နတ်ရေးတဲ့ ရွှေဖူးစာ
or ရွှေမင်းသားရဲ့ ကြင်ရာတော်
အခန်း (၆၀)
.
" ဟင်... သား ငါ့သားလေး မရှိတော့ဘူး။သားရယ်
အမေ့မှာ သားပဲရှိတာကို... သား က အမေ့ကိုထားခဲ့တာလားကွယ်... "
ဒေါ်နမ်းပန်းဆမ် အိပ်ရာကနေနိုးထလာတဲ့အခါ...
ညက အတူရှိနေခဲ့တဲ့ သားကိုဘေးနားမှာရော၊အိမ်ထဲမှာပါ မတွေ့ရတော့တာကြောင့် စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားရသည်။
မသွားဖို့ အတန်တန်တားပါလျက်နဲ့ ဇွတ်ထွက်သွားတဲ့ သားကိုတော့ စိတ်မဆိုးရက်ပါဘူး။တစ်ဖက်လူက အဖေဖြစ်သူ ဖြစ်နေတာ မဟုတ်လား။သူ့အဖေအတွက် သားက သူလုပ်ပေးနိုင်တာကို လုပ်ပေးချင်ရှာမှာပေါ့လေ။
ဒေါ်နမ်းပန်းဆမ်မှာ သားကိုစိတ်မဆိုးရက်တာမို့...
ကိုယ့်ဟာကိုသာ ဖြည့်တွေးလိုက်သည်။စိတ်ထဲမှာလဲ လေးလံနေတာမို့... ကိုယ်လက်သန့်စင်ကာ၊မျက်နှာသစ်ပြီးတာနဲ့ ဘုရားခန်းတန်းဝင်ပြီး၊သားဘေးအန္တရာယ်ကင်းရှင်းစေဖို့ ဆုတောင်းမေတ္တာပို့သနေမိသည်။
..........
" အားလုံး နေရာအသင့်ယူထားပြီးပြီမလား "
" ဟုတ်ကဲ့ မင်းသား "
" ဘယ်ရှူထောင့်ကနေမှ လွတ်ထွက်မသွားအောင်
သေချာစောင့်ကြည့်ခိုင်းထား အားလုံးကို... "
" ဟုတ်ကဲ့ မင်းသား "
ဒီပ, ကိုယ်ရံတော်တပ်မှူးနောင်ခ,ကို အမိန့်သာပေးနေတာ။တကယ်တော့ စိတ်ထဲမှာ တစ်စုံတစ်ယောက်အတွက် စိတ်မကောင်းဖြစ်နေရသည်။
သိပ်မကြာခင်ကမှ ရောက်လာတဲ့ မက်ဆေ့တစ်စောင်ထဲက အတိုင်းသာ ဒီနေ့မှာ တကယ်ဖြစ်လာခဲ့ရင်၊ခင်မင်မှုဆိုတဲ့ ကြိုးကို ဒီပ,ကိုယ်တိုင် ဖြတ်တောက်ပစ်ရမယ့်... အခြေအနေကို ရောက်နေရတာမို့... ရင်ထဲမှာ ဘယ်လိုမှကို အဆင်ပြေမနေ။
ချစ်ရသူအကြောင်း တွေးမိပြန်ရင်လည်း ရင်ထဲမွန်းကြပ်မှုက စိတ်ကိုထွေးပြားစေပြန်တယ်။အခုချိန်မှာ
ဘယ်သူ့ဘက်ကို ကြည့်ကြည့်၊အားလုံးက လမ်းဆုံးအထိကို ရောက်အောင်လျှောက်ထားကြတဲ့ သူတွေချည်းပဲဖြစ်လို့... ဘယ်သူ့ကိုမှ သက်ညှာ၊ငဲ့ညှာပေးလို့လည်းမရတော့သည်။
