47;Ateşin büyük endişesi

1.1K 48 2
                                    

"Oğlum neredesin sen?Kahvaltıya yetişemeyeceksin diye ödüm koptu." Annesine sarılıp hemen sofraya oturmuştu.Babası gelmeden yerini almıştı. "Günaydın." Sofraya oturan adama şaşırarak bakıyordu.Sakallarını kesmiş ve yüzünü traş etmişti. "Günaydın baba."

"Şehzademiz sonunda evinin yolunu bulmuş.Bunu neye borçluyuz Ateş?" Yakalanmıştı.Suyunu yudumlayıp annesine baktı.Kocasını sakinleştirsin istiyordu. "Hayatım genç o.Efeyle takılıyorlar sürekli,merak etme benim haberim var." Adam derin nefes verip yemeye başlamıştı.Bir süre sessizlik oluşunca gerginliği azalmıştı Ateşin.

"Kendine çekidüzen ver Ateş.Abin geliyor." Annesi şaşırarak oğluna bakmıştı.Ateşin abisi Mahir Sivastan dönüyordu. "Mahir mi geliyor?Neden daha önce söylemedin hazırlık yapardım." Abisiyle anlaşamıyordu.Babası mı istemişti bilmiyordu lakin Mahir Ateşe çok karışırdı. "Hazırlık yapması geren kişiye söyledim ben.Mahiri kızdırma Ateş.Seni onun elinden almam ona göre."

Alaz:

Yine beni bırakıp gitmişsin.Kime koşuyorsun sen her sabah böyle?

Ateş:

Dersin bitince seni alırım konuşuruz,ne dersin?

Alaz:

Olur.Efe artık üniversiteye gelmiyor mu?Hiç karşılaşmıyoruz.

Ateş:

İzinli bir süre.

Alaz:

Anladım,kahvaltı için teşekkür ederim sevgilim.

Sofrada olduğunu unutup gülmüştü.Anne ve babasının bakışları ondaydı.Ateş kafasını kaldırmamış telefona bakmaya devam ediyordu.

Ateş:

Sevgilim diyen ağzını öpeyim Alazz

"Sofradayız." Babasının sesini duyunca yüzündeki gülümsemeyi sildi.Telefonu kapatıp masaya bıraktı.Yarım saat sonra sofradan kalkacak ve Alazı almak için üniversiteye gidecekti.Bunu düşünmeye devam edip enerjisini yüksek tutuyordu.


AVCIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin