Çok Aşık

25.Bölüm

Sakinleştirici...
Ruhsuz bi insana dönüşmeme sebep olan mert'in koluma sapladığı o sakinleştirici...Canımı Çok yakmıştı. Dayanamıyorum artık. gözlerimi açtım. yine aynı yerdeydim yine aynı karanlık. dışarıdan içeriye vuran cılız bir güneş ışığı vardı. Kendi kendimi uyardım Hadi feyza...Topla Gücünü Sen Güçlü bi Kızsın...Tuna İçin, ailen, arkadaşların için. Kendin için.

İçimden bu sözleri tekrar ederken yattığım yerden kalkmak için kendimi zorladım. bir iki deneme sonrası zar zor kalkabildim. bacaklarım tutmuyordu sanki.son birkez şansımı denemek için kapıya doğru yöneldim...kapıya vardığımda yine bikaç vuruş ve imdat çağrısından sonra ne gelenin nede gidenin olduğunu anladım.
Mecalim Kalmamıştı. ağlamaya başladım. Ağlamak ve dua etmek. Belkide yapacağım tek şey buydu.

Mervenin Gözünden:

Feyza kaçırılalı neredeyse iki gün olmuştu. hiçbirimiz okula gitmiyorduk. burada yurtta polislerden ve Tunadan bir haber bekliyorduk. Tuna ve diğerlerinin arama çalışmaları da sonuç vermemişti.
Hepimiz perişan haldeydik. ama Tuna büyük bir yıkıma uğramıştı sanki. feyzayı çok seviyordu ve onsuzlugu asla kabullenemiyordu...dün gece uyuklarken birden gözümü açtığımda Tunanın Feyzanın yatağının üstünde oturduğunu gördüm. Yastığına yüzünü gömmüş bi vaziyette bir şeyler söylüyordu. ağlıyordu. yanına gitmek istemedim. her ne kadar neşeli bi görüntüsü de olsa onun kadar duygusal ve bağlı hiçkimseyi tanımamıştım. kim bilir Feyza ne acılar çekiyordur Tunasız.

...

Bu sabah hep beraber kahvaltıya indik. kimsenin iştahı yoktu. Tuna donuk gözlerle kapıya bakıyordu. birden ayağa kalktı.

Tuna: ne yapacağız böyle bekleyecek miyiz? Hiç bir haber yok. Ya Feyzaya bir şey yaptıysa? Delirecek gibi oluyorum düşünmekten.
Esra: malesef beklemekten başka çaremiz yok.
Merve Azra: evet malesef.
Hilal: polisler belki bir şeyler bulabilirler. inanıyorum ben.
Merve azra: bencede polisler ellerinden geleni yapıyorlar.
Okan: evet abi kendini harap etme bu kadar. hiç gücün kalmayacak.
Tuna: beklemek ve düşünmek daha çok canımı yakıyor.
Erdem: senin için ne kadar zor olduğunu anlayabiliyorum. sadece biraz sabret. oldu mu az sabır.
Tuna: beni anlamıyorsunuz. Anlayamazsınız.

Masadan kalmış yukarıya doğru ilerlerken Tunanın telefonu çaldı.
Haber geleceği için refleks olarak hemen telefonu açtı arayan polisti.

Tuna: alo, polis bey? Bi haber mi var?
Polis Memuru: Tuna bey bir iz bulundu .
Tuna: iz mi neresi, nerede ?
Polis Memuru: dün zanlı ile konuşmalarınızı dinlerken bir sinyale rastladık. sinyal Mamakta orman yolu kavşağında bir depodan geliyordu.
Tuna: öyle mi biz hemen gidiyoruz.
Polis memuru: siz gitmeyin biz  gidiyoruz, gerekeni yaparız.

Tuna polisi dinlemeden telefonu kapattı. Gözleri parlıyordu. Bize döndü ve

Tuna: feyza, Feyzayı bulduk. bulduk onu.

Mutluluktan hepimizin gözleri parlıyordu.

Tuna: Erdem arabayı hazırlayın gidiyoruz. Mamak orman yolunda bir depoymuş.
Erdem: tamam.
Merve Azra: dikkatli olun lütfen sizede bir şey olmasın. 
Esra: evet Merve haklı
Okan: tamam, dikkat ederiz biz.
Tuna: feyzayı alıp geri döneceğiz.
Esra: amin. kazasız belasız.

Tunalar yola çıktı. Tunanın dediğine göre Mamak orman yolunda bir depodaymış Feyza. inşallah kazasız belasız  alıp dönerler. Bizde burda onlardan gelecek bir haberi bekliyor ve iyi olmaları için dualarımızı eksik etmiyorduk. hepimizin heyecandan kalbi duracaktı.

Tunanın Gözünden;

feyzayı bulmuştuk. Arabaya atlamamızla polisin söylediği yere doğru yola çıkmamız bir olmuştu. yaklaştıkça sabırsızlanıyordum.

Ben: Erdem daha hızlı sür şu arabayı daha hızlı.
Erdem: abi en hızlısı bu sakin ol. hem yaklaştık.
Serter: aynen abi Erdem ne yapsın? biraz sakin ol bak geldik. geçti bütün bu olanlar, bitti. feyzayı da alıp gideceğiz, sakin ol.
Ben: haklısınız.

Haklılardı. sakin olmam lazımdı. telaş yaparsam olmazdı. Mamak orman yoluna sapmıştık. benim için uzun geçen bir yolculuk sonrası depoyu uzaktan görebiliyordum. Deponun önüne geldiğimizde hızla arabadan indim. deponun kapısına doğru ilerlemeye başladım. Okan ve Sertere arka taraftan gitmelerini söyleyerek Erdemle temkinli bi şekilde ön kapıya doğru ilerledik. kapıyı zorlamamızla içeri girdik.

Feyzanın Gözünden:

Tunalar yerimi öğrenmişlerdi ve buradalardı. Derin bir oh çekmiştim. tunanın yerimizi öğrendiğini duyan Mert, beni bi sandalyeye bağlamış ve ağzımı bantlamıştı. debelensemde hareket edemiyordum. Mert başımda silahla bekliyordu. deponun sonundan Tunanın sesini duydum.

Tuna: Feyza! Aşkım. ben geldim.

o kadar özlemişim ki onun sesini. Ağlamaya başladım. Bize doğru yaklaşıyorlardı. hem korkum hemde kurtulacağım hissi içimi kemiriyordu. Tam önümüze geldiklerinde Mert silahı başıma dayadı.

Tuna: feyza! Indir o silahı! Feyza, ağlama bak biz geldik. korkma seni alıp gideceğiz.

Ardından Erdem geldi.

Erdem: indir şu silahı. bak polisler de geliyor şimdi hapsi boylayacaksın.
Mert: siz öyle sanın.

Beni yere doğru itti ve düşürdü. Yerde kıvranırken Tunaya  yaklaşma der gibi başımla işaret yapıyordum.

Tuna: seni öldüreceğim oğlum. bu yaptıklarının hesabını soracağım.  Feyzanın canını nasıl yakarsın.

Erdem Tunayı zor tutuyordu. Mertin elinde silah vardı.

Mert: nasıl mı yakarım? işte böyle.

karnıma attığı tekmeyle nefesin kesildiğini hissettim.

Tuna: tamam. Tamam bırak feyzayı, lütfen. Bak, lütfen bırak. Ona zarar verme ne olursun.

Yalvarıyordu.

Tuna: feyza! iyi misin? aç gözlerini.

Sonra bir ikinci darbe ile sırtıma attığı tekme tekrar soluğumun kesilmesine neden olmuştu. Nefes alamıyordum. yerde kıvranacak  mecalim kalmamıştı.

Mert: Feyza benim olamadıysa seninde olamayacak Tuna. anlıyor musun?

Dedi ve silahın tetigini çekti. Tuna korku dolu gözlerle bana bakıyordu. Tam silahı ateşledi ki arkadan gelen Okanın Mertin kolunu Bükmesiyle merminin başka yere doğru gittiğini hissettim.

Serter ve Okan Merti etkisiz hale getirirken, polisler gelmişti. Tuna hemen yanıma koştu ellerimi ayaklarımı çözdü ve ağzımı da açtıktan sonra yüzümü göğsüne bastı.  sözlerinin çok azını  duyabiliyordum. gözlerim bulanıklaştı, etraf karardı. kendimi Tunanın kollarına bıraktım.

Bölüm sonu...