει .
Το βλέμμα του ήταν διαφορετικό από κάθε άλλη φορά , την τρόμαζε . Ένα σατανικό χαμόγελο είχε απλωθεί στα χείλη του . Δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που έβλεπε μπροστά της , εύχονταν να ήταν απλώς ένας εφιάλτης .
«Γεια σου μικρή .» Της είπε σκληρά παίζοντας τα δάχτυλα του στο σαγόνι της λες και ήθελε να της το σπάσει .
«Δ...δνε μπορεί .. εσυ...»
«Εγώ είμαι πίσω από οκά αυτά Σελινα ..»
«Δεν ...»
«Δνε το περίμενες ε ; Ο ευηποκυπτος δικηγόρος που μάχεται υπέρ του νόμου , να κάνει εμπόριο λευκής σάρκας ...»
Η Σελινα άρχισε να παλεύει για να ελεθθερωθει . Κουνούσε σαν τρελή το κεφάλι της πέρα δώθε . Δνε ήθελε να τον ακούει . Η καρδιά της έσπαγε σε κάθε λέξη που ξεστόμιζε . Δάκρυα κυλούσαν ανεξέλεγκτα από τα μάτια της .
«Κλάψε Σελινα .... στο υπόσχομαι πως πλέον μόνο αυτό θα κανεις .»
Άνοιξε τα μάτια της κοιτάζοντας τον . Με θυμό τόλμησε να τον φτύσει στο πρόσωπο .
«Είσαι τέρας ! Πως μπόρεσες ;! Εγώ .... γιατί ;»
Ξεστόμισε όλες τις ερωτήσεις που την έπνιγαν χωρίς να την ενδιαφέρει . Ο πόνος μέσα της ήταν αβάσταχτος , ένιωθε να πεθαίνει .
«Εσυ με ερωτεύτηκες ; Τι αστείο , τελείως γελοίο πράγμα ο έρωτας Σελινα ... σε κάνει να πέφτεις εύκολα σε παγίδες ... τώρα είσαι δικη μου για όσο θελήσω εγώ να παίξω μαζί σου ...το λόγο θα τον μάθεις σιγά σιγά μικρή .»
Της είπε αφηνοτας με δύναμη το πιγούνι της . Η Σελινα δνε άντεξε άλλο . Άρχισε να ουρλιάζει , ήθελε να το βγάλει από μέσα της . Πονούσε , πονούσε γιατί αυτή την στιγμή δεν ένιωθε μίσος μέσα της αλλά μόνο πόνο .  Πονούσε που η καρδιά της χτυπούσε ξέφρενη ακόμη και στην θέα του .
Δεν κατάλαβε ποτέ την ξάπλωσε στο πάτωμα ανεβαίνοντας από πάνω της . Τα χέρια του σήκωσαν την μπλούζα της αφηνοτας εκτεθειμένο το σώμα της .
«Ας μην καθυστερούμε άλλο . Τι λες και εσυ ;» Της είπε σιγανά χαϊδεύοντας το μάγουλο της . Η κοπέλα έσφιξε τα κλειστά της μάτια . Ένα νέο κύμα δακρύων πλυμυρισε το πρόσωπο της .
«Μην ...»
«Σσσσς ...τώρα θα γίνεις για πάντα δίκη μου Σελινα ... και μετά θα σε καταστρέψω με κάθε τρόπο ... τόσο πολύ που δεν θα διορθώνεται μετά .»
Της είπε αφηνοτας υγρά φιλία στον λαιμο της , που είχε γίνει ακόμη πιο χλωμος από ότι ήταν ήδη .
Τα χείρα του ξεκίνησαν να χαϊδεύουν την κοιλια της μέχρι να φτάσουν στα στήθη της τα οποία και ζουληξε με τόση δύναμη που την έκανε να ουρλιαξει από πόνο .
«Μμμμμ. Ακριβώς τέλεια . Το ήξερα πως θα σου πηγαίνουν ... οπως και το μαλλί ... σε κάνει τόσο καυτή μικρή ..»
της ψιθύρισε στο αυτί της , για να εισπράξει ένα ελαφρύ κλαψούρισμα πόνου . Έσφιξε ακόμη μαι φορά τις ρώγες της πριν ξεκινήσει να κατεβαίνει στο κέντρο της θυληκοτητας της .
Σαν να ξύπνησε από λήθαργο η Σελινα άρχισε να παλεύει για να του ξεφύγει , προσπαθώντας να κλείσει τα πόδια της . Όμως ο Νίκολας  ήταν πολύ δυνατότερος της , κρατώντας την σταθερή παρά τις προσπάθειες της .
«Δεν χρειάζεται να σπαταλάς  τις δυνάμεις σου Σελινα .... δνε θα γλειτωσεις από όλο αυτό .» Της είπε έντονα καθώς έφτυσε στο χέρι του πριν αρχικός Ει να τρίβει την περιοχή της με δύναμη . Ήθελε να της προκαλέσει πόνο και τίποτα από . Θα έπαιρνε την παρθενια της και θα την έκανε να το θυμάται ως την χειρότερη μέρα στη ζωή της ..,τουλάχιστον την πρώτη από πολλές που θα ακολουθούσαν .
Όταν επιτέλους την ένιωσε έτοιμη για να μπει μέσα της κατέβασε το παντελόνι του παίρνοντας θέση ανάμεσα της .
«Σε παρακαλώ ...μη...μην το κανεις .» Ψέλλισε μέσα από τα δάκρυα της , είχε χάσει τις τελευταίες της δυνάμεις , δεν μπορούσε άλλο να παλέψει για να του αντισταθεί . Ξταν έρμαιο του . Και το χειρότερο ήταν πως ένιωθε ακόμη να τον αγαπά . Παρότι ετοιμαζόταν να της κάνει ότι χειρότερο θα μπορούσε .
Ο Νίκολας σταμάτησε να τρίβει την περιοχή της και την κοίταξε εκνευρισμένος .
«Δνε θέλω να σε ακούω να μιλας πουτανα !» Της φώναξε χαστουκίζοντας την . Ένα κόκκινο σημάδι εμφανίστηκε στο μάγουλο της . Τον είδε να σκίζει ένα κομμάτι από την μπλούζα της χώνοντας το στο στόμα της για να την εμποδίσει από το να μιλάει .
«Και τώρα κάτσε σαν καλό κορίτσι και δώσε στους παρευρισκόμενους μας ένα καλό θέαμα .»
Της είπε χαιρέκακα πριν μπει με δύναμη μέσα της κάνοντας την να της κοπεί η ανάσα από τον ξαφνικό πόνο . Δνε μπορούσε να μιλήσει , δνε μπορούσε καλά καλά να αντιληφθεί το συνέβαινε γύρω της . Οι αισθήσεις της την εγκατέλειπαν σιγά σιγά παρά την θέληση της . Μπορούσε να αισθανθεί τος βίαιες διεισθησεις του μέσα της , να σκίζουν το κορμί της στα δυο . Ένας ανυπόφορος σωματικός και ψυχικός πόνος . Μπορούσε να καουσει τα γέλια και τος ζητωκραυγές των αντρών γύρω της καθώς ο Νίκολας την γύρισε μπρούμυτα και ξεκίνησε να μπαίνει μέσα της με μεγαλύτερη δύναμη από πριν το κορμί της έτρεμε ολόκληρο , δεν ήξερε για ποσό ακόμη θα κατάφερνε να κρατήσει τα μάτια της ανοιχτά.
Ένιωσε τα μαλλιά της να ταβουν προς τα πίσω το κεφάλι της και την καυτή ανάσα του πάνω στο αυτό της .
«Καλωσήρθες στην κόλαση Σελινα .» Της είπε την διαι τίγρη που τελείωνε μέσα της παρατωντας την αναίσθητη στο κρύο πάτωμα .