Çok Aşık

92.Bölüm

-Feyza? Uyan hadi. bak ben buradayım. Feyza.

Gözlerimi açtım. Nefes nefeseydim.

Tuna: senin neyin var? Kâbus mu görüyordun?
Ben: bilmiyorum. Sanırım.
Tuna: ne gördün?

Hafızamı zorlayıp gördüğüm şeyi hatırlamaya çalıştım.

Tuna: önce şu suyu iç.

Tuna Bir bardak suyu icmem icin uzattı.

Tuna:daha iyi misin?
Ben: iyiyim.
Tuna: ne gördün rüyanda?
Ben: hatırlayamıyorum. Yani, kesik kesik. Beyaz duvarları olan bir yerdeydim. Korku icinde Koştuğumu hatırlıyorum.

Başımı göğsüne yasladı.

Tuna: tamam, tamam. Daha fazla zorlama kendini olur mu? Seni neyin etkilediğini çok iyi biliyorum ben. Lütfen bu kötü düşünceleri aklından at. Geceleri huzurlu uyumanı istiyorum.
Ben: yapamıyorum. Istesem de istemesem de kendimi endişelenirken buluyorum. Lütfen beni anla.
Tuna: anlıyorum sevgilim. Ama iyi olmanı istiyorum. Benim için.
Ben: tamam. Hadi yatalım saat epeyi geç.

Tunanın koluna sarılıp kendimi uykunun huzurlu kollarına bıraktım.

...

Ben: Tuna? Tuna. Beyaz tişörtünü bulamıyorum. Söylediğin yerde olduğuna emin misin?
Tuna: evet hayatım.

Dolabın içini kurcalarken buraların düzenlenme vaktinin çoktan gelip çattığını Anladım.
En kısa zamanda halletmeyi aklımın bir köşesine not ettim. Sonunda Tunanın istediği tişörtü bulabilmiştim.

Tuna: buldun mu?
Ben: dolapta bi ben yokum Tuna. Anca bulabildim.
Tuna: olsun canım dert etme.
Ben: buraları düzenlemek şart. En kısa zamanda.
Tuna: bekle. Ben geldigimde beraber yaparız olur mu?
Ben: ben yaparım yavaş yavaş merak etme.
Tuna: feyza.

Yanıma oturdu.

Tuna: ben yokken ağır bir işe kalkışmanı istemiyorum. Hatta hiçbir ise kalkışmanı istemiyorum. Gözüm arkada kalmasın lütfen. Icim rahat etmez yoksa. Zaten az kaldı.

Sıkıntıyla nefes verdim.

Ben: pekâlâ. Senin için.

Gülümsedim.

Ben: ilk durağınız neresi?
Tuna: Aydın. Her yaz düzenlenen bir festival var. Ona katılacağız.
Ben: ne güzel. Üniversite yıllarımı özledim. Sabah akşam deli gibi gezmeyi... festival festival eğlenceyi.
Tuna: sen iste yeter ki. Yine yaparız aşkım.
Ben: Arya aramıza katılınca biraz zor. Artık bizden geçti zaten. Anne baba olduk sayılır.
Tuna: haklısın Aslında. Onları yapamasak bile kızımızla yapacağımız bir sürü güzel şey olacak. Beraber konserlere, tiyatrolara, sinemalara gideriz. Hatta belki onun katıldığı konserleri veya başka bir etkinliği de izlemeye gideriz.

Biraz düşündüm. Bu, Harika bir şeydi.

Ben: evet. Acaba neye ilgi duyacak, hangi alanda yeteneği olacak.
Tuna: hiç bilmiyorum. Belki bizim gibi müziğe ilgi duyar. Belki edebiyata. Belki resime. Bu yüzden hiç bilemiyorum. Sadece Bir şey biliyorum, o da her neye ilgi duyarsa duysun onun hep destekçisi olacağım. Olacağız.
Ben: kesinlikle. Mesela bizimkiler konservatuar kazandığımda pek gönderme taraftarı değillerdi. Bilirsin, toplumda bir algı var böyle okullar veya bölümler pek ciddiye alınmıyor. Hani avukat olmak varken neden müzisyen diyorlar insana. Ne herkes avukat olabilir ne de müzisyen. Herkes farklı farklı alanda farklı yeteneklere sahip. Bu yüzden kızım her ne istiyorsa onun her zaman destekçisi olacağım. Bir de, iyi ki göndermişler bak. Mesleğimin yanında Muhteşem bir aileye sahip oldum.
Tuna: ne kadar doğru söyledin. Kader bizi biraraya getirecekmis meğer. Her şey bahane.