AVCI

74;İbne olmam!

Kehribar gözler uyanınca kafasına giren ağrı yüzünden inlemişti.Dün Turgutla şişenin dibini görene kadar içmiştiler.Nasıl araba kullandığını,buraya nasıl geldiğini hatırlamıyordu.Odadan çıkan Oğuzu görünce ayağa kalkmıştı.Üniversiteye gidiyordu. "Çocuk kusura bakma,dün dağıtmışım.Seni üniversiteye ben bırakırım."

"Gerek yok.Elini yüzünü yıka evine git ve bir daha gelme." Oğuzun soğuk bakışları bedenini üşütmüştü. "Dün gece seni incitecek bir şey mi yaptım?" Oğuz son kez hayran olduğu gözlere baktı.Bu gözlerin sonu olmasını istemiyordu. "Burası benim evim.O yüzden defol git!"

"Çocuk...Doğru konuş." Dişlerini sıkarak konuşmuştu.Oğuzun yakasını kavramamak için zor duruyordu. "Doğru konuşunca anlamıyorsun.Seni evimde istemiyorum!Arkadaş,kardeş olmak istemiyorum!Anla artık seni görmek istemiyorum!"

"İyiliğin dışında başka bir şey düşünmedim.Eğer hala seni kaçırdığım için bana kızgınsan-" İkide bir Mahirin lafını kesiyordu. "Sen kimsin?Kendi kardeşinin iyiliğini düşünmeyen bencil herifin teki-"

"Oğuz!" Çocuğun yakasını kavrayıp yumruk yaptığı elini ona vurmak için kaldırmıştı. "Vur!Vursana!Neden durdun?Ateşe bundan fazlasını yapmadın mı?!Buraya bunun için gelmiyor musun?!İbnenin arkadaşı ibne çıkacak diye bekliyorsun!" Öfkeliydi.Ancak Mahire değil,yanlış seçim yaptığını bildiği için kendisine kızıyordu.

"Derdin bu dimi?Haklı çıkacağımı görmek istemiyorsun!Madem ibne değilsin niye rahatsız oluyorsun lan benden!" Sinirden tüm bedeni titriyordu.Tüm gücünü kullanarak Mahiri göğsünden itmişti. "S-sen gerçekten...Asıl ibne sensin!"

Bedenindeki öfkenin kontrolünü itirmişti.Oğuzu kanepeye itip üzerine çıkmıştı. "N-ne yapıyorsun?!" Kol saatini çıkartıp kenara koydu. "İbneymişim ya ben,ibneler ne yapar onu yapıcam." 

"Çekil." Mahiri ittirmek için uğraşıyordu.Altında çırpınan bedenin bileğini yakalamıştı. "İbneler herkesle yapmıyordur.Ama bende iyiyim dimi?Hatta iyi kazanıyorum." Oğuzun dolan gözlerine baktı.Öfkesine yenik düşmüş,hatta ileri gitmişti. "Biliyor musun,gözlerinde bana karşı nefret görmemek için uzaklaşmak istedim.Ancak sen-"

Yüzünü Oğuza yaklaştırıp çocuğun kapanan gözlerine baktı.Ağlıyordu... "Ben ibne değilim çocuk.Asla olmam!Gerekirse sen hep ağlarsın ama ben asla ibne olmam." Derin nefes alıp Oğuzun kokusunu içine çekmişti. "Mahir lütfen.Senden nefret etmek istemiyorum."

"Bitti çocuk.Senin hayran olduğun gözlerim artık öfkemi saklamayacak."

Mahir gibi homofobik biri henüz hislerini kabul edemezzzz