AVCI

21;Kelebeğin ömrü

"Selam bebek,ben kelebek." Yaklaşık 1.70 boylarında mavi gözlü,sarışın erkek önüne viski koymuştu. "Böyle mi yürüyeceksin bana?Gay değilim." Viskiyi geri itip sarışını baştan aşağı süzdü. "Gözlerim beni yanıltmış olmalı.Az önce erkekleri izlediğini gördüm sandım."

"Kötü yakalanmışım desene.Alaz ben." Sarışın gülümseyip viskisini yudumladı. "Yiğit." Ateşi başka birine değişecekti.Alaz artık erkeklerden hoşlandığını düşünmeye başlamıştı. "Seni eve atabilir miyim?" Yiğit ıslak dudaklarını yalayıp Alazı onayladı.Geceyi Alazın evinde devam ettirecekti.

Kapı açılır açılmaz eve geçip tişörtünü çıkardı.Yiğit dudaklarına öpmek için yaklaştığında onu durdurmuştu. "Dudaklarımdan öpmek yok." Alaza çapkın bakış atıp yanağına öpücük kondurdu.Gözlerini kapatmalı ve anın tadını çıkarmalıydı dimi?Ama maalesef zevk alamıyordu.Yiğitin çıplak göğsüne bakıp Ateşle kıyasladı. "Ondan daha iyisin..." Dudaklarının arasında mırıldanıp boynuna konulan öpücükleri kabul etti.

"Bekle." Cebinden telefonunu çıkartıp arayan kişiye baktı. "Mete." Boynundaki dudaklar bir an bile teninden ayrılmamıştı. "Sana geliyorum." Meteye asla itiraz edemezdi.Aramayı sonlandırıp kafasını geri çekti. "Kusura bakma arkadaşım gelecek."

"Üçlü yapalım bana uyar." Alaz gözlerini devirip Yiğitin yere attığı tişörtü yüzüne fırlattı. "Ararım ben seni." Sırtından iterek kapıdan çıkardı.Yüzüne kapanan kapıya üzülerek bakmıştı. "Numaramı almadın..." Hemen evi toparlayıp dolapta abur cubur ne varsa çıkarmıştı.Mete geliyorsa sırtında yüklerle geliyordur.

"Metehanım hoş geldin." Ortamın enerjisi zaten yerdeydi.Bu yüzden yüzündeki gülümsemeyi silmemekle uğraşıyordu. "Hanını siksinler Alaz." Mete kendisini kanepeye atıp Alazın önüne bıraktığı rakıyı kafasına dikmişti. "Hop yavaş.Daha şimdiden ne oluyoruz?"

"Eve uğradım bu gün.O adamın evine.Efe yoktu,zaten ben söyledim geldiğimde gitmesini." Metenin yanına oturup kafasını geri yasladı. "Ne olacak oğlum durumunuz?Yarın bir gün Efenin yanında birini görürsen-" Mete masaya elini vurunca susmak zorunda kalmıştı. "Efenin yanında Ateşten başka kimse yok.Ateşte sana kafayı takmış durumda."

Alaz öksürüklere boğulduğunda daha fazlası olduğunu anlamıştı Mete. "Ateşle olayım ne anlamıyorum.Ama bir bok olmayacağı kesin." Tabii yersen. "Alaz,Alaz.Ateşten bahsetmen bile ilerde bir boklar olacağının kanıtı.Öyle bir şey olacaksa ilk Kereme söyle,ağzına sıçsın." Alazın attığı kahkaya eşlik etmişti.

Ateş:

Yarın konuşalım.

Çapkın:

Konuşacak bir şey yok.

Ateş:

Dalgamı geçiyorsun?Çıkışta beni bekle yoksa çıkar arkadaşlarının önünde alır götürürüm seni.

Çapkın:

Kafayı yemişsin.