နတ်ရေးတဲ့ ရွှေဖူးစာ
or ရွှေမင်းသားရဲ့ ကြင်ရာတော်
အခန်း (၄၇)
.
" ဖေကြီး ကို မင်းသား က ဖမ်းထားတာတဲ့ "
" မင်းသား ဖမ်းထားတယ်ဆိုတာ သေရော သေချာရဲ့လား... "
စျာန်, မေးသာမေးရတယ်၊ မျက်ရည်ဖြိုင်ဖြိုင်ကျနေတဲ့ ချစ်ရသူ၏ နာကျင်မျက်ဝန်းလေးတွေကြောင့်... ထပ်မမေးလည်း ဦးဘောဂ ကို မင်းသား ဖမ်းထားတာ သေချာနေပြီဆိုတာ သိလိုက်သည်။
" မင်းသားကိုယ်တိုင် ပြောတဲ့ စကားပါ။တေး ဖေကြီးကိုတွေ့ချင်တယ်။ဖေကြီး ကို ဖမ်းထားပြီး ရိုက်နှက်တာမျိုးတွေ လုပ်မှာကို စိတ်ပူတယ်။မင်းသားက ဖေကြီးကို လူသတ်သမားဖြစ်နေလို့ မုန်းတီးနေတာ။အချုပ်ထဲမှာ ဖေကြီးကို တစ်ခုခုလုပ်ပစ်ဆိုးမိတယ်။တေး ဖေကြီးအဆင်ပြေမပြေဆိုတာ မျက်စိနဲ့ သေချာမြင်ရမှ စိတ်အေးနိုင်မယ်။တေး ကို ကူညီပေးပါ။တေး ဖေကြီး ကို တွေ့ချင်တယ် စီနီယာ "
ချစ်ရသူက အငိုမျက်ဝန်းလေးတွေနှင့် စျာန့်လက်နှစ်ဖက်ကို အားကိုးတကြီး ဆုပ်ကိုင်ပြီး ပြောလာသည်။
ချစ်ရသူက မတောင်းဆိုရင်တောင် အလိုက်တသိနဲ့ လိုတာကို ဖြည့်ဆည်းပေးဖို့... အသင့်ရှိနေတဲ့ စျာန်။
ချစ်ရသူက အားကိုးတကြီးဖြင့် တောင်းဆိုလာတဲ့အခါ ငြင်းဆိုခြင်းဆိုတာအလျင်မရှိ၊ပုတ်သင်ညိုလေးပမာ နှစ်သိမ့်အပြုံးတစ်ပွင့်နဲ့ ခေါင်းကိုတွင်တွင် ငြိမ့်ကာ...
" မင်းအဖေနဲ့ မင်း တွေ့ခွင့်ရဖို့အတွက် ဘယ်လိုအကြောင်းကိစ္စတွေပဲ ရှိရှိ၊မင်းတို့သားဖတွေ့ခွင့်ရအောင် လုပ်ပေးမယ်။အဲ့ဒါကြောင့် ဒီလောက်ပဲ
ငိုတော့နော် "
မျက်ရည်စတွေ စိုစွတ်နေတဲ့ မျက်ခမ်းစပ်လေးတွေဆီ လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ မတို့မထိရက်စွာနဲ့ လက်လှမ်း၍ ဖယ်ရှားပေးရန်ကြံတော့... ချစ်ရသူက ငြင်းပယ်သော အပြုံးတစ်ပွင့်နဲ့... စျာန့်ရဲ့လက်ကို ခေါင်းလေးနောက်တွန့်၍ ရှောင်ဖယ်သွားခဲ့သည်။
ချစ်ရသူဘက်က ရိုးရှင်းစွာနဲ့ ရှောင်ဖယ်သွားပေမဲ့လည်း၊ချစ်နေရတဲ့သူဖြစ်တဲ့ စျာန့်နှလုံးသားကတော့ ဆစ်ခနဲပဲ နာကျင်အောင့်မျက်သွားပြီး... နာကျင်လေသော မချိပြုံးလေးတစ်ပွင့်က နူတ်ခမ်းပါးဆီမှာ ညိုးငယ်စွာဖြင့် နေရာယူလာသည်။
