အခန်း ၂၆ ဘာလို့ငါတစ်ယောက်ပဲ နောက်ဆုံးမှာနာကျင်ရတာလဲ?

1.7K 218 2
                                    

[Unicode]
ပြိုင်ဘက်ကင်းအသန်မာဆုံးသခင်ကြီး

စာစဉ် - ၂

အခန်း ၂၆ ဘာလို့ငါတစ်ယောက်ပဲ နောက်ဆုံးမှာနာကျင်ရတာလဲ?

“အမ်…”

ကျီဝူရှား ဆွံ့အလို့သွားလေသည်။ ဒီဂျူနီယာမောင်းလေးက ဘာလို့များ ပုံမှန်မဟုတ်ဘူးလို့ ခံစားမိနေရတာပါလိမ့်နော်?

ဒါပေမယ့် ပြန်တွေးကြည့်လိုက်ရင် ကျီရွှေ့တောင်မှာ ဘယ်အရာမှာ ပုံမှန်ဟုတ်ပုံမရပေ။ ဆရာရော တပည့်တွေပါ အားလုံးပုံမှန်မဟုတ်ကြတာချည်းသာ။

အားလုံးက ပုံမှန်မဟုတ်ကြဘူး… သူမကလွဲပြီးတော့ပေါ့။

“ထားပါတော့.. အရင်ဆုံး ငါ့ရဲ့ဒိုင်ယာရီထဲမှာ ချရေးထားရမယ်.. ဂျူနီယာမောင်လေးအသစ်ရထားမဟုတ်လား.. ဒီလိုအရေးကြီးကိစ္စမျိုးဆိုတာ သေချာပေါက် ချရေးထားသင့်တယ်။”

ဒိုင်ယာရီရေးခြင်းသည် နှစ်ပေါင်းများစွာကြာအောင် စွဲမြဲခဲ့သည့် ကျီဝူရှား၏အလေ့အကျင့်တစ်ခုပင်။ အခုလိုအပြင်လောကမှာ အချိန်အကြာကြီးနေထိုင်ပြီးလျှင် ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ခရမ်းရောင်ငြိမ်းချမ်းရေးနန်းတော်သို့ သူမပြန်ရမည်မဟုတ်လား။ သူမထမ်းဆောင်ရမည့် တာဝန်ဝတ္တရားဆိုသည်က သူမ၏တခြားသော သွေးတစ်ဝက်နှောမောင်နှမများထက် ဆယ်ဆမက လေးလံဝန်ကြီးပေသည်။

ဒါကြောင့်မို့ ကျီဝူရှား ဘာကိုပဲလုပ်ခဲ့ပါစေ သူမလုပ်ခဲ့သမျှကို ပြန်လည်သတိရပြီး ဆက်လက်လေ့လာနိုင်ဖို့ရန်အတွက် စာအုပ်တစ်အုပ်ဖြင့် မှတ်တမ်းတင်ထားခြင်းဖြစ်သည်။

….

လုရှောင်ယန်သည်တော့ ဂိုဏ်းခန်းမဆောင်သို့ ရောက်ရှိသွားပေပြီ။

လီတောက်ယန်ကတော့ တံခါးနားတွင် ခပ်ကုပ်ကုပ်ရှိနေကာ လုရှောင်ယန်ကိုမြင်လိုက်သည်နှင့် ထိတ်လန့်တကြား ချက်ချင်းပြေးသွားလေသည်။

ပြိုင်ဘက်ကင်းအသန်မာဆုံး သခင်ကြီးWhere stories live. Discover now