Çıplak ayaklarla kumun üzerinde geziyordular.Alaz otuz dakikadır konuşmadan yürüyordu.Dalgaların sesini dinlemekle meşguldü.Ateş onun konuyu açmasını bekliyordu.Alazı denize benzetiyordu.Hep dalgalı,ama bazen durgunluğu korkuturdu insanı.İlk başlarda Alaza olan öfkesi şimdi kaybolmuştu.
"Korkmuyor musun Ateş?" Sonunda konuşmuştu. "Neden korkmuyorum?" Alaz kumun üzerine oturmuş ona bakıyordu.Bunun bir davet olduğunu anladığında Alazın yanına oturdu. "Sen ve ben.Yaptığımız aptallık biliyorsun dimi?Peki bunu diğerleri öğrenirse?Şu aptallığın bedelini ödeyebilecek miyiz?Şimdiden söylüyorum ben bedel ödemek istemiyorum."
"Seninle tek ortak noktam yaşadığımız zevk.Bunun için bedel ödememiz gerekiyorsa o bedeli ben öderim.Başkalarının vereceği tepkiden korkuyorsun dimi?İbne olmaktan korkuyorsun." Şu kelimeyi duymaktan hiç hoşlanmıyordu Alaz.Yumruklarını sıkıp kayalara çarpan dalgaya baktı. "Sen baya kabullenmiş gibisin,ibne olmayı..."
Ateş kahkaha atıp gökyüzüne bakmıştı.Dünden daha temizdi. "Kabul ediyorum lan.Hayata bir kere geliyoruz dimi?İbne olarak öleyim ne olacak?" Ateşin umursamaz biri olduğunu düşünmüştü.Ama bilmiyordu Alaz,ilişkileri ortaya çıkarsa Ateşin başına geleceklerden habersizdi.
.....
"Sen laftan anlamıyor musun?!" Efeyi karşısında görünce dayanamamış yakasını kavramıştı. "Sana diyorum!" Elindeki poşeti yukarı kaldırıp Metenin görmesini sağladı. "Annen kurabiye yaptı.Senin için-"
"Benimle taşak mı geçiyorsunuz?!Sana gelme diyorum!Babasının oğlu gelme!" Poşeti motorun üzerine bıraktı.Meteyi sinirlendirmek istemiyordu aslında.Ancak maalesef Efeyi görmek onu sinirlendirmeye yetiyordu. "Efe!" Kolundan tutup gitmesini engelledi.Efe susuyordu,lakin Meteye bakan gözleri bir şeyler anlatmaya çalışıyordu.
"Gidiyorum ben.Tekirdağa babamın yanına.Gel beraber gidelim.Herşeyi unuturum.Beni terk edişini,şu lanet olası evliliği.Hepsini unuturum,hadi gidelim." Elini Efenin yanağına koyup okşamaya başladı.Metenin soğuk avcu tenine değince gözlerini kapatmıştı.Metenin ona dokunmasını özlemişti.
"Bana güveniyor musun?Seni korurum.Bizi koruyabilirim Efe." Bir umut bekliyordu.Bakışlarını Efenin dudaklarından çekmedi. "Masallara inanmayı bırak Mete.Burası gerçek dünya ve sen büyümesi gereken bir çocuksun." Metenin yumruklarını sıktığını görmüştü.Buna rağmen acı sözlerini gözlerine bakarak söylemişti. "Bana korkak diyorsun ya.Ben korkak değil gerçekçiyim.Lütfen artık büyü be çocuk."
İnanmamıştı belkide Metenin gideceğine. "Siktir git lan.Sen beni hiç sevmemişsin.Ben aptal gibi hala peşinden koşuyorum!Git Efe!Defol git!"
Alaz-Ateş mi,Mete-Efe mi?Hangi çift mutlu olacak?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
