𝙋𝘼𝙄𝙉𝙁𝙐𝙇 𝘽𝙀𝘼𝙐𝙏𝙔 𝘷𝘮𝘪𝘯 ✓

79《24 lipca》środa pt.3

   7   poprzedni sprawdź

***

Wchodzenie na samą górę wzgórza Gamcheon było męczące, więc nie było dla nas wielkim zdziwieniem siedzenie tutaj i odpoczywanie na swój sposób. Siedzieliśmy na niewielkim murku nieopodal Małego Księcia, mając widok na morze w oddali. 

Nadmorski wiatr niszczył nasze włosy i rozwiewał je w wszelakie kierunki, ale nie przejmowaliśmy się tym. 

Ludzi ubywało, podobnie tak, jak znikała ładna pogoda.

Błękit nieba znikał powoli za szarymi chmurami, a morze nie było rozświetlane przez jasne promienie słońca. Niedługo się rozpada. 

 - Mały Książę miał tak wiele marzeń - westchnął Taehyung, spoglądając na wspomnianą wcześniej figurę blondwłosego chłopca. - I że też zrozumieć swoje pragnienia musiał przebyć tak długą drogę.

 - Szukał kogoś, kogo miał od zawsze przy sobie. - dodałem. 

 - Dlatego na jego przykładzie nigdy nikogo nie szukałem. Chciałem, by to inni znajdowali mnie. Bałem się, że mogłem kogoś pominąć.

 - Mnie znalazłeś.

 - Sam się przypałętałeś - zaśmiał się delikatnie. 

Odczułem na swojej twarzy kilka lekkich kropel wody. Zaczynało padać.

 - Idziemy już? - zapytał, a ja przytaknąłem. 

Zaczęliśmy iść w kierunku podnóża wzgórza, opuszczając Małego Księcia wpatrzonego w niebo, gdzie ukryte były marzenia wszystkich nas. 

Wszyscy ludzie zniknęli, zimny deszcz ich przepłoszył. 

Z każdą minutą zaczynało coraz bardziej padać, a nasz chód stawał się coraz bardziej szybszy, a włosy mokre i przyklejające się do czoła. 

Nie minęło kilka minut, a spadła na nas prawdziwa ulewa. 

Usłyszałem przekleństwo Taehyunga. Ten szybko złapał mnie za dłoń i zaczął prowadzić w biegu. Przemierzaliśmy uliczki, kierując się drogą powrotną w dół, chcąc jak najprędzej trafić na przystanek autobusowy. 

Biegliśmy. Bieg był ewidentnie drugim ulubionym zajęciem Taehyunga, tuż po spacerach. 

Jedynie deszcz widział nasze emocje. Uczucia w biegu, który stał się przyjacielem naszej ucieczki donikąd. 

Dłoń Taehyunga nie puściła mnie już tak szybko.