Femme fatale 2:the return

Καλυτερα μακρυα μου

Ξύπνησα στο πάτωμα , στην διαι τραγική κατάσταση με εχθές .
Μόνο που τώρα οι μνήμες ήταν πιο έντονες , ο πόνος αβάσταχτος . Είχε πετύχει ότι ακριβώς ήθελε . Να διαλυθώ , Να μην η έχω υπόσταση σαν άνθρωπος .
Τα χέρια μου με κόπο πήγαν στην κοιλια μου . Να είχε επιβιώσει ; Γινόταν να έχει επιζήσει αυτό το μαρτύριο ; Πονάω . Όλο μου το κορμί , όμως η ψυχη μου πονάει περισσότερο .
Του έδωσα τα πάντα . Του παραδόθηκα . Ψυχή κει σώμα. Πίστεψα σε εκείνον . Στον έρωτα που μου χτυπούσε τηβ πόρτα . Ηλπιζα να τον αλλάξω , να μπορέσω να τον φτιάξω καλύτερο άνθρωπο , να διώξω το μίσος από πάνω του . Όμως το μίσος είναι άτιμο πράγμα τελικά . Έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις και ριζώνει μέσα συο για πάντα . Έτσι είχε συμβεί και με εμένα . Όμως δνε ήθελα να του κάνω κακό . Ακόμη και τώρα δνε ήθελα να τον βλαψω . Μου έκανε ένα δώρο μαζί με τόσο πόνο που μου προσέφερε . Ένα δώρο που δεν άξιζα . Ούτε εκείνος το άξιζε . Δεν καις να έρθει στη ζωή , οπως και εγώ δεν άξιζα μα ζω πλέον . Όχι δεν θα με σκότωνε . Μου το είχε πει από την αρχή πως απλώς ήθελε να με κάνει να ζω με ότι μου έχει συμβεί . Δεν θα του έδινα όμως την γαμημενη ικανοποίηση που ήθελε . Αυτή θα ήταν η εκδίκηση μου . Δεν με ήθελε νεκρή . Δεν θα ήθελε το παιδί του νεκρό . Και όμως σελ ιδέα στιγμές και οι δυο θα σβήνομασταν από την ύπαρξη . Χαμογέλασα μελαγχολικά . Μαμά σου έρχομαι . Θα είμαστε μαζί πλέον . Μην μου θυμώσεις που θα το κάνω αυτό . Αλήθεια δνε ήθελα να αφήσω τον μπαμπά μόνο . Όμως δεν γίνεται , αυτος ο πόνος δνε αντέχεται , με συνθλίβει , με κάνει χιλιάδες κομμάτια και δεν έχω κανένα να τα μαζέψει . Εσυ μου το είχες μάθει μαμά . Εάν κάτι σπάσει μετά δεν γιατρεύεται πλήρως ότι και να γίνει . Και εγώ έχω σπάει παντού , σε κάθε σημείο του σώματος μου .
Κάνει κρύο μαμά . Δεν μπορώ άλλο .
Παίρνω μια βαθειά ανάσα . Το κομμάτι από γυαλί σφιχτά στο χέρι μου, έχει ήδη κάνει χαρτιά , νιώθω το αίμα μου να κυλάει , χαμογελάω . Σε λίγο  θα υπάρχει ολόκληρη λίμνη . Ναι  το ξέρω  υπέροχο  θέαμα .
Φέρνω το αστραφτερό υλικό κοντά στους καρπούς μου . Ξέρω τελείως κλισέ όμως πάντα είναι ένας Άργος και εποδυνος θάνατος . Εκανα τέτοιο θέλω για να θυμάμαι ταυτόχρονα όλα τα λαθη μου που με έφεραν σε αυτή την κατάσταση . Εάν μόνο είχα καουσει τον πατέρα μου τότε . Τότε τα πράγματα θα ήταν πολύ ιο διαφορετικά . Ο καρλ σίγουρα θα ήταν υπέροχος συζηγος . Σε μια άλλη ζωή . Χωρίς τον Νίκολας .
Οι αισθήσεις μου άρχισαν να υποχωρούν , χαμογελάω θλιμμένα . Η λύτρωση είναι κοντά

Βαρούσε το τιμόνι εκνευρισμένα . Είχε ξυπνήσει μέσα σε ένα δάσος , μόνος , με το κινητό του πεσμένο δίπλα του . Το κεφάλι του πονούσε απίστευτα και η καρδιά του χτυπούσε ακανόνιστα χωρίς λόγο. Το μυαλό του πήγαινε σε εκείνη . Κάτι μέσα του του έλεγε πως δεν ήταν καλά , πως τον χρειαζόταν . Οδηγούσε σαν τρελός . Έπρεπε να φτάσει κοντά της . Να σιγουρευτεί πως ήταν καλά . Είχε τόσα πολλά να της εξομολογηθεί . Τόσα πολλά να της πει . Το είχε πάρει απόφαση . Οι φίλοι ήταν απλώς μαι δικαιολογία για να την κάνει να ετοιμαστεί . Είχε βαρεθεί να κρύβει ότι αισθανόταν στο όνομα του μίσους .
Όμως κάποιος του επιτέθηκε καιως έβγαινε από το δικηγορικό γραφείο . Δεν μπόρεσε να καταλάβει ποιος ήταν , σύντομα τα πάντα γύρω του είχαν μαυρίσει .
Έβρισε ηχηρά χτυπώντας το τιμόνι . Με το ελεύθερο χέρι του έπιασε το κινητό του πληκτρολογώντας τον αριθμό του Τομας .
«Παρακαλώ ;»
«Τομας θέλω να πας σπίτι και να ελέγξεις την Σελινα .»
«Μα νόμιζα πως εσυ ήσουν εκεί και ..»
«Είπα τώρα Τομας ! Περιμένω τηλεφώνημα σου .»
Τερμάτησε τηβ κλίση και προσπάθησε βα συγκεντρωθεί στον δρόμο . Σάββατο βράδυ και το μιλανο ήταν εξωφρενικά γεμάτο . Θα του έπαιρνε αρκετή ώρα να ξεφύγει από την κίνηση του κέντρου .
«Σκατα .» Μουρμούρισε .