101;Kalbim hep senin

745 28 5
                                    

"Sana bir şey mi oldu?!Kaza mı?!" Oğuzun hastanede olduğunu öğrendiği andan itibaren telaşlanmıştı.Çocuğa bir şey olduğunu sanıp gaza basmıştı. "Hayır bana değil,üniversiteden bir arkadaşım." Oğuzun iyi olduğunu görünce nefes almıştı.Çocuğa sarılıp ensesine gelen saçlarını okşadı. "Aklım çıktı çocuk."

Semihin önünde Mahire sarılamıyordu bile.Mahirin kolları arasında mutluydu lakin onları izlemeye tahammül edemeyen iki çift göz vardı. "Mahir ben.Yardım edebileceğim bir şey var mı?" Elini Semihe uzatıp sıkmasını bekliyordu. 

Titreyen elini kaldırmadan önce yumruğunu sıkmıştı.Oğuzun gözlerindeki endişeyi görünce sahte gülümsemesini yüzüne yerleştirdi. "Semih.Teşekkür ederim gerek yok.Hastanın durumu iyi zaten,siz Oğuzu alıp gidin." Mahirin elini sıkıp hemen geri çekilmişti. "Semih yalnız kalma-"

"Git Oğuz.Hem babama haber verdim o gelecek." Oğuzun neden gitmek istemediğini anlıyordu.Önünde yıkılmış bir adamı kaderine terk etmek istemiyordu.Mahir elini Oğuzun omzuna atmıştı.İkili merdivenden inerken Semih son defa onları izlemişti.

"Seni kendi ellerimle ona bıraktım." Yanaklarından akan yaşları silip camdan bakmıştı. "Bu hayatımızda Oğuz senin olsun Mahir.Ancak yemin ederim ahirette onu benden alamayacaksın." Elini göğsünün üzerine koyup acıyla gülümsedi. "Burası hep senin kalacak."



Diğer bölüm final

AVCIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin