Femme fatale 2:the return

Θελω να με νιωθεις .

Πέρασαν δευτερόλεπτα πριν τραβηχτεί από κοντά μου . Ελαχιστες στιγμές μέχρι να βρει την αυτοκυριαρχία της . Θα τηβ θαυμάζω για πάντα γι αυτό της το προνόμιο . Να καταφέρνει να κρύβει το ποσό έντονα νιώθει , το ποσό άσχημα είναι το μέσα της και να δείχνει πως είναι καλά .
Χρόνια πάλευα να το καταφέρω κι εγώ ο ιδιος .
«Με συγχωρείς ... παραφερθηκα .» Απολογήθηκε με την φωνή της να μοιάζει ακόμη σπασμένη . Το ήξερα πως με τα χίλια ζόρια κατάφερνε να συγκρατήσει τα δάκρυα της , καιως τα μεγάλα γκρίζα μάτια της έλαμπαν κάτω από το φως του ηλίου που είχε εισχωρήσει στο δωμάτιο .
«Σελινα δνε πειράζει .»
«Πειράζει .» Είπε κάνω απότομα καιως μου γύρισε τηβ πλάτη της . Πάλευε για να φανεί ψυχρή απέναντι μου , όμως η συναισθηματική της φόρτιση το έκανε ολ ο και δυσκολότερο .
«εσυ με φώναξες εδώ .»
«Δεν έπρεπε να το είχα κάνει . Συγνώμη που σε ξύπνησα τόσο νωρίς ... και που σε αναστάτωσα . Χωρίς λόγο.»
«Πάντα υπάρχει κάποιος λόγος για όσα κάνουμε μικρή . Υπάρχει λόγος για τον οποίο με φώναξες εδώ. Και φυσικά υπάρχει λόγος που αποφάσισα να αφήσω τον ύπνο μου και να έρθω κοντά σου χωρίς πολύ σκέψη .»
« δεν καταλαβαίνεις ... πας να γυρίσεις τα πάντα εκεί που σε βολεύουν Νίκολας ! Δεν είναι όλα ένα ερωτικο παιχνίδι , μια σαχλαμάρα σου ! Ηταν λάθος μου να σε καλέσω εδώ .»
Δεν ξέρω το γιατί όμως τα λόγια της με ενόχλησαν . Ενώ ήξερα πως είχε απόλυτο δικιο , πως αυτό πριν α με συνέφερε να κάνω και δνε το έκρυβα ιδιαιτέρως . Ο σκοπος μου ήταν να βγω κερδισμένος από την κατάσταση της. Το ήξερα , εγώ το είχα σχεδιάσει , το είχα μελετήσει με την κάθε παραμικρή λεπτομερια . Και όμως τώρα έμοιαζε ενοχλητικό . Ο τρόπος μου , η επιθυμία  μου να γίνουν όλα με τον δικό μου τρόπο ...
«Έχεις δίκιο .... δεν είναι όλες οι ώρες ίδιες . Με συγχωρείς για την συμπεριφορά μου .»
Την άκουσα να ξεφυσαει . Ήταν ξεκάθαρο πως δεν μπορούσε να ελέγξει τα συναισθήματα της . Δεν μπορούσε να τα κρύψει . Έρχονταν όλα στην επιφάνεια , μπερδεμένα , έντονα , θυμωμένα .
«Καλύτερα να φύγεις Νίκολας .» Μου είπε τελικά μετά από μερικά λεπτά σιωπής . Αυτό το κορίτσι θα μπορούσε να με τρελάνει . Σίγουρα . Εκείνη με είχε καλέσει εδώ δίνοντας μου ελπίδες πως είχα πετύχει το σχέδιο μου για να την πλησιάσω , και τώρα , με ένα απαθές σχεδόν ψυχρό βλέμμα όλα ανατρέπονταν . Έμοιαζε σαν να έπασχε από διπολική διαταραχή . Ίσως να  έπασχα  και εγώ .
«Ξέρεις πως αυτό δεν μπορώ να το κάνω μικρή .»
«Γιατί ; Δνε νομίζω να σε κρατάω εδώ με το ζόρι .»
« πες μου τι συνέβη Σελινα .»
Άπλωσα το χέρι μου πιάνοντας απαλά το δικό της . Με απαλές κινήσεις την οδήγησα να καθίσει στην άκρη του κρεβατιού της , ακολουθώντας και ο ιδιος της κινήσεις της .
Την είδα να διστάζει . Δεν με εμπιστευόταν . Λογικό αφού δεν με ήξερε καθόλου . Όμως χρειαζόμουν την εμπιστοσύνη της . Ήθελα την πλήρη της πίστη σε εμένα , την εξάρτηση της , το έρωτα της για να τα διαλύσω μετά ένα ένα σε χίλια κομμάτια και να τα πετάξω παντού  ώστε να μην μπορέσει να τα ενώσει ποτέ ξανά στην ζωή της .
«Υποθέτω αφού είσαι στην συμμορία πρέπει να ξέρεις . Ο Γκρεγκορι όμως δεν θα χαρεί καθόλου εάν μάθει πως στο είπα .»
«Και από ποτέ σε νοιάζει τι θα πει αυτος ο Γκρεγκορι ;»
«Πρώτος και σημαντικότερος κανόνας της συμμορίας είναι ο σεβασμός και η τυφλή υπακοή στους ανώτερους . Ο Γκρεγκορι είναι ανώτερος μπυ .»
«Πάλι καλά και εγώ νόμιζα πως ήταν απλώς η νταντά σου .»
«Μπορείς να σταματήσεις να γίνεσαι ειρωνικός και καυστικός για λίγο ;!»
«Έχεις δίκιο ... συγνώμη . Απλώς φαινόταν πολύ περίεργος πριν .»
«Ο Γκρεγκορι με μεγάλωσε στην ουσία λογικό να ανησυχεί για εμένα ... αλλά αυτά εκτός δουλειάς . Μέσα στα πλαίσια της ομάδας αυτος είναι ανώτερος μου ... και τίποτα άλλο .»
«Κατάλαβα .»
«Καλώς ..... πραγματικά δεν θα έπρεπε να σου πω τι έχει συμβεί .»
«Όμως θα το κανεις ;»
«Ναι ... γιατί ακόμη και πολύ νέο ... είσαι μέλος της συμμορίας . Πρέπει να αρχίσουμε να σε ενημερώνουμε ... και για τα καλά και για τα κακα .»
«Είμαι όλος αυτιά .»
«Είχαμε οργανώσει μια πολύ μεγάλη επιχείρηση , εναντίων ενός επιχειρηματία , κατά τα φαινόμενα ευυπόληπτου . Στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα άλλο από έμπορος λευκής σάρκας . Και μάλιστα παιδιών . Μπορείς να το διανοηθείς πως υπάρχουν τέτοια τέρατα. Με κάνει να εξαγριώνομαι και μόνο η σκέψη . Τελος πάντων ... εξαιτίας του τραυματισμού μου δεν μπόρεσα βα πάω , πήγε ένας αρχάριος στην θέση μου , τα έκανε μαντάρα . Φανερωθήκαμε και χάσαμε αρκετούς ...»
«Και ; Κάτι μου λέει πως δεν είναι μόνο αυτό . Και σίγουρα μόνο αυτό δεν δικαιολογεί την αυξημένη φρουρά έξω από το σπίτι σου .»
« κατάφεραν να κρατήσουν ομήρους τους γονείς μου . Μέσα στην αναστάτωση και την ανταλλαγή πυρών κανένας δεν το αντιλήφθηκε μέχρι να είναι πολύ αργά . Κανένας δεν ξέρει που μπορεί να βρίσκονται και για οκά φταίω εγώ !»
«Ηρεμισε ... δεν γίνεται να φταις εσυ Σελινα ... δεν ήσουν καν εκεί .» Προσπάθησα να φανώ έκπληκτος . Πραγματικά εάν υπήρχε βραβείο ηθοποιιας για άτομα σαν εμένα θα είχα σκίσει κάθε ρεκόρ .
«Αυτό είναι το πρόβλημα γαμωτο μου ! Έπρεπε να ήμουν εκεί ! Όμως αποφάσισα να το παίξω κορόνα ή γράμματα και να καταλήξω τραυματισμένη ! Θα τους είχα σώσει !»
Ξεστόμισε με ένταση πριν διακόψει την οπτική της επαφή μαζί μου . Ένιωθα το κορμί της να τρέμει , σαν αν πάθαινε κρίση πανικού . Δίχως δεύτερη σκέψη την έκλεισα στην αγκαλιά μου , χαϊδεύοντας την πλάτη της για να ηρεμίσει .
«Σσσς όλα θα πάνε καλά ... θα σε βοηθήσω να βρεις τους γονείς σου ... Ηρεμισε σε παρακαλώ . Το να βλαψεις τον εαυτό σου δεν θα βοηθήσει την κατάσταση πίστεψε με .» Ψιθύρισα στο αυτί της συνεχόμενα μέχρι που την ένιωσα να χαλαρώνει κάτω από το κρατημα μου . Περίμενα ελάχιστα μέχρι να σιγουρευτώ ότι είχε ηρεμίσει εντελως πριν την απομακρύνω από την αγκαλιά μου . Το κεφάλι της ωστόσο συνέχιζε να είναι σκυμμένο . Είχε γεμίσει ενοχές για τηβ εξαφάνιση των γονιών της . Ωωω μικρή μου μου αυτό δεν είναι τίποτα . Θα υπάρξουν πολύ χειρότερες στιγμές για εσένα στο μέλλον.  έχουμε μόλις  αρχίσει .
Έβαλα τα δάχτυλα μου στο πιγούνι της , σηκώνοντας το κεφάλι της απαλά. Τα μάτια μπυ συνάντησαν απευθείας τα δικά της και έμειναν εκεί , χωρίς να μπορώ να τα πάρω μακρυά της . Είχαν σίγουρα κάτι που σου έμενε αξέχαστο . Μια αθωότητα και μια τεράστια καλοσύνη . Μπορούσα να τα διακρίνω όμως δεν θα κρατούσε για πολύ όλο αυτό . Σύντομα ήθελα να βλέπω στο βλέμμα της τον φόβο και τον πόνο . Τίποτα άλλο .
«Μοιάζεις με τίγρη έτσι ...»
γέλασε ελάχιστα .
«Πως σου ήρθε αυτό τώρα ;»
«Δεν ξέρω απλώς μου ήρθε ..» της απάντησα ειλικρινά καιως μηδένιζα την απόσταση μεταξύ μας. Ήθελα να γευτώ τα χείλη της ξανά . Το είχα ανάγκη .
Εκείνη πήγε να τραβήξει όμως με το χέρι μου πίσω από την μέση της την κράτησα σταθερά στην θέση της . Είχα μια ακόμη ευκαιρία να ξυπνήσω τα συναισθήματα της και θα έπαιζα καλά το τελευταίο μου χαρτί .
Δάγκωσα απαλά τον λοβό του αυτιού της , νιώθοντας την να ανατρχιαζει .
«Θέλω να με νιώσεις Σελινα . Ότι νιώθω για εσένα .» Και ας είναι ψέμματα . Ή αυτό νομίζω

Ξέρω πως άργησε το σημερινό κεφάλαιο όμως είχα πάει να δω Maleficent  και δεν πρόλαβα να το τελειώσω έγκαιρα 😂💕
Στο επόμενο κεφάλαιο μάλλον θα με σκοτώσετε 😨 ούπς ήδη είπα πολλά φιλάκια 😘😘