Femme fatale 2:the return

Ο πονος ειναι γλυκος .

Σηκώθηκα απευθείας από το κρεβάτι μου προσπαθώντας να βρω κάτι για να φορέσω . Έριξα μια αδιάφορη μάτια στην γυναίκα που ήταν ξαπλωμένη δίπλα μου. Ούτε καν που θυμώνουν το όνομα της . Μοβ όροι πηδούσε ικανοποιητικά . Θα έστελνα αργότερα κάποιους να την πάρουν . Θα ήταν ιδανική για την Βραζιλία . Κοιμόταν τόσο βαθειά που ούτε κατάλαβε το τηλεφώνημα μου . Καλύτερα , έκανε την δουλειά ευκολότερη για εμένα .
Η αλήθεια ήταν πως δεν περίμενα τόσο σύντομα την κλίση της . Πίστευα πως θα της έπαιρνε περισσότερο από μια εβδομάδα για να υποκύψει . Όμως ο τόνος της έμοιαζε πως απλώς ήθελε κάποιον κοντά της . Πχι απαραίτητα με ερωτικο τρόπο . Οπως λαι να είχε είχα την ευκαιρία μου να την πλησιάσω , και σίγουρα δεν θα την αφηνα να πάει χαμένη .
Έπιασα ένα μαύρο παντελόνι με μαι γκρι μπλούζα καθώς χωνόμουν στο μπάνιο . Η κλαμένη εικόνα της δεν έφευγε από το μυαλό μου , ακόμη και εάν ήταν μονάχα απόκτημα της φαντασίας μου . Τα συναίσθηματα μου ήταν ανάμεικτα . Κάπου μέσα μου , εκτός από την βαθειά ικανοποίηση που μου προκαλούσε η κατάσταση της , ένιωθα λύπη . Πονούσε και γνώρισα καλά τον πόνο . Δεν θα έπρεπε να με ενδιαφέρει , όμως δεν μπορούσα να το σταματήσω .
Έριξα βιαστικά λίγο νερό στο πρόσωπο μου πριν βγω έξω από το δωμάτιο κλειδώνοντας την πόρτα . Δεν μπορούσα να το ρισκάρω να φύγει .
Κατέβηκα σαν τρελός της σκάλες από το διαμέρισμα μου μέχρι την είσοδο της πολυκατοικίας . Ευτυχώς είχα παρκάρει ακριβώς από κάτω .
Καθώς άναβα την μηχανή του μαύρου αυτοκινήτου πληκτρολόγησα βιαστικά τον αριθμό του Τομας .
Του πήρε δυο με τρία λεπτά για να μου απαντήσει .
«Τι θες πρωινιάτικα πάλι ;» Η φωνή του έμοιαζε βραχνή . Προφανώς μόλις τον είχα ξυπνήσει . Δεν έδωσα περισστερη σημασία . Άναψα ένα τσιγάρο , αφήνοντας τον καπνό να δραπετεύσει από τα ρουθούνια μου .
«Με πήρε τηλέφωνο , πηγαίνω σπίτι της τώρα .»
«Τόσο σύντομα ; Πάλι τα κατάφερες !» Ένα μικρό γελακι ακούστηκε από την άλλη πλευρά της γραμμής . Κούνησα δυσανασχτισμενος το κεφάλι μου . Πάλι είχε δεθεί συναισθηματικά με κάποια . Του το είχα πει πως το μόνο που θα του προκαλούσε ήταν πόνος . Και η απάντηση του ήταν κάθε φορά η ίδια . Ο πόνος είναι γλυκός .
«Δεν είναι οπως το νομίζεις . Κάτι συνέβη .»
«Σαν τι ;»
«Εάν ήξερα δεν θα σε καλούσα . Συγκετρωσου ! Αυτή σου έχει πάρει τα μυαλά .»
«Θα έπρεπε και εσυ να το δοκιμάσεις ίσως να είχες λιγότερα νεύρα τώρα .»
«Μην με νευριάζεις περισσότερο . Τελος πάντων . Ακουγόταν χάλια , πιθανώς να έκλαιγε όποτε κάτι κακό συνέβη . Θέλω να βρεις περισσότερα .»
«Είναι 7 το πρωί Νίκολας .»
«Σε μια ώρα θέλω να έχω πλήρη ενημέρωση στα χέρια μου .» Είπα κοφτά τερματίζοντας την κλήση . Οι δρόμοι ήταν σχεδόν άδειοι εκείνη την ώρα . Κανένας ακόμη δεν είχε αρχίσει να πηγαίνει στην δουλειά του . Ήταν πράγματι πολύ νωρίς .
Σε λιγότερη από μισή ώρα πάρκαρα έξω από το σπίτι της . Είχε αυξημένη προστασία απ έξω . Στένεψα τα φρύδια μου , τι θα μπορούσε να γίνει ; Ευτυχώς κανένας δεν με εμπόδισε να μπω μέσα , πρέπει να είχε ενημερώσει πως θα ερχόμουν . Αυτό διευκόλυνε την κατάσταση , δεν χρειαζόμουν κάποιον ηλιθιο να ψάχνει στο αμάξι μου και να βρει τίποτα που δεν έπρεπε να δει .
Το σπτιι ήταν απίστευτα ήρεμο . Όσες φορές και εάν το είχα επισκεφτεί ποτέ δεν κατάφερα να το βρω το έρημο .
Άκουγα την φωνή της από τον  επανο ροφό . Έμοιαζε θυμωμένη και την ίδια στιγμή σπασμένη . Κάτι πόνεσε μέσα μου . χωρίς να ξέρω τον λόγο .
Στάθηκα για λίγο έξω από την πόρτα του δωματίου της προσπαθώντας να ακούσω με ποιον συζητούσε .
«Σελινα μην με τρελαίνεις ! Δεν μπορείς να καλείς τον οποιονδήποτε εδώ , ειδικά μια τέτοια στιγμή .»
«Δνε είναι ο οποιοσδήποτε ! Εσείς τον βάλατε μέσα , εσυ ειδικά μου είπες να καθίσω να τον εκπαιδευσω ! Όποτε μην μου κανεις κυριγμα για θέμα προστασίας ή όχι . Σίγουρα δνε είσαι ο κατάλληλος για κάτι τέτοιο .»
«Μικρή ... προσπάθησε να καταλάβεις . Είναι ήδη μεγάλος ο κίνδυνος να σε αφήσω εδώ πέρα ολομόναχη .... δεν θέλω μαζί σου κάποιον που δεν ξέρω καλά , που ακόμη δεν μπορώ να εμπιστευτώ .»
«Μπορώ να φροντίσω τον εαυτό μου γκρεγκ ... δνε είμαι πλέον το μωρό που πιστεύεις πάντα ότι είμαι !»
« μην μου υψώνεις τον τόνο της φωνής σου Σελινα! Νομζιω πως έχεις πάρει αρκετό αέρα ! Θυμήσου την θέση σου .»
Για αρκετή ώρα δεν άκουγα τίποτα . Προφανώς την είχε κάνει να νιώσει άσχημα . Τα σκληρά του λόγια σχεδόν θύμιζαν το παρελθόν μου . Όμως εκείνη ζούσε σαν πριγκίπισσα εδώ μέσα , εγώ ευχόμουν να επιβιώσω την επόμενη μέρα , καλύτερα την επόμενη ώρα .  Χωρίς να το καταλάβω τα χέρια μου έσφιξαν σα μπουνιές . Ο πόνος του παρελθόντος πλημμύρισε το κορμί μου . Τον είχα αποδεχθεί πλέον . Ήταν γλυκός πόνος για εμένα . Μου θύμιζε τον στόχο μου , την λύτρωση . Η λύτρωση πάντα έρχεται στο τελος . Αυτό το είχα εμπεδώσει .
Δνε μπορούσα να περιμένω άλλο . Απροειδοποίητα άνοιξα την πόρτα , προφανώς την στιγμή που ένας ακόμη καυγάς θα άρχιζε . Ο άντρας που ονομαζόταν Γκρεγκορι με κοίταξε με θυμό , και καχυποψία , ενώ η Σελινα σηκώθηκε απευθείας από το κρεβάτι της τρέχοντας προς το μέρος μου . Πρόλαβα ελάχιστα να παρατηρήσω το κόκκινο από το  κλαμμα πρόσωπο της και τα πρησμένα  της μάτια πριν χωθεί στη να αγκαλιά μου . Ασυναίσθητα τύλιξα τα χέρια μου γύρω της . Περίεργο συναίσθημα . Δνε θυμώνουν την τελευταία φορά που το είχα κάνει . Σε ποια το είχα κάνει . Ο θυμός μου επστρεψε , το πρόσωπο μου σκλυρηνε . Ο Γκρεγκορι που ακόμη με κοιτούσε επικριτικά έμοιαζε να το καταλαβαίνει όμως δεν είπε τίποτα . Έπρεπε να το κρύψω όσο καλά μπορούσα .  Εάν με καταλάβαινε τότε όλα θα πήγαιναν στράφι . Ο σκοπος μου ήταν να την απομακρύνω από όσους προσπαθούσαν να την προστατέψουν , Διώχνοντας κάθε υποψία από πάνω μου .
Την κράτησα ελάχιστα δευτερόλεπτα ακόμη στην αγκαλιά μου πριν εκείνη απομακρυνθεί πρώτη . Αμέσως ένιωσα την απουσία του αγγιγματος  της , το άρωμα της διαλύθηκε στην ατμόσφαιρα . Γιατί σκεφτόμουν αυτά ; Κούνησα το κεφάλι μου . Μάλλον θέλω πολύ να την πηδήξω . Τίποτα άλλο . Αλλά θα κρατηθώ , πρέπει να μείνω προσηλωμένος στο σχέδιο μου .
Ο Γκρεγκορι έριξε μια αυστηρή μάτια και στου δυο μας πριν στραφεί προς την Σελινα πιάνοντας της το χέρι .
«Πρέπει να φύγω . Ξέρεις πως αυτό που έκανες δεν με βρίσκει σύμφωνο . Τουκχσιτον προσπάθησε να προσέξεις .»
Η Σελινα του ενευσε βιαστικά πριν του κάνει νόημα να φύγει . Σύντομα μείναμε οι δυο μας . Έμοιαζε τόσο δυνατή εξωτερικά , όμως στα μάτια της μπορούσα να δω πως ήταν στα όρια της ψυχολογικής κατάρρευσης .
Το κινητό μου δονηθηκε σιωπηλά κάνοντας με να καθυστερήσω τον διάλογο μου μαζί της . Έπρεπε να μάθω τι είχε συμβεί .
Ένας άγνωστος αριθμός εμφανίστηκε στην οθόνη , μαζί με ένα σύντομο μήνυμα .
«Προχώρησα στην φάση 2 . Αφήνω το δεύτερο κομμάτι σε εσένα . Ένας από τους δυο θα γυρίσει ζωντανός . Εσυ θα διαλέξεις ποιος . Καλή επιτυχία .»
Κοίταξα τηβ οθόνη μαι τελευταία φορά και μετά ξανά το κορίτσι που στεκόταν μπροστά μου . Ξαφνικά έμοιαζε τόσο εύθραυστο και πληγωμένο , και εγώ ένιωθα την ανάγκη να την παρηγορήσω . Γιατί ήξερα πλέον καλά τι είχε συμβεί . Η αλήθεια ήταν πως το περίμενα αργότερα , όταν θα είχα καταφέρει να την πλησιάσω περισσότερο , όμως ίσως να ήταν καλύτερα έτσι οπως ήρθαν τα πράγματα .
Έβαλα το κινητό στην τσέπη μου πλησιάζοντας τηβ . Εκείνη κάθισε στην άκρη του κρεβάτι ο κρύβοντας το πρόσωπο ο της στις παλάμες της απελπισμένη .
Καθισα δίπλα της , απλώνοντας διστακτικά το χέρι μου για να χαϊδέψω τα μαλλιά της .
«Το συνέβη μικρή ;»
«Πονάω Νίκολας .... δεν ξέρω πως να διώξω αυτό τον πόνο .»
Και εγώ πονάω ... όλη μου την ζωή αυτό έχω μάθει . Είπα από μέσα μου .
«Ο πόνος είναι γλυκός .» Της είπα απλώς ψιθυριστά χωρίς να γνωρίζω εάν με είχε ακούσει .