"ANNE KALK!ANNE!" Hiçbir çocuk annesinin soğuk bedenine dokunmamalı. "Anne...Anne yüzün bembeyaz olmuş.Lütfen...Yalvarırım kalk." Son kez dokunuyordu annesine.Son kez sarı saçların kokusunu içine çekmişti. "Neden hep beni bırakıp gidiyorsun?Anne söz bir daha sana bağırmam,kızmam ama lütfen kalk.Daha bana sarılmadın.Anne sen saçımı hiç okşamadın.Bunları yapmadan gidemezsin."
Çok geçti.Alazın annesiyle yaşayamadıkları için çok geçti.Son kez soğuk bedenin alnını öpmüştü. "Hep gidiyorsun anne.Ben yine dönmeni bekleyeceğim.Kaç yıldır yaptığım gibi yine aynı şeyi yapacağım."
Dışarıda Kerem ve Ateş bekliyordu.Geç olduğu için Eceyi eve bırakmıştılar.Alazın çığlıkları gözünün önünden gitmiyordu. "Beni annesiyle tanıştıracaktı..." Gözlerini kapatıp yaşların akmasına izin verdi.
.....
"Abi." Turgut salona gelip Mahirin kulağına eğilmişti.Takım elbisesini giyip kızı istemeye gelmiştiler. "Ateşinki.Alazın annesi ölmüş.Kadının kafasını kesmişler." Şaşırarak Turguta bakmıştı.Ölen kişi Alazın annesiydi ancak gözlerinin önüne tek bir kişi gelmişti.
"Allahın emri-" Mahir arabanın anahtarını alıp evi terk etti. "Ne oluyor Rıdvan bey?" Adam afallayan bakışlarla Turguta bakıyordu. "Özer bey kusura bakmayın.Önemli bir şey olmalı yoksa..." Özer bey ayağa kalkıp eşine bakmıştı. "Müsait olunca gelirsiniz.İyi geceler."
Gaza basıp Oğuza gidiyordu.Anne ve babasını küçükken kaybeden biri çoktan kendisini kaybetmiştir.Alaza olan bağlılığı bile şimdiye kadar gözyaşının kurumamasına sebep olurdu.Oğuzun evinin önüne gelmişti.Arabadan inince kapıda oturan çocuğu görmüştü.Ceketini çıkartıp Oğuzun omzuna attı.
"Çocuk üşüyüceksin kalk." Oğuzun gözlerine bakmadan konuşmuştu. "Çocuk kime diyorum." Cevap alamadığında Oğuzun yanına oturmuştu. "Başınız sağ olsun." Çocuğun soğuktan kızaran yanağına baktı.Kirpikleri ıslaktı. "Onları özlüyorsun dimi?Anne ve babanı."
Kafasıyla Mahiri onaylamıştı. "En kötüsü ne biliyor musun?Ben bu acıyı yaşadım ya...Şimdi kardeşim yaşayacak." Ağlamaktan kızaran gözler kehribarlara bakmıştı.Çocuğun gözlerine bakınca iyi ki geldiğini düşünmüştü.
"B-bu öyle bir acı ki,her nefes aldığında kalbine yetmez ciğerine saplanır.Mahir biliyor musun,bir çocuk annesi ölünce kimsesiz kalır.Ben babamı da kaybettim.Ama en çok annem için ağladım." Oğuzun gözyaşlarına dayanamamıştı.Çocuğu kendisine çekip göğsünde ağlamasına izin vermişti.
"En kolayı acıya alışmaktır.Küçükken sen nasıl alıştıysan Alazda öyle alışacak." Oğuzun saçlarını okşamıştı. "Keşke Alaz böyle bir acıya alışmak zorunda kalmasaydı.Keşke kader annesini değil beni alıp-"
"Şşş sakın.Sakın çocuk.Sende benim kıymetlimsin Oğuz,o yüzden sakın."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
