Çok Aşık

20.Bölüm

Tuna gittikten sonra kendimi oldukça kötü hissetmiştim. Ona bir şey olmasından çok korkuyordum. Nefes anlamadığım için doktorlar solunum cihazına bağlı kalmamı doğru buldular. Hiç kimseyi içeri almıyorlardı. tek başıma cihaza bağlı bir şekilde yatıyordum. Bir süre sonra Yatağımın ayak ucunda ki büyük camda Tunayı gördüm. Yüzü gözü kan içindeydi. Kalkıp yanına gitmemek için zor dayanıyordum. Zaten istesem de gidemezdim. Gözümden akan bir iki damla yaşa engel olamadım. Som bir kaç gündür olanlar bana, biraz ağır gelmişti. Hayatımda hiç bu kadar strese girdiğimi hatırlamıyordum. Tunaya döndüğümde ağlama der gibi başını salladı. En sonunda o da  dayanamamış olmalı ki ağlamaya başladı.
.........

Neyse ki akşama taburcu olacaktım. Hastane ortamı beni her zaman huzursuz etmiştir. Çıkıp gitmek için saat sayıyordum. bir iki saat sonra solunum cihazından çıkaracaklarını duydum. çok yorgundum, gözlerim uykuya yenik düşmüş olmalı ki bir anda uykuya  daldım.

3 saat sonra.

Gözlerimi açtığımda Oda da bir kalabalık vardı. Doktorlar beni normal odaya almışlar hiç haberim bile olmamıştı. uyandığımda doktorlar başımdaydı ve artık çıkabileceğimi söylediler. Doktorlar çıktıktan beş dakika sonra Tuna içeri girdi.

Tuna:  nasılsın, iyi misin? Özür dilerim. Özür dilerim. senden çok özür dilerim.

Ellerimi öpmeye başladı.

Ben: ne oldu sana?
Tuna: hiç bir şey yok.
Ben: Mertle kavga ettin değil mi?

Hiç bir şey söylemedi.uzun bir sessizlik.

Ben: biliyordum...biliyordum beni dinlemeyecegini biliyordum. sana kaç defa söyledim, gitme dedim değil mi gitme! Sen ne yaptın? beni hiç dinlemedin.
Tuna: ne yani, sana bunları yapmasına izin veremezdim Feyza.  sen benim canımsın, canım. Sana bir şey olursa ben, nefes alamam ölürüm. buna izin veremezdim.
Ben: peki ben? Ben sana bir şey olursa ne yapardım hiç düşündün mü? Madem beni seviyorsun, bir daha Merte bulaşma. Tuna lütfen. ben senin için sen benim için.
Tuna: tamam aşkım. bir daha olmayacak.

Doktor odaya girdi ve artık çıkabileceğimizi söyledi.Toparlanmam için Tuna odadan çıktı. Daha sonra kızlar odaya girdiler. Eşyaları toparladılar ve artık buradan kurtulacağım için oldukça mutluydum. Aşağı indiğimizde Kapının önünde Tuna kolumu boynuna doladı kendine belimden tutarak yürümeme destek oldu. Hastaneden çıkınca temiz havayı Ciğerlerime çektim. Tuna kolumdan tutmuş arabaya doğru ilerlerken bırakmasını istedim.

Tuna: olmaz bırakamam.
Ben:  iyiyim ben yürüyebilirim. hic bir şeyim yok.

Kısa bir yolculuk sonrası Arabayla yurda geldik.  Tuna eşyalarımı Esraya verdi. Esra yukarı çıktı.

Tuna:  içim hiç rahat değil.
Ben: neden? bir şeyim yok benim. iyiyim ben korkma.
Tuna: inanmak zor geliyor ama tamam ozaman. Bak bir sey olursa en ufacık bir şeyde  hemen beni arıyorsun. Aradığımda açıyorsun. O telefonun hep seslide olacak.
Ben: tamam canım.
Tuna: seni çok özledim.

Sarıldık.

Ben: bende seni çok özledim.
Tuna: hadi çık sen. Yorulma fazla. Yarın seni almaya geleceğim. seni seviyorum.
Ben: tamam canım. bende seni.

Tunanın da yorgun olduğu gözlerinden okunuyordu. ama bana hiç bir zaman yansıtmazdı.

Bölüm sonu.