နတ်ရေးတဲ့ ရွှေဖူးစာ
or ရွှေမင်းသားရဲ့ ကြင်ရာတော်
အခန်း (၄၆)
.
" မင်း ရူးနေတာလား ဟမ်။ကားရှေ့ကို ပြေးဝင်လာရအောင် မင်း သေသွားနိုင်တယ်ဆိုတာ မသိဘူးလား ခွန်းတေးအလင်္ကာ! "
စိတ်ပူနေတဲ့ ဒီပ,သည် ချစ်ရသူ၏ ပခုံးနှစ်ဖက်ကို ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ပြီး မေးမိ၏။
" အဟင်း တေး ကို စိတ်ပူနေတာလား... မင်းသား "
ခပ်မဲ့မဲ့ အပြုံးလေးနှင့် အေးစက်နေသော မျက်ဝန်းတွေဖြင့် စကားဆိုလာတဲ့ ချစ်ရသူလေးကြောင့်...
လက်ရှိအခြေအနေကို ပြန်သတိရသွားတဲ့ ဒီပ။ချစ်ရသူရဲ့ ပခုံးပေါ်မှာ ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကိုလည်း လွတ်လိုက်မိသည်။
" အနှစ်မပါတဲ့ အပေါ်ယံဟန်ဆောင်မှုတွေနဲ့ ဂရုစိုက်ပေးချင်ယောင် ဟန်မဆောင်ပါနဲ့။မင်းသား ကို မေ့ဖို့ ကြိုးစားနေရတာထက် ပိုနာကျင်ရလို့ပါ။မင်းသားကိုယ်တိုင်ပဲ မနေ့ညက တေးကိုပြောခဲ့တယ်မလား။တေးကလူသတ်သမားရဲ့ဖြစ်နေလို့ မုန်းတယ်ဆိုတယ်လို့ဆိုပြီး... အဲ့ဒါကြောင့် တေးအပေါ်မှာ ဟန်ဆောင်ပြီးတော့တောင် ကောင်းပေးစရာမလိုပါဘူး။တေးလည်း မင်းသားနဲ့ ထပ်ပတ်သ က်ဖို့ အတွေးမရှိတော့ပါဘူး။မင်းသားကို မေ့ပစ်ဖို့ ကြိုးစားနေပါပြီ "
ချစ်ရသူ၏ စကားလုံးတွေတိုင်းက ဒီပ,အတွက်
ဖြေဆေးမရှိတဲ့ နာကျင်ခြင်းတွေပါပဲ။
မင်းလေး ကို စိတ်ပူနေတာက... အပေါ်ယံဟန်ဆော င်ခြင်း မဟုတ်ဘူး လို့ ပြောပြချင်ပေမဲ့... နူတ်ကနေ ဖွင့်ဟပြောဆိုဖို့ဆိုတာက... ဒီပ,အလွန်ခက်ခဲလွန်းပါ၏။
" ငါ့ကို မေ့ပစ်ဖို့တောင် လုပ်နေတဲ့ လူက ဘာလို့ ငါ့ကားရှေ့ကိုပြေးဝင်တားပြီး၊ငါနဲ့ စကားပြောခွင့်ရဖို့
ကြိုးစားရတာလဲ။နူတ်ကနေသာ ငါ့ကို မေ့ပစ်နေပြီး
မင်းစိတ်ထဲကနေတော့... ငါ့ကို မမေ့ပစ်နိုင်သေးလို့
အခုလိုမျိုး လာတွေ့နေတာမလား။အဲ့လိုကလေးက လားဆန်တဲ့ အလုပ်မျိုးထပ်မလုပ်ရင် ကောင်းလိမ့်မယ်။မင်းကြောင့်နဲ့ ငါ့မှာ စိတ်အနှောက်အယှက်ဖြစ်ရတယ် "
