ပြိုင်ဘက်ကင်းအသန်မာဆုံး သခင်ကြီး

အခန်း ၄၃ အကျင့်ပုတ်တဲ့ လီတောက်ယန်

[Unicode]
ပြိုင်ဘက်ကင်းအသန်မာဆုံးချုပ်ကြီး

စာစဉ် - ၄

အခန်း ၄၃ အကျင့်ပုတ်တဲ့ လီတောက်ယန် 

"ဆရာဦးလေးလီ ဆရာက ပြန်မလာသေးပါဘူး။" 

"ဟုတ်သားပဲ၊ မင်းရဲ့ဆရာက ဂိုဏ်းချုပ်နဲ့ စကားပြောဖို့ နောက်မှာကျန်ခဲ့တယ်။ သူ ခဏ​လောက် ပြန်မလာ​သေးတာ ဖြစ်နိုင်တယ်။ မေ့လိုက်ပါ၊ ငါ သူ့ကိုစောင့်မနေတော့ဘူး။ ငါ ဒီနေ့ စိတ်ကောင်းဝင်နေလို့ ပြိုင်ဘက် သွားရှာပြီး သိုင်းကွက်နည်းနည်းပါးပါး သွားလေ့ကျင့်လိုက်ဦးမယ်။ " 

ယွင်လီကော အနည်းငယ်မျှော်လင့်နေမိသည်။ "ဆရာဦး​လေးလီကို တိုက်နိုင်တဲ့ ကျွမ်းကျင်ပညာရှင်တစ်ယောက်က ကောင်းမွန်တဲ့ လေ့ကျင့်မှုတစ်ခု ရှိရမှာ မဟုတ်လား?" 

လီတောက်ယန် သည် ဤစကားကိုကြားသောအခါ စိတ်သက်သာရာရသွားသည်။ “လူတစ်ယောက်ရဲ့ ကျင့်ကြံဆင့်က မြင့်လား မမြင့်လား အရေးမကြီးပါဘူး။ ငါတို့ အဓိကယှဉ်ပြိုင်ရတာက ကျင့်ကြံဆင့်မဟုတ်ဘဲ နည်းစနစ်နှင့် ခံနိုင်ရည်ပဲ။ ဒါ​ပေမယ့် ငါမင်းကို ကြွားတာ မဟုတ်ဘူး။ ပြိုင်ဘက်က ဘယ်လောက်ပဲ အစွမ်းထက်နေပါစေ လှံတစ်ချောင်းတည်းနဲ့ သူ့ကို ကိုင်တွယ်နိုင်ပါသေးတယ်။” 

“ဝိုး...ဆရာဦးလေးလီက အရမ်း​တော်တာပဲ။" ယွင်လီကော မထိန်းနိုင်ဘဲ ပင့်သက်ရှိုက်မိသည်။   “ဆရာဦးလေး ကျွန်တော်လည်း လှံအသုံးပြုသူပါ။ သိုင်းကွက်နည်းနည်းပါးပါးလောက် သင်ပေးလို့ရမလား?" 

"မင်းက.." လီတောက်ယန် ယွင်လီကောကို ​သေချာကြည့်လိုက်သည်။ 

“မဖြစ်နိုင်တာ​တော့ မဟုတ်ဘူး။ ဒါ​ပေမယ့် ငါက ကျွမ်းကျင်သူ​တွေနဲ့ပဲ ယှဉ်ချတာ။ မင်းလိုလူငယ်တစ်ယောက်က အဲဒီလိုကျွမ်းကျင်သူတွေနဲ့ တိုက်ခိုက်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး။ မင်းသွားရင် သေချာပေါက် အခြားသူ​တွေရဲ့ နှိပ်စက်တာကို ခံရလိမ့်မယ်။”