MECZUP

77.Bölüm

"Nisa?" Sabah uyandığımda gergince etrafa bakındım. Gece de yoktu. Aptal gibi uyuyup kalmıştım. "Nisa?!" Hızlıca yataktan kalkıp onları ararken ikisini mutfakta bulunca rahat bir nefes aldım ve sessizce izlemeye başladım. "Hoşuna mı gitti senin? Oyy yerim seni ben." Gece heyecanla ona bakarken hızlıca yanlarına gidip Nisa'ya baktım. "Aşkım o şuan sadece senin sütünle besleniyor. Ya da çok aç kalırsa mama hazırlıyoruz." "Ama..." "Sen çok düşüncelisin evet ama o da çok minik." Beni başıyla onaylarken derin bir nefes almış ve Gece'ye bakmıştı.

"O zaman biraz büyümen gerek anneciğim. Üzgünüm." Gece beni görünce heyecanla çığlık atıp kollarını bana uzatmıştı. "Babam, aşkım, güzel kokulum benim..." Onu kucağıma aldığımda kocaman gülümseyip yanaklarıma öpücükler bırakmıştı. "Ben de istiyorum." Gece onun sesiyle şaşkınca ona bakarken Nisa da yanağıma uzun bir öpücük kondurmuştu. "Ne olmuş Gece'me benim? Neden annesine bu kadar şaşırdı?" "Ee seni burada görmeyeli çok oldu. O da özledi seni. Kucağına almak ister misin?" "Hayır aşkım sizi izlemek daha güzel." Nisa'yı kollarımın arasına aldım ve gülümsedim.

"Siz benim her şeyimsiniz kızlarım." "Sen de bizim her şeyimizsin." Nisa başını göğsüme yaslarken Gece de ona bakıp kıkırdamıştı. "Al hadi onu." Nisa Gece'yi kucağına alırken gülümsemişti. Oturma odasına giderken ben de ortalığı toparlayıp peşlerinden gittim. Gece oturup etrafa bakınırken Nisa da onu güldürmeye çabalıyordu. Gece zaten onu çok sevdiği için ne yaparsa yapsın gülüyordu. Arada da saçlarını okşayıp yakalarsa yanaklarını öpmeye çalışıyordu. İkisinin bir kaç resmini çekip gülümsedim. Nisa yine gidecek olursa anı bıraksın istiyordum. "Ben hiç böyle hayal etmemiştim."

Nisa bana bakarken ben de yanlarına gidip oturdum hemen. "Nasıl?" "Ben onu ilk duyduğumda asla istemezsin ve biz yalnız kalır, onunla büyürüz sanmıştım. Ama bak tam tersi oldu. Ben onu çok üzdüm değil mi?" "O sana çok hayran Nisa... Baksana nasıl da mutlu bizi izlerken..." Nisa Gece'ye baktığında Gece utanıp gülmüştü. Nisa da kocaman gülümseyip onunla oynamayı sürdürdü. "Canım annem benim. Bu kadar güzel olacağını asla tahmin edemezdim asla." "Ben de..." Nisa bana bakarken derin bir nefes aldım ve gülümsedim. "İkiniz de benim mucizelerimsiniz."

...

"Şey..." "Söyle güzellik..." Nisa kocaman gülümsediğinde ben de gülümsedim. "Gece bugün aramızda uyusa olur mu?" "Olmaz olur mu? Ne güzel olur hem. Gece benimle uyumayı da çok seviyor biliyor musun? Bir de sen geldin ya artık hiç gitmek istemez." Nisa dudağıma uzun bir öpücük kondurduğunda gülümsedim. Bunun üzerine tekrar uzun bir öpücük kondurmuştu. "Gülünce daha tatlı oluyorsun Barış." Ellerinden birisi yüzümü kavrarken yavaşça dudaklarımı okşamıştı baş parmağı. "Bana hâlâ büyük bir saçmalık gibi geliyor Barış. Sanki uyansam her şey yok olacak ve ben o klinikte Sevgi Abla ile yapayalnız kalacağım."

"Ne kötü bir düşünce bu. Çok korkunç... Ben şimdi Gece ya da sen olmasanız biriniz bile... Nasıl bir felaket bu biliyor musun?" "Bu hiç gitme Nisa mı demek?" "İyileş sevgilim demek. Yeter ki iyileş. Bugün bir şey dediler mi sana?" Nisa başını iki yana sallarken kocaman gülümsedim. "Sanırım senden korktular. Beni hep korursun ya. Hâlâ korursun değil mi?" "Nisa... Bir gün ölsem bile ben sizi bir şekilde korumanın yolunu bulurum." "Hayır... Hayır ölmek yok. Asla yok. Beraber yaşayıp beraber ölelim tamam mı?" "Umarım Nisa'm."

Gece hâlâ uyuyordu. Nisa bana bakarken heyecanla gülümsemişti. "Bana yemek hazırlar mısın? Barış yemeği yemeyi özledim." "Deseydin eğer ben her gün yapar getirirdim sevgilime..." "Bugün istedim ama..." "Gel o zaman." Beraber mutfağa giderken kocaman gülümsedim. "Seni seviyorum." "Ne yapayım Nisa?" "Ne istersen yerim ben... Hepsi harika hepsini özledim. Yapanı da çok özledim. Tişörtünü çıkarıp yapar mısın?" "Anlaştık." Nisa tişörtümü çıkarırken gülümsemişti. "Canım sevgilim." Nisa bedenimi süzüp gülmüş ve karnıma uzun bir öpücük kondurmuştu.