29.Bölüm

124 11 3
                                    

Sabah olmuştu. Odanın perdeleri açılmış, güneş ışığı odaya doluyordu. herhalde perdeyi tuna açmıştır diye düşündüm. ağrılarım daha da hafiflemisti. dün çok gergin bir gece geçirdiğimizden uykumu alamamıştım. kahvaltı vardı. Insanların yüzüne nasıl bakacağımı düşünürken kapı çalındı.

Ben: gel.
Tuna: aşkım nasılsın? iyi misin?
Ben: tuna, şöyle konuşma. şimdi annen falan duyacak. Zaten utanıyorum.
Tuna: aşkım değil misin? Duysun bir şey olmaz. hem biz bugüne bugün sözlüyüz unuttun mu?
Ben: unutmam mı. zaten içim içimi kemiriyor yalan söylediğimiz için.
Tuna: sen bunları düşünme şimdi. kalkabilecek misin?
Ben: kalkarım. ağrılarım azaldı zaten.
Tuna: tamam aşkım. sen hazırlan kahvaltıya beraber geçeriz.
Ben: tamam.

Ayağa kalkmıştım uzun zaman sonra birden  ayağa kalkınca karnıma bir ağrı saplandı. birden iki büklüm oldum. Tunada ayağa kalkıp, düşmemem için beni tuttu.

Tuna: iyimisin? Gerilme bukadar rahatla biraz.
Ben: tamam iyiyim. birden ayağa kalkınca karnıma ağrı  girdi.
Tuna: tamam. eğer yapamıyorsan ben bizim ufaklığı çağırayım.
Ben: ufaklık?
Tuna: kız kardeşim.
Ben: senin kız kardeşin mi var?
Tuna: evet

Gülümsedi. evde benden başka bir kız olduğunu öğrendiğim için çok mutlu olmuştum.

Ben:  gerek yok canım ben hallederim. sen yirmi dakika sonra falan gel tamam mı?
Tuna: olur.

Tuna dışarı çıkınca üzerime giymek için bir elbise seçtim. pembe beyaz belinde küçük bir kurdalesi olan bir elbiseydi. onu giydikten sonra saçlarımı düzenlice tarayıp, elbiseyle aynı renk bandanamı taktım. yüzüm sapsarı olduğu için bikaç bişey sürüp canlandırdım ve aynaya baktım
evet artık hazırım.
Hazırmıyım diye sordum kendi kendime. bedenen hazırdım ama ruhen hala içim içimi yiyordu. Ters bir tepki almak veya yanlış anlaşılmaktan çok korkuyordum. Icimden Tunaya kızmaya başladım. Aslında tunaya  kızamam o benim iyiliğimi düşündü herzaman. kapı tekrar tıkladı.

Ben: girin
Tuna: hazırmısın hayatım?

Ona doğru döndüm ve

Ben: hazırım

Tuna uzun süre bana baktı ve

Tuna: sen çok güzel olmuşsun.
Ben: çok sağol. herzamanki halim
Tuna: evet sen herzamanın, hergünün güzelisin zaten
Ben: sende herzamanın yakışıklısı.
Birbirimize bakarken Tunanın annesinin sesini duydum

Annesi: tuna, oğlum hadi kahvaltı hazır gelin.
Ben: çok heyecanlıyım.
Tuna: sakin ol, hadi.

Elimden tuttuğu gibi odadan çıktık aşağıya indigimizde yüzüm kıpkırmızı kesilmişti. kahvaltı için salona girdiğimizde masada babası annesi ve kız kardeşi oturuyordu. yüzlerine bakamadım bile. annesi,

Annesi: hosgeldiniz sende hosgeldin kızım.
Ben: teşekkür ederim efendim

Yüzlerine bakamıyordum. babası söze girdi,

Babası: kızım utanmana gerek yok, senin durumunu biliyoruz. yüzümüze bakabilirsin biz anlayışlı aileyizdir. Tuna senden az çok bahsetti. hadi sofraya oturun.

Çok AşıkHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin