AVCI

64;Seni sevmek

Havluyu beline sarıp duştan çıkmıştı. "Odamda ne yapıyorsun!?" Elleriyle göğsünü kapatmıştı.Mete yatağına uzanmış ona bakıyordu. "Duştan çıkmanı bekliyordum."

"Mete çık dışarı!Üzerimi giyineyim öyle gel." Yataktan kalkıp Efenin karşısına dikilmişti.Islak saçları karışmıştı.Yakınına gelince burnuna dolan güzel kokuyu gözlerini kapatarak içine çekmişti. "Omzuna ne oldu?Eskiden böyle bir iz yoktu." Efenin sağ omzundaki ize baktı.Derin yaranın bıraktığı hatıraydı. "Kaza." Meteyi kandırmak çocuk oyuncağı değildi. "Kim yaptı?Efe kim yaptı diyorum!" Metenin yüzüne bakamıyordu bile.

"Tabii ya!Tabii ya!Allah kahretsin!Baban olacak o piç yaptı dimi?!Geberticem onu!" Odasından çıkan bedeni durduramamıştı.Belkide Metenin artık Efe için gerçek savaşa girmesi gerekiyordu. "Mete?" Sadık beyin yakasını kavramıştı.Sırtı duvarla buluşan adam önündeki gencin öfke dolu gözlerine bakıyordu. "Ona bunu nasıl yaparsın lan!?O çocuk senin için benden vazgeçti!Ona bunu nasıl..."

"Hataydı.Ben hatamın farkına vardım Mete.Efe için telafi-" Efesinin canını yakmıştılar. "Canını almıyorsam Efenin gözlerindeki baba sevgisi için!Bana kalsaydın seni toprağa gömerdim!Ona dokunmayacaksın!Bizden uzak duracaksın!Yemin ederim gözümü karartırım!"

Kanepede uyuya kalan sevgilisini izliyordu.Birine aşık olmadan onunla sevgili olunur muydu?Alaz ve Ateş aşık olmadan bundan daha fazlasını yapmıştı.Şimdide daha fazlasını istiyordu Ateş.Alaza olan hislerini kabul etmişti.Peki Alazın kabul edecek hisleri var mıydı?

.....

"Benim için bu kadar şey yaptın.Nasıl beni sevmiyorsun hala?Gerçekten sen sadece iyi bir insan mısın?İyi insanlar aşık olmuyor mu?Eğer öyleyse galiba ben hep kötü insan olarak kalacağım." Alazın saçlarını okşuyordu elleri.Gerekirse hiç açmazdı bu konuyu,ancak biliyordu uzun sürmeyecekti.Bir gün konuşmaktan kaçtığı konuyu konuşacaklardı.Alaz hislerinin olmadığını söylerse nasıl tepki vereceğini bilmiyordu.

"Seni sevmek nefes almak gibi...Nasıl vazgeçeyim?"