Femme fatale 2:the return

Καληνυχτα γλυκια μου

2 εβδομάδες αργότερα .
Σηκώθηκε για άλλη μαι φορά λουσμένη στον ιδρώτα . Οι εφιάλτες με εκείνη σε ένα σκοτεινό δωμάτιο να παρακαλάει για κάτι που ούτε η ίδια δεν μπορούσε να καταλάβει είχαν επιστρέψει τις τελευταίες μέρες λες και την προειδοποιούσαν πως κάτι κακό πρόκειται να συμβεί . Όμως δεν τους έδινε περεταίρω σημασία . Τι μπορούσε να πάει στραβά ; Ένιωθε να πετάει σε πελάγη ευτυχίας . Έχοντας έρθει τόσο κοντά με τον Νίκολας , είχε αφήσει προς στιγμή τις ανασφάλειες της στην άκρη . Είχε θάψει τον πόνο της στο πίσω μέρος του μυαλού της και χαιρόταν την κάθε στιγμή που μπορούσε να περάσει μαζί του . Της ήταν τόσο πολύ αναγκαιος . Ναι δεν έκρυβε πλέον πως τον είχε ερωτευτεί . Δυο μερες πριν ενώ την φιλούσε παθιασμένα του το είχε εκμυστηρευτεί . Ομως κείμενα ο δνε της είπε τίποτα μόνο της χαμογέλασε φιλωντας την ξανά , χαϊδεύοντας το κορν ιτης με τον μοναδικο τρόπο που εκεινος ήξερε . Το είχε πάρει απόφαση πλέον , θα τον άφηνε να την αγγίξει οπως κανενας αλλος αντρας , να την κάνει δίκη του . Και ας το μετανιωνε μετά . Η καρδιά της κάλυπτε την λογική του μυαλού της . Έπεφτε κάθε μέρα περισσότερο μόνη της σε μια παγίδα που αγνοούσε . Ο πατέρας της ήταν εντελως κάθετος με όλο αυτό . Είχε καταφέρει να τσακωθεί άπειρες φορές μαζί του . Όσο και εάν ο Γκρεγκορι προσπαθούσε να τους χωρίσει και να τους συμφιλιώσει .
Τι περίμενε δηλαδή ; Ότι θα αποδεχόταν τόσο απλά την δίκη του θέληση και θα εγκλωβίζονταν σε έναν γάμο που δεν ήθελε ; Με τον ήρεμο ή τον άσχημο τρόπο θα του έδινε να καταλάβει πως δεν μπορούσε να ελέγξει την ζωή της , ούτε τος αποφάσεις της .
Ξεφυσιξε κουρασμένη καθώς πήγαινε προς το μπάνιο για να πλυθεί . Σήμερα ήταν μια από τις οικογενειακές γιορτές που τους έδιναν την ευκαιρία να περάσουν όλη την ημέρα μαζί σαν δεμένη οικογένεια . Όμως η Σελινα δεν είχε καμία πρόθεση να το γιορτάσει. Δεν υπήρχε καμία οικογένεια πλέον , είχε διαλυθεί μετά τον θάνατο της , και γι αυτό είχε σκοπό να αποφύγει το αποψινό δείπνο . Ο καρλ είχε πει πως θα την βοηθούσε εάν το ήθελε , όμως τον είχε ήδη επιβαρύνει αρκετά . Ήξερε πως θα ξέφευγε , και ο πατέρας της θα το δεχόταν θέλοντας και μη .
Τυλίγοντας μια πετσέτα γύρω από το βρεγμένο σώμα της βγήκε από το μπάνιο και κάθισε στην άκρη του κρεβατιού της πιάνοντας το κινητό της.
Ο Νίκολας ήδη τις είχε στείλει το καθιερωμένο πρωινό μήνυμα . Ξυπνούσε αρκετά νωρίς για να πάει στο γραφείο του. Τον θαύμαζε που ήταν τόσο αφοσιωμένος σε μαι δουλειά που αγαπούσε . Είχε αρχίσει να μετανιώνει που αποφάσισε να μην σπουδάσει . Απέρριψε όμως την ιδέα αμέσως από το μυαλό της . Η δουλειά της ήταν στην συμμορία . Δνε θα απογοήτευε κανέναν για να ακολουθήσει κάτι άλλο . Ειδικά την μητέρα της .
Σκούπισε βιαστικά ένα δάκρυ που προσπαθσηε να δραπετεύσει από τα μάτια της , πριν σηκωθεί για να ντυθεί . Έπιασε τα βρεγμένα της μαλλιά σε μια ψιλή κοτσίδα πριν βγει από το δωμάτιο κατεβαίνοντας τρέχοντας τις σκάλες .
Το ότι ο καρλ είχε μένει πίσω και δεν έφυγε με τον πατέρα του στην Γαλλία , την ευχαριστούσε . Είχαν γίνει πραγματικά καλοί φίλοι οι δυο τους , παρότι η Σελινα ήξερε πως εκείνος δεν την έβλεπε μόνο φιλικά . Του είχε ξεκαθαρίσει όμως πως δεν θα μπορούσε να νιώσει κάτι γι αυτόν , τουλάχιστον σε αυτή την φάση της ζωης της . Και ο καρλ αρκούνταν στο να την βοηθάει κάθε μέρα να χαμογελάει .
Προχώρησε ανάλαφρα προς την τραπεζαρία ακούγοντας τις φωνές του πατέρα της και του Γκρεγκορι . Αμέσως η διάθεση της άλλαξε . Περίμενε να μην τον συναντήσει σήμερα . Δεν είχε όρεξη να τον ακούει πως έπρεπε να παρεβρεθει στο σαχλό δείπνο του παραλόγου .
«Καλημέρα.» Μουρμούρισε καθώς έμπαινε μέσα στο δωμάτιο . Τρία ζευγάρια μάτια σήκωσαν τα βλέμματα τους προς το μέρος της . Είδε τον καρλ να της χαμογελάει πλατιά και δεν μπόρεσε παρά μόνο αν του ανταποδώσει το χαμόγελο .
«Καλό μεσημέρι λένε τέτοια ώρα Σελινα .» Είπε αυστηρά ο πατέρας της . Έριξε μια μάτια στο ρολόι που κρεμόταν στον τοίχο . Έδειχνε μόλις λίγα λεπτά μετά τις 11 , προσπαθούσε να καθυστερήσει την κάθοδο της όσο περισσότερο μπορούσε για να αποφύγει αυτή την συνατηση , πράγμα που προφανώς απέτυχε να κάνει .
«Συγνώμη μπαμπά .. με πήρε λίγο παραπάνω ο ύπνος.»
«Δεν σε μεγάλωσα για να κοιμάσαι όλη μέρα και την υπόλοιπη να πηγαινοέρχεσαι στο σπίτι εκείνου του αλήτη .»
«Δεν είναι αλήτης .» Γρυλισε καιως προσπαθούσε να επικεντρωθεί συο πιάτο της , δεν είχε όρεξη για να φάει , όμως ήταν καλύτερα από το να προσπαθεί να αντιμετωπίσει τον πατέρα της που με το βλέμμα του την κατέκρινε .
«Είναι . Και το καλό που σ θέλω να το καταλάβεις εγκαίρως πριν φας τα μούτρα σου . Τελος πάντων σήμερα μην περιμένεις να πας πουθενά . Ελπίζω να μην ξέχασες τι μέρα είναι .»
«Φυσικά και δεν ξέχασα , όμως δνε βλέπω τον λόγο να υπάρχει αυτή η μέρα πλέον ...πατέρα ..» του είπε ειρωνικά .
«Σελινα πρόσεχε πως μιλας ! Τόσα χρόνια γιορτάζουμε και έτσι θα γίνει και τώρα»
«Είσαι απίστευτος ! Εκείνη δεν έχει ούτε ένα μήνα που πέθανε και εσυ θες γιορτές και πανηγύρια ! Δεν σε πιστεύω ! Εμένα μην με περιμένεις για να συμμετάσχω σε αυτή την τραγωδία ! Το βράδυ θα βγω .»
«Πάλι σε αυτόν θα πας ;!»
«Όχι αν και δεν σε ενδιαφέρει , θα πάω σε ένα από τα μαγαζιά που πουλάμε προστασία . Προέκυψε ένα πρόβλημα .»
«Δνε είναι δουλειά σου να το λύσεις . Θα στείλω τον γκρεγκ .»
«Να τον αφήσεις εκεί που είναι ! Εγώ θα αναλάβω τα ινια κάποια μέρα , όποτε καιρός να αναλαμβάνω τος ευθύνες μου . Στο κλαμπ θα πάω τέρμα !» Αναφώνησε αγανακτισμένα και σηκώθηκε απευθείας από το τραπέζι .
Κλείστηκε όλη την υπόλοιπη μέρα στο δωμάτιο της , μιλώντας που και που με τον Νίκολας . Ήταν ο μόνος που τη υποστήριζε , που την καταλάβαινε και που δεν αρνήθηκε να πάει στο κλαμπ .
Αργά το βράδυ , αφού ντύθηκε με τα ρούχα της δουλειάς κατάφερε να κατέβει κάτω αποφεύγοντας τους πάντες και να ανεβεί στην μηχανή της . Οδηγούσε πατώντας τέρμα του γκάζι σουυς άδειους δρόμους μέχρι το κέντρο , εκεί που πάντα ο κόσμος ήταν περισσότερος .
Φτάνοντας έξω απ Ότο κλαμπ παρατήρησε πως είχε σχηματιστεί μια τεράστια ουρά με ξέφρενους νέους που ήθελαν να διασκεδάσουν . Είχε καουσει πως ήταν ένα από τα πιο διάσημα μαγαζιά ανάμεσα στην νεολεα, όμως ποτέ δεν είχε πατήσει το πόδι της εκεί . Πάρκαρε την μηχανή στην πίσω πλευρά του μαγαζιού από όπου και θα έμπαινε . Έτσι γινόταν όλες οι επαγγελματικές συναλλαγές , κρυφά , πίσω από τα μάτια όλου του κόσμου . Ήξερε καλ πως ο ιδιοκτήτης πλήρωνε μια περιουσία στον πατέρα της για να κρατάει μακρυά τους άντρες από άλλες συμμορίες . Όμως ο πατέρας της ήταν ξεκάθαρος για ένα πράγμα . Δεν ήθελε να πουλάνε ναρκωτικά εκεί μέσα , για βα μην μπλεχτεί και αυτος . Και τώρα τους είχαν ενημερώσει πως μεγάλα φορτία κοκαΐνης είχαν καταφτάσει στο μαγαζί . Κάποιος έπρεπε να τους θυμίσει την θέση τους . Και αυτό θα το κανε εκείνη .
Έφτιαξε καλύτερα το όπλο της κάτω από το δερμάτινο μπουφάν της πριν ανοίξει την πίσω πόρτα .
Πυκνό σκοτάδι κάλυψε τα πάντα γύρω της . Καλά δεν μπορούσαν να είχαν ένα φως ; Αναρωτήθηκε αλλά δεν σταμάτησε να προχωράει με προσεκτικά σταθερά βήματα . Το βλέμμα της έπεσε πάνω στα κιβώτια με την λευκή σκόνη . Ναι σίγουρα κοκαΐνη .
Ένας θόρυβος σαν βήματα ακούστηκε από πίσω της κάνοντας την αν γυρίσει απότομα προς τα πίσω πιάνοντας το όπλο της . Όμως κανένας δεν ήταν εκεί . Προφανώς το είχε φανταστεί . Ή έτσι νόμιζε μέχρι που μείωσε μαι καυτή γνώριμη ανάσα από πίσω της , ελάχιστα δευτερόλεπτα πριν μια σύριγγα καρφωθεί στον λαιμο της . Τα πάντα γύρω της άρχισαν να γυρίζουν , μαυρίλα κάλυπτε την περιορισμένη όραση της , τα πόδια της δεν την κρατούσαν άλλο όρθια . Δυο χέρια της κράτησαν πριν χάσει εντελως τις αισθήσεις της .
«Καληνύχτα γλυκιά μου ... για τώρα .» Άκουσε μαι βαρειά φωνή να λέει πρι χάσει την κάθε επαφή με τον χώρο γύρω της .

Το ξέρω πως είπα πως για σήμερα και αυτό ο δεν θα ανέβαζα όμως δεν μπόρεσα να κρατηθώ και έγραψα το επόμενο κεφάλαιο . Όποτε γιατί να σας βασανίζω και να μην το ανεβάσω ; Σίγουρα πάντως αύριο δεν θα μπορώ να ξαναδώ τίποτα αφού θα λείπω σχεδόν όλη μέρα από το σπίτι