MECZUP

80.Bölüm

"Nasıl özledim biliyor musun seni?" Gece dikkatle babasını izlerken uzayan sakallarına bakıp kıkırdamıştı. Bana baktığında kocaman gülümsedim. "Seninle inatlaşıp kızımızı üzdüğüm için özür dilerim." Barış bana sarılıp kokumu içine çekerken Gece de gülmüştü heyecanla. "Özür dilerim. Neden istemediğimi daha güzel anlatabilirdim. Eminim o zaman bana hak verirdin." Gece amcasına bakarken Yusuf da gülümsemişti. "Anne ile baba yalnız kalmasın diye ağlayan yaramaza bir bakın." Gece şaşkınca etrafa bakarken gülümsedim.

"Belli ki o yaramaz kendisi değil Yusuf bey..." Barış bana bakarken gülümsedim. Ama hemen Gece'ye odaklanmıştı. "Gece'miz kilo vermiş. Ayrıca... Nisa kızımızın kolunda minik bir morluk var. Gece'nin kolunda bir morluk... Yusuf..." "Sakin olur musun kardeşim bebek bu..? Yani elbe... Bakma öyle sustum." "Benim yanımda da bebekti ama böyle olmadı. Gece'm noldu babam koluna?" Barış bana bakarken başımı iki yana salladım. "Ben bilmiyorum. Kızıma zarar vermedi kimse. Veremez izin vermem!" Gece panikle bana bakarken derin bir nefes aldım.

"Özür dilerim birtanem." Ellerine öpücükler bırakırken gülümseyip bana el salladığında ben de koluna baktım uzun uzun. Minik bir iz... Ama basit bir vurmadan kaynaklı gözükmüyordu. "Sen kötü bir annesin demiştim." Gergince bir nefes aldım ve Barış'a baktım. "Kızına zarar vermişler." Gözlerimi kapatıp derin nefesler alırken içimdeki öfke zamanla artıyordu. Önümüzdeki masaya bakarken gergince bir nefes aldım. "Barış onun için neler yaptı? Sen? Sen kötü bir annesin onu sevmemiştin bile!" "Nisa..." "Yusuf sus! KİMSE KIZIMA ZARAR VEREMEZ!" Gece ağlarken derin nefesler almaya başladım.

Masadaki bardaklardan birisini ellerim titreyerek alırken Barış da gelip suyu elimden almış ve bana kendisi içirmişti. "Sakin ol güzelim... Derin nefesler al. Bizim için. Seni özledik yeterince..." Barış'ı dinleyip derin nefesler alırken etrafa bakınıp bana yaklaşmıştı. "Yine mi buradalar?" Onu başımla onaylarken derin bir nefes aldım. "Sadece birisi... Nen kötü bir anneymişim." "Değilsin." Barış belimi sıkıca sarıp omzuma öpücükler bırakırken Gece de heyecanla gülmüştü yine. Yusuf onu da yanımıza getirince Gece bana sarılıp başını boynuma yaslamıştı.

"Bak kızımız seni seviyor. Kötü bir anne olsan sevmezdi. Korkardı senden. Tıpkı benim hâlâ babamdan korktuğum gibi." "Korkma..." Barış'a baktığımda dudağına minik bir öpücük kondurdum. "Artık korkmuyorum o zaman." Bu kez de o beni öpünce Gece babasının yüzünü sarıp yanağını öpücüklere boğmuştu. "Kıskanç miniğim ama o senin annen. Anneler kıskanılır mı hiç?" Gece babasına hayran hayran bakarken derin bir iç çektiğimde üçü de bana bakmışlardı. "Seni kim kıskanmaz ki..?" Barış kocaman gülümserken ben de derin bir nefes aldım. "Desenize benim sizinle işim var."

6 Ay Sonra Barış'ın Ağzından ||

"Baba..." Yavaşça yanıma gelip şaşkınca bana bakan kızımın yanına gittim hızlıca. "Babam... Oh güzel kızım." Onu kucağıma alıp öpücüklere boğarken gülümsedim. Benim prensesim bir yaşına girmişti bugün. Ve ona da bana da dünyanın en güzel hediyesi yani Nisa'mız bugün tamamen evimize dönerek harika bir gün yaşatacaktı. Kapı çaldığında heyecanla Gece'yi güvenli bir yere bırakıp kapıya koştum. Nisa'yı görünce heyecanla sarıldık birbirimize... "Oh kokusuna kurban olduğum benim. Güzel gözlüm. Birtanecik eşim. Her şeyimsin sen benim." Saçlarının arasına gömülüp kokusunu derin derin içime çektim.

İyileşene kadar onu her ay bir kez görmüştüm sadece. Tabii Gece'siz kalmak onu zorladığı için haftada iki ya da üç kez kızımızı mutlaka görmüştü. Şimdi ise klinik dönemi bitmişti. Sadece ilaç tedavisine devam edecek ve arada kontrollere uğrayacaktı. "Çok çok çok çok çok çok çok çok çok çok çok çok çok özledim Barış'ım. Kokunu sesini..." Dudağına uzun bir öpücük kondurdum ve gülümsedim. "Canımsın benim. Sevgilim. Her şeyim." Gözyaşlarını silerken birbirimize yeniden sımsıkı sarılmıştık. "Çok özledim. Kızımız nerede?" Nisa'yı sımsıkı sararken heyecanla kocaman gülümsedim.