Unwanted Husband/kookjin

The Field Trip

- و يه مورد ديگه ام هست-

جونگكوك با غرولندي دستاشو بين موهاش فرو برد؛
تا الان با ضرب دو بطري آبجو خودشو نگه داشته بود ولي الان كه بهش فكر ميكرد بايد يه مشروب قوي تر برميداشت؛

اما حتي اينكارم نميتونست بكنه چون يه ماده ي لعنتي توي قرارداد گفته بود اجازه ي نوشيدن الكلي قوي تر از آبجو در خونه نداره...

+ باز چيه؟!

كلافگي توي صداي نسبتا بلندش مشخص بود اما امگا با همون چهره ي خشكِ غيرقابل تغيير، بهش نگاه كرد.

- راجب ارائه هايي كه قراره براي كلاس زيست بديم، اولين ارائه دو هفته ي بعده..اينو توي قرارداد ننوشتم چون قضيه ي دائمي نيستش اما احساس كردم لازمه براش يه برنامه بچينيم. من فكر ميكنم هفته اي هشت ساعت كافي باشه؛ ميتونيم تقسيمش كنيم به دو روز در هفته، هر كدوم چهار ساعت.

آلفا خنده ي كوتاهي در ناباوري بيرون داد:

+ فكر ميكني من بيكارم كه براي اون دوتا ارائه كه اصلا معلوم نيس كيه هر هفته هشت ساعت بشينم با تو تمرين كنم؟!

- ارائه ها بايد بي نقص باشن تا نمره ي كامل بگيريم و براي همين نبايد دقيقه نودي عمل كنيم..واسه همينم تو هميشه نفر آخري. و منم قبلا بهت گفتم كه نميزارم نمره هام بخاطر تو پايين بيان!

جونگكوك عصباني از توهيني كه بهش شده بود از سرجاش بلند شد و صندلي با صداي گوش خراشي روي زمين عقب رفت؛
فكش رو بهم فشار داد در حالي كه به امگاي ريزنقش چشم غره ميرفت...براي كسي مثل اون كه هميشه در همه چيز بهترين بوده، قبول كردن همچين چيزي سخت يا حتي غيرممكن بود و اصلا راضي نبود از اينكه اين واقعيت رو از زبون كس ديگه اي بشنوه، مخصوصا اين امگا..

به زور پوزخندي زد و از بين دندون هاي بهم فشرده اش گفت:

+ چون اين چرتو پرتا برام مهم نيس.. ولي اگه حتي يك ذره ام برام اهميت داشت، فقط با يكم اراده جز نفرات اول بودم و مجبور نبودم مثل تو براي بيست گرفتن سگ دو بزنم.

سوكجين ابرويي بالا انداخت و در كمال آرامش شروع كرد به جمع كردن برگه هاي روي ميز.

- من اين جمله رو فقط موقعي باور ميكنم كه به چشم خودم ببينمش جئون-

سپس قبل اينكه به ديگري اجازه ي صحبت كردن بده، از سرجاش بلند شد.

- پس همون دوبار در هفته كافيه نه؟! راجب روزاش بهت پيام ميدم، نسخه ي اديت شده ي قرارداد هم كم كم آمادش ميكنم ..و فردا ساعت هفت صبح جلوي در برج منتظرتم.