ပြိုင်ဘက်ကင်းအသန်မာဆုံး သခင်ကြီး

အခန်း ၈ ငါ့နယ်မြေထဲမှာ ငါပဲဆုံးဖြတ်မယ်

[Unicode]
အခန်း ၈ ငါ့နယ်မြေထဲမှာ ငါပဲဆုံးဖြတ်မယ်

အဖွားလီ၏စကားကိုကြားကာမှ တစ်စုံတစ်ရာမှားယွင်းနေမှန်း ကျီဝူရှားလဲ ခံစားမိသွားကာ နှလုံးခုန်နှုန်းများယိုယွင်းသွားရသည်။

“သေချာတယ်၊ ကျွန်တော်မျိုးမတို့ အခုမှတောင်ခြေမှာပဲရှိနေသေးတဲ့ပုံပဲ၊ ဒါပေမယ့် ပြဿနာက ကျွန်တော်မျိုးမတောင် ဒီမတိုင်ခင်အထိ ဘယ်လိုမှမခံစားမိဘူး။ အားလုံးက တကယ်ကိုပုံမှန်အတိုင်းပဲလို့ထင်ရတယ်။”

နှစ်ဦးသား တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ပြန်ကြည့်မိရင်း အဖြေရှာမရဖြစ်လို့နေ၏။

သူတို့တွေ အခင်းအကျင်းအစီအရင်ထဲမှာ ပိတ်မိနေကြတာပဲ။

တခဏကြာပြီးနောက်မှာတော့ အဖွားလီ၏အကြည့်တွေက လေးနက်လာတော့သည်။

“ပြောရရင် ဒီလိုရိုးရှင်းတဲ့အခင်းအကျင်းတစ်ခုကို သာမာန်လူတွေတောင်မှ တစ်ချက်လောက်ကြည့်ရုံနဲ့ ရှိမှန်းသိနိုင်တယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီအခင်းအကျင်းနောက်ကွယ်ကဆန်းကြယ်မှုကို နေ့တစ်ဝက်လောက်ကုန်ပြီးမှ ကျွန်တော်မျိုးမ သတိထားမိခဲ့တယ်! မင်းသမီးလေးဆို ကျွန်တော်မျိုးမ သတိမပေးမချင်း နည်းနည်းလေးတောင် သတိမထားမိခဲ့ဘူး။ ဒီနေရာက လူတွေကို စိတ်ရှုပ်ထွေးစေရုံတင်မဟုတ်လောက်ဘူး… ဖြစ်နိုင်တာ စိတ်ဓါတ်ခိုင်မာမှုနဲ့ အတွေးတွေကိုပါ ထိခိုက်စေတာပဲဖြစ်မယ်။ ဘယ်လိုတောင် အင်အားကြီးလိုက်တဲ့အခင်းအကျင်းမျိုးလဲ!”

ကျီဝူရှားလဲ ထိုရှင်းချက်များကို နားထောင်ရင်း မတည်မငြိမ်ဖြစ်လာခဲ့သည်။

“ကြည့်ရတာ၊ ကျွန်မတို့ ဒီကျီရွှေ့တောင်သခင်ကို အထင်သေးမိသွားပြီပဲ။ ဒါပေမယ့် ဒီလိုဆိုမှတော့ ကျီရွှေ့တောင်မှာ လျှို့ဝှက်ထားတဲ့ အခွင့်ကောင်းကြီးကြီးမားမားလဲ ရှိနေနိုင်တယ်မဟုတ်ဘူးလား။ အရမ်းကောင်းတာပဲ။”

အဖွားလီလဲ ခေါင်းညိတ်ထောက်ခံလိုက်ကာ၊ “မင်းသမီးလေး၊ နောက်ဆုတ်နေပါ။ ကျွန်တော်မျိုးမ ဒီအစီအရင်ကို တိုက်ခိုက် ဖျက်ဆီးပြီးတဲ့အထိ စောင့်နေပေးပါ။”