AVCI

89;Yanındakiyle yaşar aklındakiyle ölürsün

"Ateş,havlu versene bana!" Telefonu yatağa bırakıp ayağa kalkmıştı.Dolaptan havluyu alıp banyoya girmişti. "Havluyu ver dedim içeri dal demedim." Sırıtarak havluyu kenara asmıştı.Önünde sıcak suyun altında ıslanan bedeni süzmüştü. "Bunun bir davet olduğunu düşünmüştüm aslında.."

"Ateş dışarı!Hemen." Alaz yüzüne su atınca kahkaha atıp odaya dönmüştü.Hafif ıslanmış tişörtünü değiştirdi.Bakışları anlık çekmecenin üzerindeki çerçeceyi bulmuştu.İçini kemiren meraka engel olamamıştı.Alazın hala o fotoğrafı orada tutup tutmadığını merak ediyordu.Çerçeveyi alıp arkasına bakmıştı.Leylanın fotoğrafı oradaydı.

"Ne yani,yanındakiyle yaşayıp aklındakiyle mi ölüyorsun?" Derin nefes verip çerçeveyi yerine bırakmıştı.Banyodan çıkan bedeni umursamadan yatağına uzandı.Alaz saçlarını kurutup pijamalarını giymişti.Ateşin yüzündeki düz ifade onu şaşırtmıştı. "Yakala beni!" Yatağa atlayıp Ateşe sarıldı.

"Alaz-" Ona karşılık vermeden yatağın kenarına kaymıştı. "Tamam asma suratını,hadi yapalım." Ateşin yanağına sulu öpücükler bırakıp boğazına inmişti. "Alaz-" Boğazını emen dudaklar dilini devreye sokmuştu. "Alaz dur!" Onu göğsünden itip ayağa kalkmıştı.

"Ne oluyor?İstediğini sanmıştım..." Afallayan bakışlarla Ateşe bakıyordu. "Ü-üzgünüm,havamda değilim kusura bakma." Yataktan yastığını alıp kapıya doğru ilerlemişti. "Nereye?" Ateşin hareketlerine anlam veremiyordu. "Kanepede uyuyacağım.İyi geceler." 

Kaşları havalanmış şekilde kapanan kapıya bakıyordu.Nerede hata yaptığını çözememişti. "Çok mu ileri gittim?" Elini ensesine atıp okşadı.Bu gece ikisinide uyku yoktu.

Ateşe çok üzüldüm.